Crimineel oord??

We kregen en krijgen nog wel eens opmerkingen over onze woonplaats Curacao.

Mensen doen alsof het een ontwikkelingsland is waar we uit eigen moestuin moeten eten, er belabberd onderwijs is en als klap op de vuurpijl is het hier ontzettend crimineel.

Je zou dus denken dat de kogels je hier om de oren vliegen en een wild west film er niks bij is.

Nou, dat valt dus allemaal reuze mee!

Oké, er zijn hier heus wel overvallen. Vooral op snacks en mini markets. Het is een feit dat het pinnen hier nog niet zo ingeburgerd is als in Nederland. Hierdoor is er nog veel contant geld in omloop en dat trekt natuurlijk weer gespuis aan.

Maar hè, in Nederland doen jullie het niet veel beter hoor!

Ik las vandaag weer in het nieuws dat er een overval was geweest op een juwelier. En tasjesroof is in Nederland al niet eens meer een krantenartikel!

Verder lees ik veel overvallen op oude weerloze mensen. Triest! Dat gebeurd hier, zo ver ik heb gelezen de afgelopen periode, veel minder. 

En dan het onderwijs. Ze schrijven hier niet met inkt en veren, ze hebben gewoon boeken en zelfs computers. Wees eens eerlijk, wie had dat gedacht, haha.

Ik kan je zeggen dat er werkelijk niets aan te merken is op de Nederlandse scholen hier op Curacao.

Onze kinderen zitten in kleinere groepen en krijgen meer individueel onderwijs. Dit is zeker het geval bij Maud die in een klas met 12 leerlingen zit.

Jullie zouden willen dat je dat je kind kon bieden!

De onderwijsmethodes zijn dezelfde en elke middag zijn de kinderen vrij. Niks mis mee vindt vooral Youri!

En dan het eten. Mensen alles is hier te krijgen!! Echt waar. Jullie hoeven geen inzameling te houden om ons de winter door te helpen, echt niet (maar mag natuurlijk wel) 

Punt één hebben we hier geen winter en punt twee hebben we hier de Albert Hein. Is er dus iets wat je echt niet kunt missen uit Nederland dan ga je het bij Albert Hein halen.

Maar sorry hoor, waar jullie in Nederland toch echt beter in zijn zijn aanrijdingen veroorzaken.

Mijn hemel, wat een leed lees ik in het nieuws!! De ene na de andere dode of zwaargewonde alsof het niets is!

Vandaag weer twee voetgangers, van de week een moeder met haar zoontje van 10. Verder was er nog een vrachtwagenchauffeur en een zwangere vrouw. En dan ben ik misschien ook nog wel iemand vergeten.

Hier staat de stand dacht ik op 8 verkeersdoden voor het jaar 2014. Dat halen jullie in één week.

En Curacao heeft nog wel de naam verkeersgevaarlijk te zijn, maar ik weet niet waar ik me meer zorgen zou moeten maken. Hier of in Nederland?

Ik vraag me wel heel erg af waardoor dat toch komt? Zoveel ongevallen met schade, zwaargewonden of zelfs doden?

Heeft het iets te maken met de tolerantie naar elkaar? Het is algemeen bekend dat de Nederlander nou niet echt heel sociaal is. Nee eerder egoïstisch. We doen ons best, maar zien in het verkeer toch wel heel erg terug dat we elkaar niets gunnen, nog geen meter asfalt!

Ritsen levert standaard problemen op en het liefst klimt men over de ander heen als die vind dat je iets te langzaam rijdt!

Dat gedrag zie je hier toch veel minder, men is echt duidelijk toleranter naar elkaar! 

Even keren kan. Even er iemand uitlaten, geen probleem.

Even met een bekende kletsen die je aan de overkant van de straat ziet? Ach waarom niet.

Hier moet je geen haast hebben in het verkeer, dat heeft geen zin.

Neem maar gewoon de tijd, dat doet de rest namelijk ook.

Dat zouden we in Nederland ook eens moeten doen! Elkaar de ruimte en de tijd geven!

Zal een hoop ellende schelen.

Nieuwe hobby

Op Curacao hebben een hoop mensen een porch. En dan bedoel ik niet die verschrikkelijk dure auto, want dat schrijf je anders.

Een porch is een stuk overkapping bij je huis waar je bijvoorbeeld een loungeset of eettafel onder kunt zetten.

Is erg handig want zo zit je altijd in de schaduw, plus als het dan een keer regent op Curacao kan je lekker buiten blijven zitten.

En nu gaan ze die overkapping verkopen??

Nee hoor, een porch sale is zoals we in Nederland de garagesale kennen.

Mensen die hun inboedel kwijt willen kunnen een porch sale organiseren.

Deze melden ze dan aan op een Facebook site en gekken zoals ik gaan daar dan heen.

En leuk dat het is! 

Ik was in Nederland altijd al groot fan van de vrijmarkt en tweedehands beurzen.

Waarom voor iets wat goed is in de winkel het dubbele betalen?

Vandaag was ik naar een porch sale gegaan van mensen die gingen samenwonen en van twee inboedels één gingen maken.

Dat is vrij uniek. De meeste porch sales zijn van mensen die terug gaan naar Nederland en een hoop hier laten.

Ik kwam er voor een fiets voor Maud. En geslaagd. Maud blij, ik blij! Foto volgt.

Ik omdat ik voor een mooi bedrag een fiets heb kunnen kopen en Maud omdat ze straks in het nieuwe schooljaar op de fiets naar school kan. Mooie bijkomstigheid is dat ze de fiets ook nog echt mooi vindt en niet alleen maar praktisch.

Deze mensen hadden al eerder wat spullen aangeboden, maar daar was niemand op af gekomen.

Nu hadden ze de prijzen verlaagd en was er wel volk.

Maar ondanks dat er wel wat mensen liepen, liep het zeker niet storm.

Ze wilde wel graag van haar spullen af, dus na een tijdje vertelde ze dat er ook van alles gratis mee mocht.

O, das niet vervelend. Ik heb heel veel leesboeken meegenomen. De boeken die ik in Nederland had konden niet mee, de container was vol.

Nu heb ik gewoon weer mijn nieuwe voorraad. (Dus Esther K, je bent welkom in onze bieb!)

En hebben we ze allemaal uit, dan breng ik ze naar het dierenasiel die één keer in de zoveel tijd een boekenmarkt voor het goede doel doen.

Nu  er zoveel verloop is rond de zomer kan ik mijn lol op wat betreft porch sales! Kom maar op, ik ben er klaar voor!!

Luxe problemen

Als je in Nederland woont leef je altijd erg naar vakanties toe. 

Het weer, de drukte op je werk, allemaal redenen om op je vakantie lekker te genieten van al die andere dingen die het leven te bieden heeft. Meestel boekte ik gelijk na de zomervakantie direct al weer de volgende vakantie naar de zon en de laatste jaren Curacao. De voorpret is namelijk al het halve genieten!

Maar waar ga je naartoe op vakantie als je thuis een vakantie-oord is met de mooiste stranden en het lekkerste weer dat je kan verzinnen.
Verbaasd was ik te horen dat mensen heel erg veel op vakantie gaan naar Bonaire of Aruba. En wat doen ze daar dan? Nou, naar het strand gaan dus. Nou klopt het wel dat Bonaire een ander eiland is dan Curacao, maar een strand is een strand zou je zeggen.
Verder is een erg populaire bestemming: Nederland. Logisch want veel mensen gaan daar op familiebezoek. Vaak worden die vakanties afgedaan als niet erg rustgevend. Hoewel veel mensen ook wel weer kunnen genieten van het koele klimaat. Met name in de warme maanden hier (augustus en september).
Populair voor weekend tripjes is Miami!  Niet voor hele jonge kinderen, maar meer voor de ouders/pubers om te shoppen en uit te gaan. Want winkelen is niet echt fantastisch hier en in Amerika heb je alles en is het zo goedkoop voor ons eilandbewoners! Wat Maud betreft kunnen we niet snel genoeg een reisje die kant uit boeken.
Met kinderen gaan mensen ook veel naar Suriname om de jungle in te gaan. Dit schijnt heel erg leuk te zijn. Maar Maud heeft haar portie wel even gehad. Die wil best nog wel een keer, maar nu even niet.

Maar favoriet onder gezinnen zijn met stip: Disneyworld in Orlando en Cruisen! 

Volgens velen zijn dat de twee vakanties die je zeker moet doen als je hier woont. Het verbaasde mij enigszins want ik had verwacht dat mensen meer naar Latijns Amerika gaan vanuit hier omdat je daar dichtbij zit, maar dat valt eigenlijk best tegen. Ik hoor nooit iemand die naar Brazilië is geweest.

Wij houden Brazillië nog wel in optie. Het lijkt ons geweldig om daar te zijn als de Olympische Spelen er gehouden worden. 

Maar dat is pas in 2016. 

Nu eerst maar eens het luxe probleem wat wij deze vakantie gaan doen.

Een (bijna) zorgeloze dag

Sorry lezers, maar ik heb geen spectaculaire zaken meegemaakt vandaag.

Is ook wel eens lekker hoor.

Ik was vandaag bij de bank voor een betaling en was de eerst wachtende in de rij!

Ging dus zeer voorspoedig.

Verder hoefde ik eens niet naar UTS, niet naar de supermarkt, niet naar een dierenarts.

Ik had vandaag alleen een ritje school, want Maud is nog niet vrij.

Die bikkelt nog even door om vervolgens donderdag en vrijdag wel te kunnen gaan genieten van vier vrije dagen.

En Youri had zijn tennisles. Ook hier geen bijzonderheden over.

Ik zal toch niet saai worden? 

O nee, gelukkig. Er gebeurde toch nog iets onverwachts.

Erik kwam eerder thuis. En niet omdat hij ons zo gezellig vond, maar omdat hij niet lekker was.

Die sturen we vanavond vroeg onder de wol. Of nou ja dat is hier wat overdreven, een dekbedovertrek is voldoende. Hopen dat hij zich in de loop der dagen beter voelt aangezien hij zondag weer op pad gaat richting Amerika.

Soms wordt je er zo moe van

Vandaag was ik weer eens bij mijn vriendinnen van UTS.

Vorige week heb ik met de eigenaresse van onze nieuwe woning het internet op mijn naam laten zetten.

Dat is mooi, vanaf dag 1 dat ik daar dan woon heb ik internet.

Maar, ik heb natuurlijk ook nog een abbonement hier bij mijn huidige woning.

Daar wil ik van af. Alleen wat ik niet gezien had was dat dit een jaarabonnement was.

Geen nood aan de man. Ik zeg het internetpakket van het nieuwe huis op en laat mijn jaarabonnement verhuizen naar ons nieuwe huis.

Zo gezegd zo gedaan zou je denken. Nou misschien werkt dat in Nederland zo, maar hier zeker niet.

Na weer eens een behoorlijke tijd gewacht te hebben was ik eindelijk aan de beurt.

Ik het probleem uitgelegd, zegt m'n vriendin dat ik op 1 juli terug moet komen.

Op 1 juli?? Ja, want we hebben een maand opzegtermijn.

Aan de ene kant zeek in mijn broek van het lachen, aan de andere kant was ik verschrikkelijk boos.

Want ik weet natuurlijk nu al dat het niet gaat lukken om alles in die maand om te zetten.

Ze zijn hier met alles zo verschrikkelijk traag, zelfs een schildpad is sneller!

Je zou toch denken, minimaal een maand opzegtermijn dan ben ik er lekker op tijd bij.

Nee, het moet precies een maand van te voren geregeld worden.

Ik zeg nog tegen mijn vriendin dat ik op die bewuste dag in Nederland ben.

Ze vraagt wanneer ik dan terug kom. Nou op 7 juli, dus 8 juli zijn jullie de eerste.

Nou, dan moest ik betalen tot 8 augustus. Haha wat een giller.

Ik denk dat we het anders gaan doen. De dag voor vertrek ga ik het abbonement opzeggen.

En dan maar hopen dat het goed gaat. Dat ze je niet per ongeluk te vroeg afsluiten, of niet afsluiten, of rekeningen blijven sturen, of juist niets sturen zodat je niet kunt betalen.

Alles is mogelijk. Ik hou jullie op de hoogte.

Snel, sneller, snelst

Vandaag heb ik in ieder geval één keer mijn persoonlijk record verbeterd.

Wat heb ik dan gedaan?

Niks!! En dat vrij lang. Uniek in de historie, ik 1,5 uur liggend in de zon.

Nou ja, helemaal niks doen is niks voor mij. Ik heb toch wel een boek gelezen.

Na al deze niksdoenerij was het tijd voor actie.

We hebben hier in de tuin zo ongeveer ons eigen olympisch bad, dus tijd voor een nieuw olympisch record!

(Foto is gemaakt tijdens een fikse regenbui een paar weken terug, maar het gaat even om het formaat van het zwembad)

Uitrusting; een bikini, een chloorbrilletje en een hoop goede moed. Vreemde combi, maar zwemt prima.

En opnieuw was daar een Curaçaose olympisch record. Ik heb 35 banen gezwommen! 

Ik weet niet in hoeveel tijd, maar leer mij kennen dat heeft niet lang geduurd.

Bij mij moet namelijk alles snel. Snel zwemmen, snel rijden, snel boodschappen doen, snel even de mail checken, snel stofzuigen.

De dag dat ik een versnelling terug doe is waarschijnlijk de dag dat ik in een bejaardentehuis gezet wordt.

Maar wie weet kan je daar wel weer snel koffie drinken, snel eten, snel bingoën of een snelle rollatorrace organiseren.

Ik ben zo snel nog niet klaar dus! Nu maar snel slapen, het is al laat.

Een willige baan

Vandaag kon je een kijkje nemen in de keuken van de lokale politie.

Ze hielden een open dag die ook tevens gebruikt werd als banenmarkt.

Er stonden heel wat kraampjes om van alles te laten zien.

Dit is dan toch redelijk hetzelfde als in Nederland.

Wat ik zelf erg mooi vind zijn hun motors, echt van die Amerikaanse dingen.

Superwijs als je daarop mag rijden natuurlijk, maar de meeste beginnen zo..

Of zo..

Ja wel, ook hier kennen ze het bikersteam. Sterker nog, de mannen en vrouwen zijn opgeleid door collega's uit Nederland.

Wat ze hier dan weer wel hebben en in Nederland niet zijn blauwe lampen en een sirene op de fiets.

De banenmarkt werd zeer druk bezocht!! Politieagenten hebben hier een redelijk salaris als je het vergelijkt met andere beroepen hier op het eiland. 

Durf je in Nederland eigenlijk niet eens te vertellen dat je solliciteert omdat het gezien wordt als onder gewaardeerde baan, hier staan ze in de rij!

Echt hoor, ze konden daar een sollicitatieformulier krijgen, direct invullen en inleveren.

Zie maar wat een drukte het was. 

De dag verliep verder echt op zijn Antiliaans. We hadden een schema waarop allerlei demonstraties gepland stonden.

Alleen die werden ik zou bijna zeggen uiteraard niet gehouden op de tijd die op het formulier stond.

Jammer, we hadden ons wel verheugd op de demo van het AT. Alleen voordat die zou komen zouden we een verandert zijn in een gebakken banaan, verschrompeld en wel.

Volgend jaar komen we later, we moeten nog erg wennen aan deze Antiliaanse mentaliteit. Wij zijn nog te veel van de klok. Hier tijdens de open dag kon niemand zich er druk over maken dat de tijden van het schema niet meer klopte. 

Ik mag hopen dat ze in hun werk wel wat stipter zijn.

Een sportieve vrij(e)dag

Vandaag was voor Youri weer de laatste schooldag voor de hemelvaartvakantie.

Deze dag werd gevuld met sport of te wel het was sportdag!

Vanmorgen vroeg om 7.15 stonden we al paraat op het schoolplein om de dag te openen.

En ja, je leest het goed WE! Ik had mij maar weer eens opgeofferd om als hulpmoeder aanwezig te zijn.

Ik was toch al wel 5 hele maanden buiten spel geweest wat betreft schoolse zaken dus het werd maar weer eens tijd.

Oké, de warming up heb ik aan mij voorbij laten gaan. Warm krijg je het hier namelijk toch wel.

Youri heeft wel mee gedaan. Wel een beetje achteraan, want dat gehups en geflups hoeft voor hem eigenlijk ook niet. 

Hierna hebben wij de ochtend gevuld met touwtrekken, tjoekbal, hoogspringen, verspringen, kogelstoten, een hindernisbaan, touwklimmen, sprinten en als laatste een spel op mijn lijf geschreven "last man". Oké, last woman in mijn geval dan, maar ik heb om het eerlijk te houden maar niet mee gedaan.

Zie hier wat de bedoeling was.

Jarenlange ervaring opgedaan met dit spel tijdens de judo.

Youri dus ook en wie won er?? Precies Youri!

Niet vanwege zijn gewicht of lengte, maar vanwege tactisch spel en techniek.

Zie je wel, is dat judo toch nog ergens goed voor.

Oja, en voor diegene die naar aanleiding van de foto niet snappen wat de bedoeling was?? Je moet als laatste overblijven op de dikke mat!

Voor mij was na deze enerverende ochtend alle sportiviteit voorbij, maar Youri ging nog even door.

Na een korte lunch had hij zijn privé les tennis.

Na zoveel sport op één dag heeft Youri die week vakantie wel weer verdiend.

Weet je wel hoe warm het was op de tennisbaan om 14.30??

30 graden!! Dat is sporten en een sauna tegelijk. Dat kan hier gewoon. 

De trieste balans van vandaag

Zoals ik al eerder verteld heb is het dierenwelzijn hier op het eiland ver te zoeken!

Ik zal niet iedere Curaçaoënaar over één kam scheren, maar er is nog een hoop te veranderen.

Oja, laten we trouwens de Nederlanders ook niet vergeten, sommige zijn net zo slecht!

Er zijn er werkelijk bij die hun trouwe lieve viervoeter na een aantal jaren "dienst" bij vertrek naar Nederland gewoon de straat op gooien. 

Ik kan mij dat werkelijk niet voorstellen, maar het gebeurd echt!

Er lopen hier zo veel honden op straat, dat kan natuurlijk niet goed gaan.

En dat gaat het ook niet! De balans van vandaag was 3 dood gereden honden! 3! En dan ben ik echt niet het hele eiland over gecrost. 

Ik moest wel aan de andere kant van het eiland zijn, maar de honden die ik tegen kwam lagen niet eens zo ver van elkaar vandaan.

Zo triest om te zien, ik zal jullie foto's besparen.

Ze liggen aan de kant van de weg als oud vuil. Vanwege het weer zitten er vrij snel vliegen op en gaan de honden er ook niet prettiger uit zien.

Ik ben vandaag nog een keer extra om gereden om te kijken of een hond wel echt dood was.

Ik zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen als zo'n beestje aan de rand van de weg onder de brandende zon ligt te creperen. 

Helaas was deze hond toch echt naar de dierenhemel.

Tegenwoordig heb ik een "dierenuitrukkrat" in mijn auto staan.

Hierin zit een laken, handdoek, voer, fles water en een paar stevige handschoenen.

De kans dat ik dit een keer nodig heb is groot, maar dan wel graag voorbereid!

Gelukkig zijn we ook wel eens op tijd. Nou ja, ik niet maar Thea wel.

Thea vangt heel veel dieren van de straat op. 

Nu had ze een melding gekregen van een hond die ergens bang in een tuin gekropen was.

Ontsnapt of niet? Wie zal het zeggen.

In ieder geval duidelijk geen straathond, dus met een groot risico aangereden te worden.

Dat hebben we hem kunnen besparen. Thea heeft hem kunnen vangen en hem naar het asiel kunnen brengen die na wat aandringen toch een plekje voor hem hadden.

Gelukkig maar, want 4 dode honden op één dag kan mijn netvlies niet echt hebben!

To do list

Maud heeft een to do list.

Er staan wat zaken op die ik haalbaar vind en een aantal waar ze nog lekker verder over mag dromen.

Één van die haalbare was eten in een sushi restaurant.

Nu was het tot vandaag zo dat Youri geen sushi lustte en er ook niet iets anders op de kaart van dit restaurant stond waar hij blij van werd. 

Maar vandaag kwam er verandering in.

Op school hadden een aantal kinderen een spreekbeurt in het Engels moeten houden en deze ging over sushi.

Om hun spreekbeurt nog meer daadkracht te geven hadden ze echte verse sushi meegenomen.

Ongelofelijk maar waar, Youri heeft het geprobeerd en ja wel zo vies was het niet.

Haha, voordat hij zich bedacht en sushi toch niet meer lekker vond zijn we vanavond direct naar de sushibar gereden.

We hebben ons te goed gedaan aan een aantal verschillende rollen. Heerlijk!

Voor ons mag het vaker, maar Youri heeft zich na deze ene keer al weer bedacht.

De volgende keer hoeft hij niet mee zei hij. Jammer, maar deze hebben we tenminste in de pocket!

En de volgende

Nou had ik al een paar blogs eerder vermeld dat ik zorgverlener ben.

Dat was ik voor mijn werk met veel plezier, dat was ik jaren lang bij de reddingsbrigade.

Hier op Curacao ben ik vooral zorgverlener thuis.

Eerst voor Tico die gelukkig niet ziek was, maar een sterke pup was het ook niet.

Het dierenasiel kan hier net het hoofd boven water houden. Dat betekent dat de dieren wel eten krijgen, maar het is niet royaal.

Tico was dan ook erg mager toen wij hem kregen. Erg veel energie had hij dus ook niet.

Pas na een paar weken toen hij wat aangesterkt en op gewicht was werd hij een levendige pup.

Hierna kregen we natuurlijk Luna. Eerst met haar pups, later alleen maar moest ze onder het mes.

Ook dat hebben we gelukkig gehad en is ze volledig opgeknapt.

Twee weken geleden liet Storm ons schrikken met zijn acute karpatten ziekte.

We zijn nu aan de laatste strip anti biotica bezig en zien heel veel vooruitgang.

Nu zie je eigenlijk pas hoe ver hij al heen was. Nu is hij weer druk met leguanen vangen, blaffen bij het hek en wat je in een hondenleven nog meer voor leuks kunt bedenken.

Uit gezorgd zou je denken!

Nee hoor, we gaan vrolijk verder. Dit keer niet met de dieren, maar met Maud.

Daar was ik vorige week mee naar de huisarts geweest. Ze is voortdurend zo moe, als je het woord slapen al uitsprak lag ze al.

Niet prettig als je zo moe bent. Er werden vast wat ijzertabletten voorgeschreven en we moesten een bloedonderzoek laten doen.

Vandaag de uitslag. 

Het ijzer was uitstekend. Dat kind is bijna van staal, maar ze heeft wel de ziekte van Pfeiffer.

Het was behoorlijk aanwezig in het bloed, dus 100% score.

Ja, dat verklaard een heleboel. Zelf heb ik het twee jaar geleden gehad en weet er dus alles van.

Geen pretje, maar fijn dat je weet wat het is.

Morgen maar eens in overleg met school. We lopen gelukkig toch tegen het einde van het schooljaar aan, misschien kunnen er al wat vakken afgerond worden.

Voorbereidend werk

Nog ruim 4 weken dan vertrekken we richting Nederland.

We zullen vrienden en familie met een bezoekje vereren.

Erik blijft gewoon op Curacao, dat is ook wel zo makkelijk met de honden.

Hij zal op een ander moment richting Nederland gaan.

Nadat we terug zijn uit Nederland gaan we ons richten op de verhuizing.

We verhuizen naar een woning met grote tuin. Heerlijk voor de huisdieren, maar ook de kinderen kijken er naar uit.

We hebben namelijk plek voor een trampoline. Sterker nog, hij is al aangekocht maar staat nog tijdelijk in de tuin van de (oude) eigenaar.

Het is een heerlijke grote van 3,5 meter breed. Alleen hoe krijg je die nou op de plek van bestemming?

Ik dacht zo...

Het is ongeveer dit formaatje en als zij het kunnen kan ik het ook.

Toch??

In ieder geval had ik vandaag een wat makkelijkere taak. Ik heb vast samen met de eigenaresse van de woning het internet op onze naam laten zetten.

Dit was stap 1, na het tekenen van het huurcontract. Er zullen nog vele stappen volgen. We hebben er zin in! 

Redder in nood

Het voelt goed, heel goed zelfs!

Maar wat dan vragen jullie je natuurlijk af.

Nou ik was vandaag tot twee keer de redder in nood. Best grappig en niet gepland. Volgens mij kan je dat ook niet plannen, maar overkomt het je!

De eerste keer vandaag zag ik een berichtje op Facebook van de eigenaresse van onze nieuwe woning.

Zij is aan het opruimen, uitzoeken en inpakken. Een deel wordt opgeslagen en er gaat ook wat mee naar Nederland terug.

Als veelvuldig reiziger heb je bij KLM privileges. Zo mocht ze regelmatig in plaats van 23 wel 46 kilo aan  bagage meenemen. Zo ook op de heenreis. Bedenken ze nu voor de terugreis dat dit niet meer mag! Nou ja, en dat terwijl ze er wel al op gerekend had.

Maar geen nood. Als wij op 20 juni richting Nederland vertrekken nemen we wel 3 koffers mee, maar bijna geen inhoud.

We denken in Nederland zo veel te gaan shoppen dat we ze vol weer mee terug nemen.

In ieder geval gaat Maud dat zeker lukken! 

Wij nemen nu spulletjes van de eigenaresse in onze koffers mee naar Nederland. Probleem opgelost.

Zij heeeel blij en ik ook. Is toch fijn om iemand te helpen. 

Zal het misschien in mijn bloed zitten als zorgverlener?

Ik denk het wel, want ik was nog niet uit gered voor vandaag.

Weer dat zelfde Facebook waar ik achter zat en een noodkreet voorbij zag komen. 

Dat de noodkreet heel urgent was kon ik nog niet uit de vraagstelling halen, maar daar kwam ik later achter.

Er werd namelijk gevraagd of er een accu oplader van een bepaalde canon camera geleend kon worden.

Batterij cq accu was leeg, maar de oplader was in Nederland.

Nu heb ik wel een canon, maar niet dat type. Ondanks dat toch even contact gezocht, wie weet past de accu wel.

Mensen waren me eeuwig dankbaar! Blijkt nou, hun vader is overleden en ze zijn hier voor de uitvaart en dergelijke. Ze willen heel graag foto's als herinnering, accu leeg.

Wat naar en vervelend. 

Morgen komen ze de accu passen. Past hij niet, dan mogen ze in goed overleg mijn camera lenen. 

Probleem hoe dan ook dus opgelost. Wat waren deze mensen blij met deze oplossing.

En ik, ik voelde mij hier ook heel fijn onder.

Ik had het bericht op Facebook ook totaal kunnen negeren. Jammer dan dat je geen oplader hebt meegenomen. Maar wie zegt dat als ik hem uitleen hem ooit nog terug krijg?

Ben heel blij dat ik toch gereageerd heb en zo vandaag twee mensen hebben kunnen helpen.

Wie goed doet goed ontmoet is de gezegde. Daar geloof ik wel in.

Taxibedrijf van hot naar her

Je hebt van die dagen dat je denkt wat heb ik nou eigenlijk gedaan vandaag?

Vandaag was zo'n dag. Nou ja, ik weet op zich wel wat ik gedaan heb vandaag, in de auto gezeten!

Ik kan wel stellen dat we ongeveer het hele eiland gezien hebben.

De dag begon met het ophalen van onze vrienden. Hun vakantie zat erop.

Zij zaten in een "oppashuis" aan de andere kant van het eiland.

Dat was rit 1, daarna rit 2 naar Hato.

Op Hato lag het systeem eruit. Ja, mijn systeem ligt er ook wel eens uit maar dan ga ik ook gewoon door.

Op Hato niet, dan ligt alles op zijn gat. Niemand kon inchecken, de bagage kon niet ingenomen worden enzovoort. Ach dan nog maar even een drankje op Hato.

Hierna nog geen beweging te zien, maar toch maar afscheid genomen.

Rit 3, weer naar huis.

Rit 4, naar de dierenarts aan de bovenzijde van het eiland. Daar moest ik een kitten van het katten voederproject ophalen.

Rit 5, kat brengen bij foster die de kitten gaat verzorgen en houden.

Rit 6 Youri ophalen bij een vriend waar hij heerlijk gecomputerd heeft.

Tevens tijd voor een bakkie koffie daar!

Rit 7 Maud ophalen aan de andere kant van het eiland. Zij had daar een gezellige avond met vriendinnen van school. En al die meiden wonen verspreid over het hele eiland. Nu dus een keer verder weg, volgende keer weer hier in de buurt.

Oja, ergens tussen de bedrijven door hebben we nog een snelle hap gedaan.

Rit 8 was lopend. Nog even een rondje over het park met de honden.

Hadden ze wel verdiend na een lange tijd binnen zitten.

Rit 9 is zodadelijk naar mijn bed. Welterusten.

Eindelijk in beweging

Ik heb een sport kind en een game kind.

Dat sport kind komt wel aan haar beweging, het game kind beweegt alleen zijn duim op de muis van zijn computer.

Dat is te weinig dus kreeg hij opdracht een sport te bedenken die hij hier wil gaan doen.

Eerst werd er nagedacht over sporten die binnen gehouden werden, lekker in de airco.

Haha, we zijn niet gek zeg maar. Maar een proefles zaalvoetbal en een kijkje bij de basketbal brachten niet het enthousiasme wat we zochten.

Een lesje golf dan maar. Mmm, met 20 kinderen en één leraar was ook niet wat we zochten.

Je kwam te weinig aan bod om er iets van op te kunnen steken.

Youri zoekt het liefst iets met niet al te veel kinderen om zich heen, daar is hij allergisch voor.

Toen kwam Tennis als optie naar voren. Tennis doe je voor je zelf en speel je hooguit met nog drie anderen op een baan.

Proefles geregeld en vandaag was het zo ver.

Blijk ik toch een kind met talent te hebben. Oké, elk kind heeft talent wat zich op zijn of haar manier ontwikkeld, maar ik heb een tennistalent!

Mag ik even naast mijn tennisschoenen gaan lopen?? De tennisleraar was helemaal verbaasd en had niet vaak meegemaakt dat een kind dat nog nooit een racket in zijn handen heeft gehad zo makkelijk de ballen weg slaat.

Ik was vooral erg blij dat Youri eens iets gevonden heeft waar hij plezier in heeft.

Ik was net zo enthousiast als Youri zelf dat ik vergeten ben om foto's te maken.

Er komen vast nog momenten genoeg!

Wij zijn nu vast aan het informeren wat het prijzengeld bij al die grand slam toernooien is.

Weten we tenminste wanneer we kunnen stoppen met werken!

Wimbledon here i come!

Bankrekening

Gisteren heb ik geschreven over mijn avonturen bij de UTS.

Daarin schreef ik dat ik moest betalen bij de supermarkt.

Later besefte ik mij dat ook dit natuurlijk niet "gewoon" is!

We hebben hier ook echt wel banken, meerdere zelfs.

Maar het vertrouwen in deze banken is ook ver te zoeken.

Als ik een hoop geld zou hebben zou ik het in een oude sok bewaren denk ik. Die banken zijn ook niet alles.

Je kunt hier namelijk ook gewoon een bankrekening hebben, net als in Nederland.

We kunnen zelfs internetbankieren. Nou ja, volgens de folder dan.

In het echie is het toch wat ingewikkelder dan ze zeggen.

Het gebeurd hier regelmatig dat automatische incasso's niet afgeschreven worden.

Heb je alles keurig geregeld en gepland, schrijft de bank het niet af! Krijgt vervolgens UTS of het electriciteitsnet je geld niet, hop wordt je zo afgesloten.

Sta je dan op vrijdagmiddag zonder stroom en water, dat is namelijk van het zelfde bedrijf.

En dan ben je maandag pas weer de eerste. Ondanks al je goede bedoelingen. 

Dit is niet iets wat eens een keer gebeurd, nee dit gebeurd regelmatig.

Vandaar dat ik liever betaal bij de betaalpunten zoals in de supermarkt.

Dan weet ik zeker dat het betaald is en zit ik niet zonder water, stroom of internet.

Kost even wat meer tijd, maar dan heb je ook wat.

Verder was de dag redelijk relaxt. Mag ook wel eens.

Vanmorgen een rondje Albert Hein gedaan. Is ook wel eens lekker.

Daar hebben ze tenminste alles. Als ik met mijn boodschappenlijstje binnen kom ga ik tenminste met alles van het boodschappenlijstje en meer de deur uit! Haha.

Gelieve daarna minstens een week niet op je bankrekening te kijken! 

Oja, dat ging toch niet! Internetbankieren is hier nog niet volledig ingeburgerd. 

Bananenrepubliek

Een bananenrepubliek dat is het, maar dan wel in meerdere opzichten!

Bananen omdat die hier gewoon aan de boom groeien.

Vandaag een heerlijke tros gekregen van de vrouw van een collega.

Hele schattige gele banaantjes. Zij hadden wel 7 trossen in de bomen, iets te veel van het goede.

Maar wij offeren ons geheel belangeloos op om haar van de bananen af te helpen.

En een bananenrepubliek omdat het hier soms zooooooo bijzonder (niet) is geregeld!

Wij hebben ons internet via UTS. Dat hebben we sinds 20 februari op precies te zijn.

Het duurde en het duurde voordat ik eens een eerste rekening kreeg.

Die kreeg ik vorige week.

Een rekening voor gebruik van het internet van 25 januari tot 25 februari!?.

Eeehhhh, toen had ik pas 5 dagen internet. Daar klopte dus niets van.

Tevens was het bedrag wel erg hoog met waar ik voor tekende bij de aanvraag.

Nu hebben ze op het hele eiland 3 kantoortjes van UTS waar je naar toe kan voor dit soort problemen.

Je raadt het natuurlijk al, als je daar bent ben je niet de enige.

Je mag echt je handjes dicht knijpen als je er maar 5 voor je hebt.

Eind vorige week ben ik op vrijdagmiddag gegaan. Ik dacht zo voor het happy hour??

Dat was een goede zet, 2 wachtende voor mij. Joehoe.

Meneer van UTS heeft eens in de computer gekeken en vertelde mij dat het bij de administratie niet zo goed op orde was. Nee, vertel mij wat. Het hok zit hier normaliter stikvol en niet alleen maar met fans.

Ik moest deze rekening maar als niet verzonden beschouwen en kreeg een nieuwe. 

Het bedrag was spontaan zo ineens 200 gulden naar beneden gegaan. Waar zo'n bezoekje al niet goed voor is.

Oké, nu het betalen nog, want dat doe je dan weer niet daar.

Dat kan in de supermarkt. Ja, je leest het goed in de supermarkt! Daar hebben ze een apart hoekje wat een soort drogisterijfunctie heeft en waar je dus tevens je water, electra en internetrekening kan betalen.

Ik vrolijk met mijn nieuwe rekening erheen, zegt de mevrouw bij de balie dat ze me niet kan helpen want mijn factuurnummer begon met een 2 en niet met een 1 of 9.

Ja, dus?? Nee, ik moest maar weer terug naar UTS.

Pfff, daar had ik nou net even geen zin in.

Maandag een blik naar binnen geworpen, 13 wachtende voor me! Snel weer naar buiten.

Vandaag maar weer een poging, 4 wachtende voor me. Het moet maar.

Ben ik aan de beurt en leg mijn probleem uit, vraagt die mevrouw of ik het echt meen?

Nee, ik sta ik voor de lol mijn tijd te verdoen. 

Natuurlijk meen ik dit! O, ik bel wel even naar de supermarkt, want we hebben een nieuw systeem.

En dat nieuwe systeem begint met een 2. U kunt dus gewoon betalen hoor. Nou gewoon gewoon??

Zo gewoon vind ik het allemaal niet.

Maar om een lang verhaal kort te maken, het is betaald. 

Ik neem nog maar een banaantje......

Het kan wel snel!

Vandaag hebben we iets meegemaakt, dat zou zelfs in Nederland niet lukken!

We hadden een afspraak voor een oogmeting bij de opticien.

Vorige week had ik er ook al één voor Youri, deze week één voor Maud.

Beide dachten dat ze een bril nodig hadden naar aanleiding van het opzetten van mijn bril of die van vrienden.

Youri bleek een minimale afwijking te hebben en zolang hij er geen last van heeft hoeft hij ook geen bril.

Hij blij, want hij had al wat tussen de monturen zitten neuzen en vond niks leuks.

Maud was dus vandaag aan de beurt om 14.15.

Zij had wel degelijk gelijk! Ze heeft een bril nodig. Het was zelfs al zo dat het ene oog lui geworden was omdat het andere oog het volledig overgenomen had.

Dat kan nog wel goedkomen door het goede oog af en toe af te dekken en het luie oog z'n werk te laten doen.

Om de eerste tijd te wennen aan een correctie is nu een bril prettig, later zouden lenzen kunnen.

Oké, dat betekende voor Maud dus wel serieus een montuur uitzoeken. 

Best moeilijk nog, maar we hadden er één gevonden.

Nou nu komt ie, ze hadden de glazen op voorraad en over een uurtje konden we de bril ophalen.

Enne, we mochten vanwege het bedrag nog een tweede bril uitzoeken. En ook die kregen we over een uurtje mee.

Wij zijn nog even snel een boodschapje gaan doen en hebben na een uurtje de brillen opgehaald.

Hoe bijzonder is dat, 14.15 had Maud de oogmeting en om 16.30 lopen we naar buiten met twee brillen!

Nou, dat heb ik zelfs in Nederland zo snel nog niet meegemaakt!

Een dieren update

Er is mij al meerdere malen gevraagd weer eens wat te schrijven over de dieren.

Over hoe het nu met Storm gaat? En met Luna?

Ik ben de rotste niet en breng jullie graag op de hoogte over onze beestenboel.

Ik probeer mijn blog zo gevarieerd mogelijk te houden zodat het voor iedereen leuk is om te volgen en te lezen. Ik kan wel elke dag iets schrijven over mijn dieren, maar ben bang dat op een gegeven moment iedereen dan afhaakt. 

Maar vandaag mag het weer een keer en we gaan helemaal los......

Als allereerste Storm.

Wat heeft hij mij laten schrikken vorige week. Tjonge, binnen twee dagen zag ik hem zienderogen achteruit gaan. 

Natuurlijk weet je over het gevaar van karpattenziekte en hartworm, maar wanneer heeft jouw hond dat?? Dat maakt het moeilijk.

En omdat het ook nog eens weekend was en je een dierenarts niet zomaar wilt storen, was het best even moeilijk om de juiste beslissing te nemen.

Gelukkig heb ik mijn hart gevolgd en toch om 21.00 's avonds nog een dierenarts ingeschakeld.

We zijn nu een ruime week verder en eigenlijk zie ik pas sinds gisteren langzaam weer de oude Storm terug komen.

Hij staat nu weer lekker hinderlijk te blaffen als ik de bakken vul. Niet gedacht daar ooit nog eens blij mee te zijn! Nu wel, ik ben blij dat hij zich weer beter voelt.

Hij krijgt nog steeds anti biotica, soms wat extra lever en een soort van vitaminibooster door het eten.

Maar het werkt!

En dan onze lieve Luna. Wat een schat van een beest. Elke dag weer ben ik zo blij dat ik haar deze kans gegeven heb!

Haar vacht is inmiddels behoorlijk opgeknapt. Ze heeft bijna geen rare wondjes meer en is ook goed aangekomen. 

Elke dag zien we haar meer los komen en steeds meer zorgeloze hond zijn.

Even lekker rollen over de stenen, spelen met de speeltjes van Tico, je aandacht halen bij de baasjes, enthousiast meerennen naar het hek om uit te gaan.

Zoals Luna geniet, geniet ik met haar mee. Ik ben zo intens blij dat ik haar dit leven kan bieden.

Die blik in haar ogen toen ze terug dat hok in moest bij het asiel zal in mijn geheugen gegrift blijven. 

Maar we maken het ruimschoots goed.

Op de foto zie je wel dat ze aan de lange lijn ligt. Helaas is het zo dat we de hond wel van de straat hebben gehaald, maar de straat niet uit de hond.

Ze heeft al meerdere ontsnappingspogingen uitgevoerd en met succes. Ze kruipt onder hekken door en springt over een 1,5 meter hoge muur

We hebben haar wel weer kunnen vangen en ze komt ook redelijk op roepen terug, maar de kans is te groot dat ze onder een auto loopt.

Vandaar dus de lange lijn die van tijdelijke aard is. Om onze nieuwe woning staat een 2,5 meter hoog hek. Moet ze toch van hele goede huize komen wil ze daar overheen springen.

En dan hebben we onze puberpup Tico.

Een lekkere donder die heel graag speelt. Speelt met ons, alleen met z'n speeltjes of met Luna.

Dat is zo leuk samen. Ze hebben elkaar echt gevonden.

De twee honden van de straat.

Allebei met dezelfde lichaamsbouw en oren. Die oren zijn hier echt het kenmerk van een knoekhond.

Een knoekhond is niets meer dan een straathond of dumphond.

De grote dorre, stekelige gebieden met alleen prikstruiken noemen ze de knoek.

En als je je hond niet meer wilt dump je hem in de knoek. Liefst zo ver mogelijk, zonder eten of drinken en als je helemaal slecht bent ook nog aan een lijn of in een vuilniszak.

Je kunt het zo absurt niet bedenken, maar het gebeurd hier.

De wapperende oren zijnde typische oren van een knoekhond. Ze hebben er ook nog een "nette" naam voor bedacht, de Curaçaose Westpointer. Vernoemd naar Westpunt op Curacao. 

Maar hoe je het went of keert, een knoekhond is geen rashond, scoort geen punten tijdens een hondenshow maar is maar wat blij met een liefdevol huis waar hij dagelijks zijn eten en liefde krijgt.

En dat bieden wij ze allemaal.

Ik heb een filmpje gemaakt van Tico en Luna hoe ze samen spelen. Het is werkelijk waar een genot om te zien hoeveel plezier ze samen hebben.

http://youtu.be/nIu9Z0fv2ro

Moederdag

Vandaag was het Moederdag.

Ons niet ontgaan, daar zorgen ze hier op Curacao wel voor.

Ook bij dit "feest" wordt weer uitgebreid stil gestaan. Door de lokale bevolking en uiteraard door de horecagelegenheden.

Er zijn ons heel wat advertenties voorbij gegaan voor ontbijt, lunches, brunches enzovoort.

Normaliter doen wij er helemaal niks aan. Ik vind het in Nederland één grote commerciële bende.

In Nederland werd er op de school van de kinderen toch vanaf groep 5 niets meer aan gedaan.

Voor mij rede om vanaf dat moment er ook maar niets meer aan te doen.

Hier heeft Youri op school nog wel iets gemaakt. Ik heb van hem een hele mooie zelfgemaakte schelp gekregen.

Maar er was meer.....

Heel stiekem zijn er voorbereidingen geweest. En heel stiekem wist ik daar toch een klein beetje vanaf.

Met onze vrienden die hier op het eiland vakantie houden hadden onze kinderen een afspraak gemaakt.

Zij zouden komen "oppassen" zodat wij een avondje weg konden.

Superleuk idee! 

Maar heel stiekem was ik toch heel blij dat Maud mij dit vast in m'n oor gefluisterd heeft.

Ik vind verrassingen best heel leuk, maar ben ook altijd een bezig bijtje.

Wordt ineens mijn programma omgegooid, dan kan ik daar zelf veel last van hebben.

Vanavond had ik eigenlijk de katten op het resort moeten voeren.

Als ik niet stiekem al wist van deze plannen, dan had ik niet op mijn gemak kunnen eten. 

Dan ben ik alleen maar bezig met het feit dat er nu door 11 katten op mij gewacht wordt.

Ook had Youri puppencursus. Nu konden we vast bedenken hoe we dat zouden oplossen.

Dat geeft mij eerlijk gezegd veel meer rust, waardoor ik er ook ECHT van kan genieten.

En volgens mij is dat nou juist de bedoeling. Dus iets minder verrassing, maar net zo leuk.

We hebben heerlijk met de voetjes in het zand onder genot van de ondergaande zon gegeten en genoten.

Dank je wel Tom, Bianca, Maud en Youri!!

Het regent, het regent.

Het heeft vandaag geregend. Je kunt je het misschien niet voorstellen, maar we zijn er nog blij mee ook!

De laatste keer dat het goed geregend heeft is in Januari geweest.

De natuur snakte naar een slokje water. 

Nu klopt het wel dat het op dit moment vrij droog is, dat hoort bij de periode van het jaar.

De maanden februari tot en met juni worden echt als de droge maanden gezien.

De meest natte maanden zijn oktober, november en december.

Nou moet je niet denken dat als er staat 4 dagen regen per maand je dan de hele dag regen hebt.

Het is geen Nederland waar we echt grijze dagen/ weken hebben met alleen maar regen.

Hier is er dan sprake van een bui en gaan we daarna weer vrolijk verder met de zon.

De temperatuur blijft zelfs lekker terwijl het regent.

In het regenseizoen kan het wel echt regenen. En dan bedoel ik ook echt!

Wat hier een groot nadeel is, is dat de regen eigenlijk nergens heen kan.

Alles loopt naar lager gelegen delen. En als dat een weg is, dan staat die blank.

Zie maar op de foto hierboven.

Zo erg was het vandaag niet. Vandaag zag het er vanuit mijn auto zo uit.

Wat hier echt gevaarlijk is, is dat de weg spekglad wordt als het zo lang droog geweest is.

En dan bedoel ik glad nadat de eerste regen gevallen is.

Alle vuil van de straat komt dan los.

Dit zorgt voor gevaarlijke situaties.

Deze bus was de controle over het stuur kwijt en is de leguanen gaan bezoeken in de mondi.

Gelukkig waren er geen gewonden en ook ik ben veilig thuis gekomen.

Typisch Curacao

Jullie zullen allemaal wel weten of anders op z'n minst vermoeden, dat het leven op Curacao heel erg anders is dan het leven in Nederland.

Natuurlijk de altijd schijnende zon, de palmbomen en de witte stranden, maar er is meer.

Inmiddels raken wij aardig gewend. We wonen nu bijna 5 maanden op Curacao en voor ons zijn veel dingen al niet meer zo bijzonder.

Dit klinkt misschien erg, maar het is toch echt zo.

Maar wat is nou toch typisch Curacao?

Ik zal eens een rijtje opnoemen.

Ten eerste de taal Papiamento. Een taal die veel weg heeft van het Spaans met invloeden vanuit het Nederlands, Portugees en Engels.

Maar spreek je geen Papiamento dan is de lokale bevolking over het algemeen wel bereid om in het Nederlands tegen je verder te gaan.

Hagedissen, salamanders, leguanen.

Ze zitten en kruipen overal. Over muren, in kastjes, in de slaapkamer op het plafond, in de tuin of op straat.

De tijd nemen voor ALLES

Stress kennen ze hier niet. Alles gaat hier poko poko. En te laat komen is meer regel dan uitzondering.

Het verkeer! Iedereen toetert altijd. Dit kan zijn omdat ze iemand kennen, of je gewoon leuk vinden.

Of omdat ze je voor willen laten gaan of juist zelf voorrang willen hebben. Tja, nogal verwarrend!

Ook zo bijzonder in het verkeer, bijna niemand geeft richting aan!

Verder is er wel een maximum snelheid maar dat houd niemand zich aan. Je rijd gewoon zo hard als je voorganger rijdt. En is dat niet hard genoeg dan haal je hem links of rechts in (of over de stoep of het gras)

Een vest meenemen naar school omdat de airco daar zo koud staat!

Verder heerlijk altijd in je korte broek met een shirtje en op slippers lopen.

Dolfijn FM, DE radiozender van Curacao. Te vergelijken met radio 538

Jongetjes van 14, 15, 16 die je boodschappen inpakken bij de supermarkt in het liefst zo veel mogelijk plastic tassen en zakjes.

Had een keer de fout gemaakt door al mijn tassen te geven. Ik had nog niets gesorteerd. Hierin zat ook wat voorraad plastic tasjes. Ja hoor, even niet opgelet. Ik had 6! plastic tasjes met maar een of twee dingetjes er in en verder m'n grote boodschappentassen (twee stuks). 

Niks op het aanrecht kunnen laten liggen. Zijn het geen vliegen die er op af komen, dan heb je wel mieren als beleg. Fruit ligt hier standaard in de koelkast ook al rijpt het daar niet altijd beter. Maar op het aanrecht is niet te doen. Gelukkig heb ik hier nog geen muizen ontdekt, die hadden we wel in onze tijdelijke woning. Ik zeg houden zo!

Happy hours. In het weekend draait het hier om de happy hours. Drinken voor de halve prijs, 2 halen 1 betalen, alles 3 gulden. Noem het maar op. Altijd druk en nog altijd niet door mij bezocht. Niet mijn ding.

Nou, ik zal vast nog wel een hoop vergeten zijn. Laten we het er op houden dat ik die nog niet ontdekt heb. Die zijn dan voor een volgende keer!

Uitgekookt!

Zoals jullie vast wel bekend is Youri geen groot fan van school.

Het enige leuke van school vindt hij gym en de vakanties.

Helaas is school niet vrijblijvend en maakt hij er dan maar het beste van.

Ook op deze school ontkom je niet aan een spreekbeurt of boekbespreking.

Youri moest één van twee doen vond de juf.

Een boekbespreking is onbespreekbaar, dus werd het de spreekbeurt.

Maar nou is Youri ook niet gek!

Je moet soms gewoon van de situatie gebruik maken.

Youri had namelijk onlangs nog in Nederland een spreekbeurt gehouden.

Deze hield hij over cola. Mmm, die had hij nog wel op de computer staan.

Je raad het al, Youri zijn spreekbeurt ging over cola!

Tja, ik kan er van alles van vinden, maar ik vond het vooral uitgekookt.

Wat niet weet, wat niet deert zeg maar.

Dus met droge ogen heeft hij vandaag voor de klas over de geschiedenis van cola verteld.

En ik, ook ik mocht vandaag weer bijstaan met het inschenken van cola net als in Nederland.

Bij deze spreekbeurt hoort namelijk ook de colatest. Welke cola is de echte?

Daar maak je jezelf mateloos populair door.

Resultaat van deze spreekbeurt, een goed tot zeer goed.

Jammer voor Youri, maar volgend jaar zal hij toch weer aan de slag moeten om een nieuwe spreekbeurt te verzinnen. Hier trappen ze natuurlijk niet nog één keer in!

De spreekbeurt

Cola testen

En zelf neem je er natuurlijk ook één al weet je allang welke de echte is.

Hoezo verpest?

Vandaag zijn wij na schooltijd door gereden naar Playa Lagun.

Dat is ons favoriete strandje. Hier hadden we afgesproken met onze vrienden Tom en Bianca die op dit moment op het eiland vertoeven.

Tijdens de paasdagen was dit strandje nog afgeladen met tentjes, nu heerlijk rustig.

In de baai zwemmen schildpadden. Garantie dat je ze ziet geef ik natuurlijk niet, maar er is wel een grote kans.

En vandaag waren ze er gelukkig weer, twee zelfs. Het blijft toch een unieke ervaring om ze in het 

"echt " te zien zwemmen.

Over echt gesproken.

Tom had vanmiddag een kokosnoot meegenomen naar het strand. 

Nadat de kokosmelk opgedronken was kreeg ik een stukje kokosvrucht uit de binnenkant van de noot.

En weet je wat ik zei??

" dit lijkt helemaal niet op kokosnoot!"  Haha, hoe stom is dat!

Als er iets op kokosnoot lijkt is het de pure vrucht van de kokosnoot natuurlijk.

Maar ik ben een totaal andere chemische smaak van kokos gewend. Ik vertrouwde er klakkeloos op dat ik minstens een bounty zo proeven.

Het leek er helemaal niet op. Ook de kokos uit een zakje die je over je maaltijd kunt strooien leek hier niet op.

Ik moet helaas dus constateren dat ik door de voedingsindustrie verpest ben.

Maar gelukkig heeft Tom mij weer laten ervaren hoe een kokosnoot werkelijk smaakt.

Wat is hierop uw antwoord?

Vroeger, heel vroeger toen wij nog jong waren (haha) hadden wij het niet zo ruim.

Maar dat belette ons niet om elkaar het ja woord te geven. Daar heb je in principe geen dik gevulde portomonnee voor nodig.

Het is maar net hoe gek je het wilt maken.

Wij hebben gedaan wat binnen onze mogelijkheden lag en daar zijn wij dik tevreden mee.

Op Curacao kan je ook trouwen. Nee en dan bedoel ik niet gewoon voor de lokale burgers bij de burgelijke stand.

Nee, dan bedoel ik voor de mensen die wel die dik gevulde portomonnee hebben en daar ook graag iets uit gebruiken.

Je kunt hier eigenlijk overal trouwen als je de ambtenaar van de burgelijke stand maar mee op sleeptouw neemt.

Ze hebben ook een aantal "standaard" plekken die er al op zijn ingericht.

Één daarvan is op het strand.

Vandaag was het weer zo ver. Meestal is zo'n ceremonie aan het eind van de middag.

Dan is het niet te heet meer en kunnen de gasten daarna zo aan tafel.

In dit geval ook.

Eerst de ceremonie;

Daarna onder het genot van live muziek wordt er taart aangesneden en een toast uitgebracht;

En 's avonds schuift met aan terwijl men kijkt naar de ondergaande zon.

 

Tja, het heeft natuurlijk wel wat. Maar je bent ook een bezienswaardigheid. Je hebt het strand niet voor jezelf en ook iedereen kijkt mee wat er op je bord ligt.

Maar als je dat niet deert heb je een fantastische lokatie.

Alleen kan ik het niet laten om telkens weer als ik dit tafereel bekijk te denken aan de film Gooise vrouwen.

Daar wordt ook in getrouwd (of bijna dan) en ook dat is een bruiloft waarin behoorlijk wordt uitgepakt.

Linda de Mol in de rol van Cherrel zegt dan tegen haar vriendin dat ze er vooral van moet genieten.

Je trouwt namelijk maar 2 hooguit 3 keer! 

IOC

Vandaag begon het gewone leven weer voor Maud.

Dat betekent dat om 6.30 de wekker gaat zodat we om 07.05 kunnen vertrekken.

Youri had mazzel, die heeft een dagje extra gehad.

Maar helemaal extra was het niet.

Hij had school toen Maud de donderdag voor goede vrijdag vrij was.

Zo hebben ze toch ieder net zo veel vrije dagen gehad.

Gelukkig maar, anders heb je dat weer! 

Als school weer begint, begint ook tevens het sporten weer.

Maud had er wel weer zin in om naar judo te gaan.

Bij haar op de mat loopt een jongen met een pak aan waar een rugembleem op zit.

Oké, dat hij meegedaan heeft aan de Olympische Spelen moge duidelijk zijn. Dat zie ik nog door het onderste stukje van het embleem.

Maar IOA? Kan ik geen Curacao van maken, echt niet. 

Toch maar eens even aan Reginald gevraagd hoe dit nu zit.

Nou, daar komt ie. Omdat het Nederlands Antilliaans Olympisch Comité niet meer werd erkend door het IOC sinds de opheffing van de Nederlandse Antillen kon Reginald niet judoën onder de vlag van zijn land. 

Hierdoor nam hij deel onder de Olympische vlag. Voor iedereen die "statenloos" is.

IOA staat voor international Olympic Athletes.

Bijzonder toch? Eigenlijk bijzonder raar. Maar goed, hij stond er maar wel en staat nu gewoon weer mee te trainen in het uur van Maud.

Reginald werd getraind door zijn oom Efigenio Braafhart, die nu ook wel eens een training geeft.

Zoals je een beetje op de foto kunt zien, zie je groene, rode en blauwe matten.

Het is van alles wat bij elkaar.

Judo wordt dan ook gegeven in een buurthuis wat voor iedereen toegankelijk is.

Ze bieden de sport zodat de jeugd een vrije tijds besteding heeft. 

Om iedereen die mogelijkheid te bieden zijn de contributiekosten dacht ik 20 euro per jaar.

Ik weet het niet meer precies, maar het was in ieder geval niet veel. Tenminste voor onze begrippen dan!

Als de contributie zo weinig is, kan je ook geen strakke dojo verwachten met keurig schoongemaakte matjes op kleur neer gelegd. Hier zijn ze blij met wat ze hebben.

Maar doet dat er toe?? Nee dus, want ook op groene, rode en blauwe matten kan je trainen om olympisch Kampioen te worden.

Helaas is Reginald dat niet geworden, maar hij heeft er maar wel gestaan!

Sorry voor de slechte foto. Was een spontane actie met mijn telefoon.