Actie

Nadat gisteren Snoet ons huis verliet dachten we dat we wel even een momentje zonder fosterhond zouden zijn. Even rust voor de honden en de kat.

Dat was alleen van korte duur.

Vanmiddag gingen Youri en Erik naar de film. Onderweg naar de bioscoop belde Youri mij.

Er liep bij de rotonde een magere hond die wat verdwaasd rond rende.

Ik zat nog aan mijn boterham en de koffie, maar dat vonden onze honden niet erg.

Boterham onder de honden verdeeld en de koffie snel naar binnen gegooid.

Daarna het één en ander bij elkaar gezocht. Ik pak dan uit de kast een riem en vul een fles vers water.

In de auto staat al standaard een doos met een blik hondenvoer, handschoenen, een voerbakje en een oude handdoek.

Op naar de rotonde. Daar was geen hond meer te zien. Dan maar gokken naar welke kant ze zou zijn gegaan. En goed gegokt!

Aan de rechterkant van de weg liep een bruine teef in paniek over de rijbaan.

Hier even een foto om duidelijk te maken over wat voor (snel)weg we het hebben.

Op het fietspad ernaast stond een pick up truck. 

Ik ben achter de hond gaan rijden met m'n alarmlichten aan zodat ze in ieder geval niet voor mijn ogen aangereden zou worden.

Er wordt daar altijd erg hard gereden dus ook ik moest uitkijken dat ik niet van achter aangereden zou worden.

Gelukkig reageerde de lokale meneer van de pick-up truck hier goed op.

Die ging weer achter mij rijden met alarmlichten aan zodat ik een stuk verder alvast de auto op het fietspad kon parkeren en de hond naar mij toe kon lokken met voer.

Eerst was de hond erg bang en at alleen de stukjes vlees op afstand. Gelukkig kwam ze toch steeds dichterbij en kon ik haar pakken en een riem omdoen.

Toen ik haar eindelijk vast had gaf ze me al snel haar vertrouwen.

Ik heb haar in de auto getild en de dierenarts gebeld.

Ik neem nooit honden mee naar huis die niet gezien zijn door een dierenarts. Er zijn hier zoveel besmettelijke ziektes, daar wil ik mijn eigen honden graag tegen beschermen.

Ik kon direct terecht met de hond. Besmettelijke ziektes had ze niet. Ook geen schurft, vlooien of teken.

Waarschijnlijk wel karpattenziekte en/of hartworm maar daar kijken we volgende week verder naar.

Eerst de hond maar eens op Facebook geplaatst om te zien of er een eigenaar zich zou melden.

Op de weg naar huis vond ze het autorijden al niet eens meer zo erg.

Voor alle oplettende lezers, nee ik heb geen alcoholprobleem. In mijn Amstel doosje zitten de hondenspulletjes die ik kan gebruiken bij acute noodgevallen zoals vandaag.

Thuis haar geïntroduceerd bij de andere honden. Is altijd even spannend hoe dat gaat, maar het lijkt wel of ze eraan wennen. Vandaag geen gegrom of lippentrekkerij.

Omdat Youri de hond zag en hij vond dat hij ook deel was van deze reddingsactie, vond hij ook dat hij de naam mocht verzinnen. Het is Daisy geworden. Laten we zeggen, straks is de nieuwe eigenaar vrij om zelf een naam te bedenken.

Tot op heden heeft niemand zich gemeld. Ik had natuurlijk niet anders verwacht, maar toch je weet maar nooit.

Ze kan nu bij ons weer een beetje aansterken. Ze is behoorlijk mager.

En daarna gaan we weer op zoek naar een forever home.