donderdag 26 februari 2015

We gaan door

Na de verdrietige dag van gisteren gaan we natuurlijk gewoon door. 
Het is heel fijn om te merken dat er meegeleefd wordt. Dat geeft echt steun. Zulke dagen als gisteren hakken er wel in en dan is het fijn om te voelen dat je goed doet.
Superblij ben ik dan ook met de donatie voer voor alle honden en een financiële bijdrage voor de sterilisatie van mamahond. Top, dat geeft ook weer financiële ruimte voor volgende projecten.
We geven niet op en blijven strijdbaar. Er zijn nog zoveel dieren die graag een liefdevol huis zoeken. 
Er is zelfs een wachtlijst met honden die ergens op straat wonen en op dit moment buiten gevoerd worden, maar heel graag liever bij iemand thuis wonen.
Soms kunnen deze honden rechtstreeks naar een nieuwe eigenaar, maar meestal komen ze eerst terecht bij een foster. Daar kunnen we toch eerst de hond beter leren kennen zodat je een goede match kunt maken.
De mama met pups die ik nu opvang stond op zo'n wachtlijst. Ik had nu plek waardoor ze van straat gehaald kon worden. Er is jammer genoeg een groot tekort aan fosters waardoor het soms lang duurt voordat een hond van straat weg kan. Gelukkig lijden deze geen honger, ze worden dagelijks gevoerd en in de gaten gehouden.
Mama en pups doen het overigens goed. Ze zijn vandaag buiten het hok geweest. Nog niet ver en mama hield het allemaal wel in de gaten, maar ze hebben allen wel genoten.
Wij genieten er trouwens ook van. Oma vindt het fantastisch dat ze dit hier allemaal nu kan meemaken.
Het is real life toch anders dan het lezen in het blog. 
Jonge dieren zijn altijd schattig. Ze lopen koddig en hebben een vertederend snoetje. Door het fosteren mogen wij er lekker vaak van genieten.




Onderwijl gaat het gewone leven ook nog door. Gisteren begon mijn auto een soort sluiting te maken.
Alles is bij mij elektrisch. Zelfs de auto starten gaat door een knop in te drukken. Deze knop maakte sluiting met mijn klok. Ik snapte er niks van maar kon wel gewoon starten en rijden.
Vandaag kon ik even langs bij de garage. Deze hebben snel gekeken en kwamen er ook al snel achter dat ze het zo niet wisten. Ze hadden daar langer tijd voor nodig en wilde graag de auto een dag ervoor hebben.
Welke dag kwam uit werd mij gevraagd. Ehhhh, nou geen een. Dan moest ik met een hond naar de dierenarts. De andere dag zou ik het teefje van straat gaan vangen om te laten steriliseren enzovoort.
Mijn agenda wordt aardig bepaald door de dieren. Vind ik dat erg? Nee, helemaal niet! Ik wilde dit graag en nu zit ik er midden in. Zolang ik hier woon zal ik mijn steentje bijdrage aan het dierenwelzijn.
En die auto doen we er gewoon ergens tussen door.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten