In de verte hoorden we al de bel van de pontjesbrug rinkelen.
Als de bel gaat weet je dat hij open gaat en kan je nog even snel eroverheen rennen.
Oké, rennen is misschien iets overdreven, want ze laten echt geen oude mensjes met hun rollator achter op de brug. Het zou wat zijn, krijg je een rollatorrace.
Je krijgt netjes de tijd om je nog even te verplaatsen.
Daarna sluiten de hekken en gaat de brug open. Uiteraard heb je altijd toeristen die het leuk vinden om te blijven staan.
Niet handig, want het kost wat klim en klauterwerk om er alsnog af te komen.
Maar ja, je bent toerist of je bent het niet.
Als de brug dan dicht is weet je nooit voor hoe lang. Soms voor 5 minuten, maar ook wel voor een half uur.
Dan heb je geen idee waarom, waarvoor enz en ineens komt er dan een groot containerschip aan dat erin of eruit gaat.
Nu denk je vast dat als de brug open is wij pech hebben?
Nee hoor, we kunnen nog steeds naar de overkant.
Zodra de brug open gaat, beginnen de ferry's te varen.
Met 150 man tegelijk worden we aan de andere kant gezet.
Ook een belevenis op zich.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten