Het is alweer even geleden dat je een lekkere bak met brokken gegeten hebt.
Dat was nog in de tijd dat je een huis had en de mensen nog aardig tegen je deden.
Eigenlijk weet je al niet eens meer hoe brokken smaken.
Nu eet je niet eens elke dag!
Je probeert het natuurlijk wel. Telkens weer ga je de straat op in de hoop wat te eten te vinden.
Dat is moeilijk, er ligt niet veel.
Meestal ga je naar de weg. Daar gooien de mensen wat uit het raam wat misschien eetbaar is.
Vandaag heb je wel hele erge honger.
Je gaat weer naar de weg en kijkt naar de auto's. Het lijkt wel of ze je niet zien.
Je gaat nog maar een stukje dichterbij staan. Je moet wel, je moet eten, je kan niet meer.
Er wordt getoeterd en je schrikt heel erg.
Oei dat ging maar net goed.
Waarom stopt er nou niemand of gooit een broodje uit het raam?
Ze zien toch dat je honger lijdt?
Moedeloos wordt je. Je kop hangt somber naar beneden.
De pijn in je maag blijft. Ook heb je pijn in je benen en wordt je steeds slomer.
Wanneer houdt het op? Wanneer is er weer een plekje voor je bij iemand thuis?
Je bent een hele lieve hond en hebt niks verkeerd gedaan. Je was alleen geen schattige pup meer, maar daar kon jij niks aan doen. Niemand ziet hoe graag je weer een huisje wilt.
Heel alleen scharrel je maar weer terug naar de plek waar je slaapplaats is.
Weer een dag honger.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten