zondag 21 juni 2015

Geen vaderdag maar voederdag

Het is gelukt vanmorgen, we hebben kunnen uitslapen.
Lekker hoor, daar wordt iedereen een stuk gezelliger van.
Zelfs de honden houden dat goed vol.
Ze slapen bij ons allemaal binnen. Dit doen we om meerdere redenen. De belangrijkste is toch wel dat het hier helaas regelmatig gebeurd dat honden vergiftigd worden.
En als je honden dan dood zijn komen ze de dag erna vrolijk inbreken. Dat inbreken tot daar aan toe, maar van mijn honden blijf je af. 
Rede twee is dat zeker Luna bij elke mier die voorbij loopt aanslaat en dan zo heerlijk door blijft blaffen. 
De rest doet dan lekker mee al hebben ze geen idee waarom ze blaffen. Vind ik allemaal prima als ik nog rustig aan m'n koffie zit, maar zodra ik mijn bed opzoek heb ik het graag stil.
Voor Storm is binnen slapen geen straf. Hij vindt het heerlijk in de airco, lekker fris.
Soms ligt hij al voor de slaapkamerdeur bij Youri te wachten. Dan voelt hij onder de deur door dat de airco aanstaat en wil hij alvast naar binnen. In principe hebben we hier de afspraak dat de airco s nachts aanstaat of overdag bij het maken van huiswerk. Ik heb daar niet altijd goed zicht op, maar Storm verraad in ieder geval wanneer s avonds bij Youri de airco al aangaat.
Elke nieuwe hond proberen we in het hok of in ieder geval buiten te laten slapen. Dit omdat het met drie honden in de slaapkamers al best vol zit.
Maar op één of andere manier voelen ook de fosterhonden aan dat ze binnen willen zijn. We beginnen altijd buiten en eindigen dus binnen. Echt geen idee hoe dit nou komt ;-)
Alleen de pups blijven echt in het hok. Die zijn niet zindelijk, dus daar begin ik binnen niet aan.
Alle volwassen honden die ik hier heb opgevangen zijn wonderbaarlijk ook altijd binnen zindelijk. 
Ik vind dat toch knap. 
Vanmorgen werd ik door de achterbuurvrouw geroepen. Je weet wel, van dat kleine hondje dat regelmatig mijn honden roept voor een rondje blaffen.
Dat blaffen is vrij onschuldig, maakt alleen een hoop herrie, maar Jack heeft iets anders bedacht.
Hij hangt aan het hek. Ja echt, hij zet z'n bek om het gaas en staat er aan te rukken.
Dan is toch wel duidelijk dat er iets van een Stafford, Bul of Dog in zit. Hij heeft een kaakdruk, ongelofelijk! Speeltjes waar mijn honden uren zoet mee kunnen zijn bijt Jack in drie beten door midden.
We hebben al het puppen speelgoed dan ook maar een beetje opgeruimd en weg gehaald. Jack mag zich uitleven op onder andere kokosnoten. Die zijn gratis en daar heb ik er meer dan genoeg van.
Maar ja, dat hek tussen ons en de buren is dus niet bestand tegen het hangen van Jack.
Bijna was hun kleine hondje aan onze kant beland. Mmm, doe maar niet. Je hebt een goed scenario en een slechte. Ik durf er niet mijn hand voor in het vuur te steken dat het bij het goede blijft.
Buurman en buurman hebben met elkaar overlegd hoe het te fiksen. Nu een creatieve oplossing bedacht en het idee om Jack af te leren aan het hek te hangen. Wordt vervolgd.
Vanmiddag was het ook weer even mijn beurt om naar de shut te rijden voor het voeren van de honden.


Twee van de vier stonden al op wacht.
Als ik daar dan ben rij ik ook altijd helemaal naar beneden. Deze hele weg is één grote afvalberg.
Wat je niet meer nodig hebt gooi je hier neer. Grof vuil naar de stort brengen kost geld. Dit hier niet, dus gooi je het hier. 




Helaas geldt dit ook voor levende wezens. Als je die niet meer wilt gooi je die hier neer.
Mocht ik nog iets levends tegenkomen dan neem ik het mee.
Gelukkig was dit niet het geval.
Daarna door naar de volgende voederplek. Een hofje waar ik een maand lang een straathond eten geef omdat de bewoonster die dat normaal doet op vakantie is.
Dit is het hondje dat ik ook wel eens geprobeerd heb te vangen zodat ze gesteriliseerd kon worden.
Ze herkent me nog uit duizenden en vind mij niet zo aardig.
Zodra ik mijn auto uitkom rent ze weg. En ik bedoel het nog wel zo goed. 
Nou ja, voer in de bak, water vullen en dan maar weer gaan. Het is niet anders.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten