Dat was ik voor mijn werk met veel plezier, dat was ik jaren lang bij de reddingsbrigade.
Hier op Curacao ben ik vooral zorgverlener thuis.
Eerst voor Tico die gelukkig niet ziek was, maar een sterke pup was het ook niet.
Het dierenasiel kan hier net het hoofd boven water houden. Dat betekent dat de dieren wel eten krijgen, maar het is niet royaal.
Tico was dan ook erg mager toen wij hem kregen. Erg veel energie had hij dus ook niet.
Pas na een paar weken toen hij wat aangesterkt en op gewicht was werd hij een levendige pup.
Hierna kregen we natuurlijk Luna. Eerst met haar pups, later alleen maar moest ze onder het mes.
Ook dat hebben we gelukkig gehad en is ze volledig opgeknapt.
Twee weken geleden liet Storm ons schrikken met zijn acute karpatten ziekte.
We zijn nu aan de laatste strip anti biotica bezig en zien heel veel vooruitgang.
Nu zie je eigenlijk pas hoe ver hij al heen was. Nu is hij weer druk met leguanen vangen, blaffen bij het hek en wat je in een hondenleven nog meer voor leuks kunt bedenken.
Uit gezorgd zou je denken!
Nee hoor, we gaan vrolijk verder. Dit keer niet met de dieren, maar met Maud.
Daar was ik vorige week mee naar de huisarts geweest. Ze is voortdurend zo moe, als je het woord slapen al uitsprak lag ze al.
Niet prettig als je zo moe bent. Er werden vast wat ijzertabletten voorgeschreven en we moesten een bloedonderzoek laten doen.
Vandaag de uitslag.
Het ijzer was uitstekend. Dat kind is bijna van staal, maar ze heeft wel de ziekte van Pfeiffer.
Het was behoorlijk aanwezig in het bloed, dus 100% score.
Ja, dat verklaard een heleboel. Zelf heb ik het twee jaar geleden gehad en weet er dus alles van.
Geen pretje, maar fijn dat je weet wat het is.
Morgen maar eens in overleg met school. We lopen gelukkig toch tegen het einde van het schooljaar aan, misschien kunnen er al wat vakken afgerond worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten