Ik nam zowaar de tijd om naar het strand te gaan en daar te genieten van de zon onder het genot van een kopje koffie en in het gezelschap van een vriendin.
We hadden ergens in 2014 nog wel het voornemen gemaakt om dit één keer per maand te doen, maar het kwam er niet van.
Meerendeel kwam dat door de opvanghondjes. Als ik hier een aantal pups heb die heerlijk in de tuin spelen vind ik het zo sneu om in de tijd dat ik op het strand zit ze op te sluiten.
Maar nu geen excuses. Er zijn geen opvanghondjes, geen visite, geen tuinman en zelfs geen zieke hond, man of kinderen.
Op naar het strand dus.
Als we er dan liggen hopen we altijd op wat leuks en lekkers.
Zoiets als dit.
Maar helaas ligt er meestal allleen dit.
Zo jammer he! We zijn speciaal nog een half uurtje langer gebleven. Misschien zaten die leuke mannen nog aan de brunch of zo, maar helaas.
Dan maar weer terug naar de realiteit en terug naar onze eigen lekkertjes.
Die van mij gaat morgen weer voor tien dagen de hort op. Das minder leuk. Maar ook dat doorstaan we wel weer.
Alle afgelopen keren dat Erik langdurig weg was werd er een hond ziek. Ik hoop van harte dat dit me dit deze keer bespaard blijft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten