Dat is veels te veel. Onder andere de stichting waarmee ik samenwerk heeft niet alleen maar het doel om te vangen en te fosteren, maar ook het bewustmaken en educatie.
Zo gebeurd het regelmatig dat er puppy's op straat gespot worden. Deze horen dan bij een teefje dat wel een huis heeft, maar waar de eigenaar niet erg begaan is met de hond.
Of er is een zoveelste nest wat gesignaleerd wordt in een tuin. Bij beide wordt er met de eigenaar gesproken.
Vaak zijn ze blij dat je er bent en zien ze zelf ook wel dat het zo niet langer kan. Alleen handelen is lastig en vinden ze het fijn als wij het doen.
Zo was er vandaag ook weer een nest. De pups zijn vijf weken en zijn nest nummer zoveel van de mama.
De eigenaar wil eigenlijk geen puppy's. De stichting heeft de pups op zich genomen onder voorwaarde dat de moederhond gesteriliseerd wordt. Hiermee wordt niet gewacht tot eigen initiatief van de eigenaar, maar de afspraak wordt door ons gemaakt en de hond naar de dierenarts gebracht.
Zo weten we zeker dat het ook echt gebeurd.
Ondanks dat de pups nog maar vijf weken zijn gaan ze wel mee.
De situatie waarin ze leefde was verre van ideaal. Wil je dat een pup straks een leuke, sociale gezinshond wordt kan hij beter verder ontwikkelen bij een foster. Wel verdeeld met een aantal broers en zussen bij elkaar. Zo hebben ze in ieder geval elkaar nog.
En zo kregen wij dus gezinsuitbreiding.
Eerst gekeurd door de viervoeters, daarna door de tweepoters.
Het is nog jong en klein en vandaag zo meegenomen bij de moeder vandaan.
Gelukkig hebben we daar wat voor.
Jack vindt de puppy's trouwens ook reuze interessant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten