Niet echt de leukste klussen, maar helaas moet het wel gebeuren.
Het belangrijkste wat er voor vandaag op het programma stond was het bestellen van schoolboeken.
Dit gaat niet zoals in Nederland. Het is niet zo dat ze de eerste schooldag hun boeken kunnen halen, dan twee dagen zich lam kaften en daarna starten.
Hier koop je de boeken zelf. Heeft één groot voordeel en dat is dat er niet gekaft hoeft te worden.
De boeken zijn immers van ons zelf. O ja nog een voordeel, ze mogen gewoon in de werkboeken schrijven.
En dan natuurlijk het nadeel. Hoe krijg je die boeken hier!
Vorig jaar ging het alleen om boeken voor Maud. Toen waren we toevallig eind juni nog in Nederland en hebben we de boeken in de koffer mee kunnen nemen. Nu heb ik boeken voor Maud en Youri moeten bestellen en ben ik zelf niet toevallig in Nederland.
Een collega heeft vorig jaar de boeken met de reguliere post van Nederland naar Curacao laten sturen. Dat kan natuurlijk niet goed gaan. En dat ging het ook niet.
Postpakketten raken hier kwijt. Heel bijzonder. Via track en tracé kan je zien dat het pakket op het eiland is, maar zelf weten ze hier van niks.
Voordat je weet dat het pakket ook echt niet meer opduikt ben je natuurlijk een paar weken verder.
En dan begint het hele circus weer opnieuw. Opnieuw verzenden, wachten tot je het op kunt halen enz. Bij de tweede keer was het wel gelukt, maar zo lang ga ik niet wachten.
Ik ga oma lief aankijken of zij straks wat mee wil nemen. En de rest gaan we verdelen in enveloppen en versturen via de interne post. Komt wel goed.
In Nederland vonden we het heerlijk om eens in de zoveel tijd patat bij de snackbar te halen.
Dat was echt genieten. Hier op het eiland ken ik twee snackbarren die lijken op een snackbar zoals in Nederland. Alleen zijn ze aan de andere kant van het eiland. Om daar nou naar toe te gaan voor een patatje. We maken het zelf wel. Idee was leuk, uitvoering wat minder want de frituurpan vond het mooi geweest. Geen friet op deze luie zondag.
Maakt niet uit, dat bakken we wel pannenkoeken.
Gelukkig had ik een hele goede hulp in de keuken.
Aan het eind van zo'n dag is iedereen natuurlijk kei moe van het niks doen.
Dan is het dringen op de bank. Iedereen wil met de voetjes hoog.
Maar als je dan een lekker plekje hebt gevonden kun je heerlijk je oogjes dichtdoen en wegdromen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten