Best moeilijk

Nadat Daisy afgelopen donderdag een conflict gehad heeft met poes konden we niet anders dan op zoek gaan naar een ander huisje voor haar.

Hoe sneu het ook is, ik wil niet dat mijn eigen dieren lijden onder het fosteren van straathonden.

Best wel jammer want Daisy was verder een lieve hond. Heel relaxt, geen conflicten met één van onze honden en erg blij met ons. Dat merkte je vooral aan het feit dat ze achter je aan liep te drentelen en dat je likjes van haar kreeg.

Op mijn oproep via Facebook kwam er geen nieuwe eigenaar in beeld, maar wel iemand die het fosteren van Daisy over wilde nemen. Zij had geen katten en een plekje vrij, dus Daisy was daar welkom.

Vanmorgen hebben we haar weggebracht. Voelde toch wel als een soort verraad. Ook daar liep ze nog achter me aan en lag ze naast me. Toen we weg gingen bleef ze zielig voor het hek staan kijken.

Slik, toch wel heel moelijk maar ik weet dat dit het beste is. Ik had poes niet dood of gewond willen vinden.

Dat is dus snel gegaan. Precies een week nadat ik Daisy van straat haalde is ons hok weer leeg.

Misschien nu maar even wat rust inbouwen voor de volgende komt.

Op weg naar huis stond er iemand aan de weg te liften. Normaal zou ik echt niet stoppen, maar Erik was mee en de bewuste lifter was een man van middelbare leeftijd. Mocht hij iets verkeerds willen dan had hij twee judoka's in zijn nek gehad.

Maar deze meneer was niks van plan. Hij wilde graag naar Punda en had geen vervoer.

Hij lag in de haven van het Spaanse water met zijn zeilboot en was bezig de wereld rond te zeilen.

Zijn vrouw was nu even tijdelijk terug naar Hamburg om te werken en hij deed nu wat onderhoud aan de boot. Geweldig om te horen waar die man allemaal geweest was en wat hij allemaal nog van plan was.

Hij genoot van zijn verblijf op Curacao. De mensen waren erg vriendelijk en gastvrij. Hij is al meerdere keren richting Punda of de supermarkt gelift en altijd meegenomen.

Die gastvrijheid die hij ervaart kan ik me wel voorstellen. Die ervaren wij ook. Wij hebben hier meegemaakt dat we iets niet konden vinden. We vroegen de weg aan een lokale bewoner maar snapte niet precies wat hij bedoelde. Hij pakte de auto en wij moesten achter hem aanrijden.

Zo bracht hij ons op de plaats van bestemming. Geweldig toch!!

De zeiler hebben we in Punda afgezet en zelf zijn we weer doorgereden naar huis.

Daar hebben we nog lekker genoten van onze verdere vrije zaterdag.