Ze was erg benieuwd hoe het met de hond was.
Ik heb contact met haar gehad om te overleggen over vandaag. Van de bewoonster had ik inmiddels al gehoord dat de hond onder een auto lag te slapen. Of hij meer of minder last van zijn poot had kon ze niet beoordelen.
De vraag van de dierenarts was of ik hem mee kon krijgen naar de praktijk om naar zijn poot te kijken.
Of dat zou lukken wist ik niet. De bewoonster zou overdag niet thuis zijn, dus ik had geen hulp.
Ik heb er maar voor gekozen om aan het begin van de avond te gaan. Erik kon dan helpen tillen en we zouden dan doorrijden naar het spreekuur.
Toen we bij de hond aankwamen waren we blij verrast. Hij liep rond en leek al veel minder last van zijn poot te hebben. Hij steunde er ook weer op. Geen rede om hem in te laden en door te rijden.
Dat geeft alleen maar onnodige stress.
Het is een hele lieve hond. Hij wist al wie we waren en kwam naar ons toe. Zo'n hond verdient net als elke hond een lieve eigenaar, maar je weet dat dit voor deze hond waarschijnlijk nooit is weg gelegd.
Er zijn genoeg honden bij fosters of in het asiel die nog een baas zoeken. Een hond van straat komt eigenlijk niet aan de beurt.
Toch heeft deze hond het zo slecht nog niet. Er wordt op hem gelet en studenten die boven de bewoonster wonen voeren hem regelmatig.
Ik heb zelf erg te doen met honden aan een ketting. Dag en nacht liggen ze aan drie meter ketting.
Zo triest! Niemand die er naar omkijkt. Ja ze hebben een eigenaar die water en voer geeft. Maar dat is alles. Nooit los, nooit spelen, nooit liefde. Alleen maar aan de ketting. Ik zie zo'n hond liggen in een tuin waar ik vaak langs rij. Wel in de schaduw, maar altijd maar aan die ketting. Ook als de bewoners gewoon thuis zijn. De inspectrice van de dierenbescherming kan hier niks aan doen. Zolang de hond water en eten krijgt en schaduw heeft wordt er geen strafbaar feit gepleegd.
Dan lig je als hond dus 10 jaar aan een ketting van hooguit een meter of drie a vier.
Dan heb je het als straathond in een straat met meelevende studenten het waarschijnlijk toch beter.
Wij hebben in onze eigen buurt ook twee honden los lopen. We weten waar ze thuis horen, maar ze zijn altijd op straat. Één is er al eens aangereden, maar dat maakt niet dat ze vervolgens binnen worden gehouden.
Iedereen kent de honden en houdt ze een beetje in de gaten.
Als wij thuis komen met de auto komen ze vaak al aanrennen voor een beetje aandacht. Even lekker geaaid worden is al fijn.
Vanavond ging ik oma ons uitzichtpunt bij de watertorens laten zien. We namen de honden mee, vinden ze leuk om er eens even uit te gaan.
Al snel kwam één van de buurthonden aangerend. Hij heeft het hele stuk meegelopen.
Al die aandacht vond hij heerlijk.
En nu ook al dikke vrienden met oma. Ach, kleine moeite om deze hond ook een pleziertje te gunnen en hem even lekker mee te nemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten