Voor het goede doel

Ik had allerlei ideaalbeelden toen ik nog in Nederland woonde.

Ik zou gaan fosteren voor Carf en daarmee vele hondjes van de straat redden.

Wat ik mij toen totaal niet realiseerde en waar ik door het te doen achter ben gekomen is dat het emotioneel zwaar is!

Ik kan geen honden opvangen en ze later weer in hokjes in het dierenasiel laten stoppen.

En zou ik fosteren voor Carf dan blijven de honden bij je totdat ze geadopteerd worden.

Prachtig natuurlijk, maar als ik een hond drie jaar in mijn gezin bij me heb gehad kan ik niet naar Nederland terug en die hond hier laten. Dan behoort hij tot het gezin en adopteer ik hem zelf wel.

Dat zou betekenen dat ik bijna zelf een vliegtuig moet afhuren als ik terug ga, want ik weet wel hoe het eindigt.

Dan maar helemaal niks doen?? Nee, dat kan ik ook niet.

Natuurlijk heb ik in de zomervakantie al mijn best gedaan voor Thea en heb ik een prachtig bedrag voor haar opgehaald. Ik steun Ariadne met haar zwerfdieren en zo zijn er nog wel meer kleinere projecten waar ik financieel of met voer iets kan betekenen.

In de maand oktober valt natuurlijk dierendag. De maand waarin alle stichtingen en organisaties die zich inzetten voor het welzijn van het dier zich mogen laten horen.

Er was al meerdere malen een oproep via het dierenasiel binnen gekomen of mensen alsjeblieft wilden helpen met collecteren.

Tja, als fosteren niet lukt en wekelijks helpen op dit moment ook nog niet dan is collecteren toch het minste wat ik kan doen! 

Vandaag heb ik de bus en de papieren opgehaald. Ik ga een deel langs de deuren en zal vooral naar bedrijven en restaurants gaan om een gift te vragen.

Ik ga mijn best doen en hoop dat ik veel ophaal zodat er weer een hoop dieren geholpen kunnen worden!

Het mag in de krant

Vandaag ben ik voor het eerst zo maar eens op een door de weekse dag naar het strand geweest.

Niet met één van de kinderen in de middag, maar zo 's morgens vroeg met een vriendin.

Dat was de allereerste keer sinds wij hier wonen!

Het mag in de krant dat ik zo waar eens de rust nam om te genieten van dit uitzicht,

van het even niks doen en van de zon. En het was heerlijk!

Maar tjonge, ik doe er gewoon meer dan een half jaar over om mijn Nederlandse dwang tot lijstjes afwerken los te laten. 

Ik weet dat ik moet genieten, maar het is soms best moeilijk. Hoe kan ik nou op m'n gat op het strand gaan liggen als manlief hard aan het werk is en de kinderen blokken op school!

Ik vind dat ik dan ook iets "moet" doen en daar valt naar het strand gaan niet onder. Dan gaan we maar weer aan de poets of andere dingen doen die moeten gebeuren.

Vandaag heb ik ervaren dat genieten ook bij het lijstje "moeten" hoort.  Daar krijg je energie van en helemaal geen schuldgevoel. Ik heb me voorgenomen dit vaker te doen.

We zijn benieuwd

Het muggenprobleem hier op het eiland is best een groot probleem.

De muggen brengen nu al twee ziektes deze kant uit en behoudens dat zijn de muggenbulten ook zeer hinderlijk.

Nu vertelde ik van de week al dat er in de wijken gif gespoten werd. Helaas komt dan niet een heel wijk aan de beurt, maar een paar straten in genoemd wijk.

Tja dat zet nog geen zoden aan de dijk. Overal zitten muggen en iedereen heeft er last van!

Wat nu? Nou vandaag kwam daar misschien zo maar eens het antwoord binnen rollen.

Op de geweldige site durf te vragen Curacao werd ook het gifspuitbeleid van de overheid besproken.

Tot er opeens iemand vertelde dat er sinds 25 september een nieuw apparaatje op de markt was.

Uitgevonden door studenten van de universiteit van Wageningen.

Sinds vandaag werden ze op het eiland verkocht en dat werd dus even vermeld.

Er werd ook een filmpje bij geplaatst wat de werking laat zien wat het apparaat.

Voor de liefhebbers hier de link; 

http://youtu.be/LR2_LbCvsxI

Vandaag was er een life style beurs waar ze aangeboden werden. Wij hadden hier al bedacht dat we daar maar beter niet heen konden gaan. Na de vermelding op Facebook zal het wel heel druk zijn op die beurs en dan vooral bij dat ene standje.

Maar een collega van Erik en zijn vrouw gingen wel die kant uit en waren zo vriendelijk er één voor ons mee te nemen. 

Daar zeggen wij geen nee tegen! 

Wij hebben hem nog niet geplaatst, zij wel. Zie hier de foto hoe dat er dan uit ziet.

Nu zijn we natuurlijk heeeeeeel benieuwd of het werkelijk zo fantastisch is als dat beweerd wordt.

Ach, als je het niet probeert weet je het zeker niet. 

Relaxte zaterdag

Vandaag hebben we wat in huis gekeuveld.

Eerst wat boodschappen gedaan zodat ik op tijd kon beginnen aan de voorbereiding voor de bbq van vanavond. Ik vind het altijd erg leuk om zelf vlees en vis te marineren en salade te maken.

Tegen het eind van de middag kwam de visite en was alles ook klaar.

Wel zo lekker, dan hoef je eigenlijk de keuken niet meer in.

Omdat we nog niet onder onze palapa kunnen eten hebben de mannen onze grote eettafel naar buiten gesleept.

Er wonen nog te veel muggen in de palapa wat het niet aangenaam maakt om daar te eten.

Binnen eten is eigenlijk ook zonde, dus tafel naar buiten, barbecue er naast en klaar.

We begonnen pas rond 19.00. Niet erg, maar om 21.00 begint hier automatisch het dripsysteem wat onze tuin vooziet van water.

De barbecue stond in de gevarenzone dus werd er een wekker gezet om er aan te denken de barbecue van het gras te halen.

Wij zouden niet nat worden, zo ver kwam die straal niet.

Nou, we hebben het geweten. Om 21.00 werden we allemaal zeiknat!!

Wat een giller en wat heb ik gelachen! Esther en ik zaten onder de tafel schuilend tegen het water terwijl de mannen het systeem probeerden om te draaien. 

Gelukkig waren we net klaar met eten en was de tafel al een deel afgeruimd, want echt alles was kleddernat!

Geweldig, echt even goed voor je lachspieren. En nat of niet maakt toch niet uit, je bent hier zo weer droog.

Veiling

Vorige week vertelde ik al dat de school van Youri aandacht besteed aan de minderbedeelden van Curacao.

Zo ging Youri zijn groep naar de voedselbank, maar ging er ook een groep naar een zorgboerderij en werd er schoon gemaakt.

De afgelopen weken werd er tijdens de handarbeidlessen hard gewerkt. Ze hebben hier op school nog heerlijk echt handarbeid in een handenarbeidlokaal! Vooral voor de jongens een verademing, al dat papiergepriegel was Youri behoorlijk zat. Nu is het tenminste weer eens kleien, zagen, timmeren en papier maché.

Alle groepen hebben de afgelopen weken een meesterwerk gemaakt. Met z'n allen werd gewerkt aan een kunstwerk wat vandaag geveild werd.

Hier een impressie wat de handarbeidjuf met de kinderen heeft gemaakt.

De mozaïektafel is door Youri zijn groep gemaakt. Hij was erg trots op het resultaat en dat snap ik.

Gisteren werd hier dan ook de vraag gesteld of ik morgen naar de veiling kwam om een bod te doen op de tafel. Prima. Ik kan minstens komen kijken.

Nou bij kijken is het ook echt gebleven!

Er werd grof geboden op de meesterwerken. Het geld gaat naar de voedselbank, dus natuurlijk was het super dat alle spulletjes goed verkocht werden.

Foto 1, het werk van groep 5b, de gekleurde huisjes van Curacao werd verkocht voor iets meer dan 600!!! gulden. Dat is omgerekend ongeveer 250 euro! 

Ik moet toegeven, het is prachtig maar dit ging me toch te ver. Maar super dat er nu door deze veiling

2715 gulden is opgehaald!!

Nekhernia

Nee hoor, ik heb hem niet die nekhernia. Gelukkig maar.

Maar er is wel iemand anders bezig er één te kweken.

Hier is hij dan.

Ons malle Pietje heeft gisteren waarschijnlijk een keer gezien dat er een leguaan de boom in klom.

Zal vast te maken hebben gehad met hun jachtpraktijken.

Nu denkt hij dus dat er uit elke boom leguanen kunnen vallen. Nu groeien er hier geen leguanen in de boom dus zullen ze er ook niet met bosjes uitvallen.

Storm was daar vandaag nog niet zo zeker van. De hele dag is hij alert geweest en heeft omhoog getuurd. Het zag er niet uit.

Ik ben benieuwd of hij morgen weer verder gaat of dat hij het opgeeft.

En dan nu de klapper van de week!

Youri vanavond " pap kan je mij morgen brengen naar het happy hour bij Lions Dive?"

Ik ga dan met Gijs, Kaylen, Beau en misschien komen er nog wel meer.

En welke ouder blijft er dan bij? Eehhh geen één. Haha grapjas, je bent 12!

Wat denk je, je bent nooit te oud om te leren en nooit te jong om er mee te beginnen?

Helaas, in dit geval is de eindconclusie; nee te jong! Morgen is happy hour hier gewoon thuis, je mag voor deze ene keer dan ook het tweede drankje gratis! Pffff ik word oud!

Dooie dierendag

Ik ben gek op dieren en hier is het altijd dierendag.

Ik heb het niet zo op muggen en kakkerlakken, maar kan over het algemeen het nut van elk beest wel inzien.

Gisteren vertelde ik al dat het behoorlijk geregend had. Het was al heel lang geleden dat er zo'n behoorlijke bui gevallen was.

Het resultaat hiervan is dan wel dat de leguanen meer te voorschijn komen.

Leguanen zijn reptielen en dus koudbloedig. Door de regen zijn ze afgekoeld en komen ze in de zon weer opwarmen. En dat doen ze dan onder andere in mijn tuin, stom stom stom!

Ik heb natuurlijk drie van die moordenaars in mijn tuin lopen.

Storm begon vanmorgen met de jacht. Ik zag hem rennen met zo'n grote groene en schreeuw hem dat hij los moest laten, wat hij dan ook van schrik doet. 

Alle honden binnen opgesloten, zodat ik even rustig kan gaan kijken bij het slachtoffer.

Zag er niet best uit. Er hing van uit wat er eigenlijk in hoort. 

Hij heeft het helaas niet overleefd. Terwijl ik aan het kijken was rook ik ook al wat doods.

Ik vond het wat vreemd, zo snel ruik je dat toch niet? Nee klopt, nog geen 20 centimeter naast mijn slipper lag nog iets dat op een vogel leek. En bedankt poes!

Vanmiddag zagen we Tico ook nog een keer rond rennen met een grote leguaan in zijn bek. Ook deze is gaan hemelen.

Ik ben erg blij dat mijn container morgen wordt geleegd, in die omgeving ruikt het toch iets wat rot.

De dag was nog niet klaar. Maud ontdekte ook nog wat. Een verdronken krab. Ja zielig hè?

We hadden de krab van de week nog zien lopen bij het wasrek. Waarschijnlijk is hij in het zwembad gevallen en was hij zijn redvest vergeten.

Het was zo'n krabje die in een soort slakkenhuis woonde. Huis staat nu te koop.

Gelukkig konden we de dag ook nog leuk eindigen.

We werden namelijk tijdens ons krabbenavontuur gade geslagen.

Zie je hem zitten? De gluiperd!

Warme douche

Vanmorgen was het geweldig wakker worden! Bij het openen van de mail en Facebook stroomde het felicitaties binnen. Het was hartverwarmend, echt net een warme douche.

Wat hebben een hoop mensen de moeite genomen om mij te feliciteren, echt heel leuk.

Ik was van plan iedereen persoonlijk even te bedanken, maar na 20 berichtjes had ik al in de gaten dat dit hem niet ging worden.

Dan maar even zo, dank je wel voor de felicitaties iedereen!

De dag heeft verder wel in het teken van het jarig zijn gestaan. Kadootjes uitpakken, taart eten en 

's avonds lekker gegrild.

Helaas hadden we vanavond wel een ouderavond bij Maud staan. Deze ging over de examens, dus wel zo belangrijk dat we vonden dat één van ons erbij moest zijn. Erik is er heen gegaan zodat ik alsnog met Luna kon gaan trainen.

Mijn ouders heb ik gewoon meegenomen. Het leek ze leuk om te komen kijken.

Uiteindelijk zijn ze de auto nog niet eens uit geweest!

Het begon toch te gieten! Eerst wat miezer, toen regen en daarna gewoon een ordinaire plensbui.

Het was net Nederland, dat je ergens staat of fietst zonder plu en verschrikkelijk nat geregend wordt.

Luna vond het ook maar niks. Je ziet haar straatverleden dan echt terug. Het is tegen natuurlijk om in de regen te blijven staan. Dan zoek je een schuilplaats. Ze probeerde wel, maar het was gewoon zielig. Ze had de staart tussen de benen en liep in elkaar.

Gelukkig had de trainster na een kwartier ook genoeg regen gezien en zouden we gaan stoppen.

Niet voordat we de honden een keer door de tunnel hadden gestuurd. Luna was aan de beurt en ze bleef lekker in de tunnel. Ze ging er liggen en dacht zo nu lig ik eindelijk droog. Ik moest haar eruit trekken. Toen vond ik het mooi geweest. 

Daarna ben ik volledig doorweekt naar huis gereden en ben onder de douche gestapt.

Weer een warme douche, maar dan even anders!

Moeilijk woord

Sinds een tijdje wordt er een nieuw virus door muggen overgebracht.

We kenden al Denque, ook wel knokkelkoorts genoemd.

Knokkelkoorts is een soort heftige griep waar je een week of twee goed last van hebt.

Vorig jaar werd bekend dat er nog een ziekte bij was gekomen die overgebracht wordt door muggen.

Het is een onuitspreekbaar virus. Het heet chikungunya. 

Eerst hoorden we dat het op st Maarten was gesignaleerd, dat was in oktober vorig jaar. Toen in juni op Bonaire en dan kon het natuurlijk niet lang meer duren voordat het hier was.

Hebben die muggen inmiddels wel een aardige afstand gevlogen.

Sinds 1 augustus is de eerste patiënt hier op Curacao geregistreerd. We zijn nu bijna 2 maanden verder en huisartsen komen nu dagelijks 15 tot 20 nieuwe gevallen per dag tegen.

Gelukkig heeft het ministerie van Gezondheid deze info ook gekregen en actie ondernomen.

Vanaf deze week gaan ze in heel veel wijken gif spuiten om de mug uit te roeien.

Heb ik weinig problemen mee!

Maar het is dan wel weer typisch van hier dat er gif met een zo'n hoog concentraat gebruikt wordt dat je ramen en deuren gesloten moet houden en de honden een tijd lang binnen.

Dat kan je je in Nederland echt niet voorstellen! Daar maken ze zich al druk over de urinecontraten van een koe die buiten in de wei staat.

Een tussenoplossing was een misschien een beter idee geweest, maar daar zul je de mug waarschijnlijk niet mee kunnen verdelgen.

Ik ben benieuwd. Wij zijn woensdag aan de beurt. Scheelt Erik een hoop mepwerk na woensdag en ben ik van mijn nevefunctie lokdoos af.

Een schoon Curacao

Terwijl ik gisteren een uitje naar de blauwe kamer had werd er op Curacao hard gewerkt.

Gisteren was het namelijk  "clean up Curacao"

Geen overbodige luxe om eens wat op te ruimen, want Curacao is inderdaad een soort grote openlucht vuilnisbult.

Ik begrijp het niet en zal het ook wel nooit begrijpen, maar wat maakt men er hier een klerezooi van!

Een ander woord heb ik er niet voor!

Zie deze foto's van Facebook voordat de 'schoonmaakploeg' langs is geweest.

Men dumpt hier alles! Auto's, witgoed, plastic, huisraad noem het maar op.

Helaas ook veel dieren. Levend of dood, dat is niet meer te achterhalen. Op het moment dat ze gevonden worden zijn ze in ieder geval vaak dood. Soms liggen ze er zo, soms in plastic zakken.

Gisteren werd voor de tweede keer een clean up gehouden. Erg nobel, maar ik vraag me erg af hoe zinvol het is. Wat schiet je er mee op als de week erna de zooi er weer ligt?

Er zal toch echt een mentaliteitsverandering moeten plaats vinden voordat cleanen zinvol is.

Nu zijn er op dit moment ook geen wetten die dumpen van afval strafbaar maken, dat schiet niet op.

Het ligt echt aan de goodwil van de persoon of hij/zij het dumpt of netjes naar de vuilstort brengt.

Want die hebben we wel. Je hoeft niet eens een pasje te hebben of er voor te betalen zoals in Nederland. Dus wat let ze om het weg te brengen? Ik weet het niet!

Mijn kinderen krijgen toch echt in de opvoeding mee dat afval in de afvalbak hoort. En laat ik niet zien dat ze iets op straat gooien, want dan hebben ze echt een probleem.

Ik hoop maar dat de kinderen hier ook steeds meer op die manier opgevoed worden.

Als het dan weer eens wordt schoon gemaakt dan blijft het ook schoon.

Zie hier het resultaat van de clean up. En ja, het gaat echt om het zelfde straatje als de bovenste foto's!

Blauwe kamer

Voor de niet op Curacao wonende lezer is dit een zeer verwarrende titel.

Je zou verwachten dat ik het ga hebben over een blauw geverfde slaapkamer of zo, maar niks hoor.

De blauwe kamer is hier een begrip onder de duikers en snorkelaars.

Het is namelijk een grot langs de kust waar de zon op zo'n bijzondere manier in reflecteert dat er een prachtige gloed ontstaat.

Vandaag ben ik met collega's van Erik, hun partners en kinderen op stap geweest.

Het is leuk om elkaar eens in de zoveel tijd eens te zien en te spreken. Eens even horen hoe het iedereen vergaat. En onderwel doe je dan ook nog een leuke activiteit.

We verzamelden bij een strand waar een watertaxi klaar lag. We werden in een lekker onstuimig zeetje naar de blauwe kamer gebracht. Daar was gelukkig niets van deining te merken.

Ik kwam er wel een mooie zeemeermin tegen.

Hierna zijn we weer een stukje gaan varen en kwamen we bij het "zwarte strand". Hier is het zand zwart of in ieder geval een stuk donkerder dan wat je over het algemeen tegen komt.

Ook hier gingen we heerlijk snorkelen en zijn we weer mooie vissen tegen gekomen.

Zie maar hier wat een prachtige schol.

En wie goed zocht zag ook nog deze murene.

Het was een lekker dagje. Ik heb genoten van de gezelligheid en de activiteit. Was zeker voor herhaling vatbaar.

Armoede

Youri heeft op dit moment op school het thema Curacao.

Het zou erg voor de hand liggend zijn als het dan zou gaan over de geschiedenis van het eiland, maar men heeft besloten het eens heel anders te doen.

Er wordt met de kinderen eens kritisch gekeken naar Curacao.

Zo zijn er groepen die geconfronteerd zijn met al het afval in de baaien. Zij hebben een opruimdag gehouden.

Youri zijn groep bespreekt de armoede die heerst op het eiland.

Curaçao telt momenteel een sociale onderklasse van zo’n 25.000 mensen. 

Die leven vaak in echt erbarmelijke omstandigheden. Dat lijkt niet veel, maar op een bevolking van 130.000 is dat ongeveer 20% en vormt dit een groot probleem. Dat uit zich bijvoorbeeld in de handel in drugs, werkloosheid, alleenstaande tienermoeders en dropouts. Kinderen hebben vaak geen vader thuis. De opvoeding is in handen van de alleenstaande moeder of soms de oma.

Er zijn hier mensen die regelmatig zonder eten naar bed gaan en kinderen die zonder eten naar school moeten

Mensen wonen in huizen met gaten in muren en daken langs stoffige zandwegen, als het regent lekt het en water en electra ontbreken vaak.

Dit deel van Curacao heeft alles weg van een ontwikkelingsland. Een paar kilometer verderop liggen de tropische stranden en luxe resorts. De verhouding tussen rijkdom en armoede is vele malen groter dan in Nederland.

Vaak kun je niet zien aan de mensen op straat onder welke omstandigheden zij en hun gezin leven.

Juist als je arm bent wil je dat niet laten zien.

Youri heeft vanmorgen met zijn groep de voedselbank bezocht.

Daar vertelde men dat er grote schaamte heerst onder de gebruikers van de voedselpakketten.

De schaamte en het niet hebben van vervoer zorgt dat vrijwilligers van de voedselbank de pakketten bij de mensen thuis brengt. 

Ook bij de voedselbank moest bezuinigd worden. Doordat ze steeds minder van de detailhandel kregen kunnen ze nu nog maar 100 in plaats van 400 gezinnen helpen.

Gelukkig zijn er op het eiland verschillende wijkcentra of organisaties die voor allerlei opvang zorgen. Kinderen krijgen daar vaak te eten en er wordt aan huiswerkbegeleiding, spelletjes en andere educatieve vormen gedaan. 

Het is goed voor de jeugd om ook de andere kant eens te zien. Geen enkel kind op de school van Youri kent honger en armoede terwijl het zo dichtbij is. 

Laat maar eens zien en voelen hoe goed ze het hebben!

Geluksmomentjes 2

Gisteren heb ik jullie verblijd met mijn schrijven over de geluksmomenten die wij hier beleven.

Deze kunnen van grote maar ook zeker van kleinere aard zijn, als je ze maar ziet en er van geniet.

Natuurlijk weet ik dat een blog met zo'n tekst reacties oproept over ons verblijf hier.

Er zijn een hoop mensen die heel graag in onze schoenen zouden willen staan en hetzelfde avontuur zouden willen doormaken.

Juist door het schrijven van dit blog hoop ik jullie mee te kunnen laten ervaren dat je ook hier je ups en downs hebt.

Het is echt niet alleen maar rozengeur en maneschijn! Om hier te mogen wonen heb ik in Nederland heel veel achter moeten laten.

Om te beginnen heb ik mijn werk moeten opzeggen. Ik was werkzaam in de zorg. Daar vallen nu zoveel ontslagen dat ze over een paar jaar echt niet op mij zitten te wachten.

Verder hebben wij alle vrienden en familie moeten achterlaten. Natuurlijk kunnen we mailen, skypen, facebooken en noem het maar op, maar bij geboorte, ziekte of zelfs overlijden van niet directe familie kunnen wij er niet bij aanwezig zijn. Behoudens het feit dat ook voor mij even heen en weer vliegen te veel kost gaat ook het leven hier verder. Je hebt geen keus.

Of nou ja, wij hebben de keus gemaakt om met deze dilemma's te dealen. Over een paar jaar zijn we weer terug en zullen we inhalen wat we gemist hebben.

En tot die tijd zitten we hier en genieten we enorm. Oké het is hier ook helemaal niet vervelend! 

We hebben prachtige stranden, zeer vriendelijke lokale inwoners, we hebben nieuwe vrienden gemaakt, kunnen vanaf hier prachtige reizen maken en hoeven zolang we hier zitten ons geen zorgen meer te maken of de treinen wel rijden als het gesneeuwd heeft. Haha. 

Geluksmomentjes

Vanavond vertelde ik Youri dat ik mijn blog ging schrijven over geluksmomenten.

O zei hij, heb je de loterij gewonnen dan?

Nee helaas, was dat maar zo. Maar geluksmomenten kunnen natuurlijk al in veel kleinere dingen zitten.

Ik had vandaag een aantal van die geluksmomenten.

De eerste twee waren in de supermarkt. Eerst kwam ik bij de meloenen een halve meloen tegen die verkeerd geprijsd was. Hoe en wat snapte ik niet echt, want er staat wel het juiste product op.

Lekker meenemen en thuis van genieten.

Even voor de mensen die de europrijs willen weten, deze meloen kostte me nu ongeveer €0,30 

Daarna waren ze bij de zuivel heel veel producten aan het uitzoeken.

Zuivel is hier op het eiland erg duur. Het maakt wel uit waar je het koopt, maar het is en blijft duurder dan in Nederland. 

Bij de Albert Hein is het goedkoopste pak yoghurt 13 gulden, hier bij de centrum haal ik een pak Campina yoghurt voor 8 gulden nog wat.

Scheelt wel behoorlijk. Door deze prijzen is het eten of drinken van zuivel een luxe geworden.

Het is iets wat je jezelf af en toe gunt en er dan extra van geniet. 

Nu waren ze aan het afprijzen en stonden er veel pakken voor 2 halen 1 betalen.

Ik heb mijn slag geslagen!

Voor de kinderen een keer echte yoki, voor mij vifit en voor Erik een lekker toetje. Iedereen blij.

Ik voel dat echt als een geluksmomentje. Even heerlijk genieten van een koud glas zuivel, mmm.

En dat terwijl ik vanaf mijn terras in de tuin keek waar Luna en Tico heerlijk aan het spelen waren.

Dan kan je dag toch niet meer stuk! 

Geluksmomenten hoeven geen grote zaken te zijn. Het is juist mooi als je ook al van kleine dingen kunt genieten en dat lukt hier zeker.

Lokdoos

Langzaam aan komt het regenseizoen dichterbij. Ik merk er qua regen nog weinig van, maar er is al wel veel minder wind.

Één heel groot nadeel van veel regen is dat het ook veel meer muggen geeft.

Muggen kunnen door de hoge temperaturen en het vocht zich uitstekend voortplanten.

Dat vocht is er nog niet, maar de hoeveelheid muggen neemt al toe.

En het zijn me toch een vervelende beestjes! Ik ben tot heel veel dierenliefde bereid, ik zet zelfs torren netjes weer in de bossages nadat ik ze in de keuken gevangen heb, maar muggen!

Met muggen heb ik echt geen medelijden! Er is echt niets zo erg als net in je bed liggen en ze dan om je hoofd heen horen cirkelen. Ik kan dan niet slapen voordat de mug gekild is.

Maar hoe lukt dit dan. Wij doen hier dan aan teamwork. 

We hebben dan nodig, een elektrische vliegenmepper en een lokdoos.

Die lokdoos dat ben ik. Ik ga rustig een boekje lezen op bed en het duurt dan niet lang voordat ik aangevallen word. Erik heeft dan de taak de mug te killen met de vliegenmepper. Hij wordt wel geacht mij niet te raken met dat ding. Het valt allemaal niet mee. Zeker voor mij als lokdoos, daar zitten toch echt risico's aan verbonden. Stel dat ik geraakt wordt door de vliegenmepper en ik onder stroom kom of dat ik toch geprikt wordt door de mug! Levensgevaarlijk.

Gelukkig neemt Erik zijn taak dan ook zeer serieus er worden er veel muggen geëlimineerd. 

En dat is maar goed ook. Want even zonder dollen, de muggen van hier dragen wel ziektes met zich mee.

In principe zijn ze niet dodelijk, maar kan je er wel goed ziek van worden. Er zijn geen medicijnen tegen te verkrijgen en je kunt ook niet zoals bij malaria preventief medicatie slikken.

Het is dus wel van belang om niet geprikt te worden. We doen ons best, maar helemaal vermijden kan je het niet.

Trektocht

Hier in het wijk vliegen op dit moment heel veel zwaluwen.

Zo zie je ze helemaal niet en zo scheren ze voor je auto langs.

Natuurlijk kent iedereen de uitdrukking "één zwaluw maakt nog geen zomer".

Maar hoeveel zwaluwen heb je nodig om het een heel jaar lang zomer te laten zijn? Veel blijkbaar!

Nee, gekkigheid natuurlijk. Het weer wordt niet geregeld door een groep zwaluwen.

Hoe zit het dan wel? Deze zwaluwen zijn op trektocht van noord naar zuid Amerika en hebben een kleine pitstop op Curacao.

Dat hebben ze nog niet zo gek bekeken.

Vanavond hadden wij een collega van een ander eiland op visite. We hebben elkaar leren kennen tijdens de tropen cursus en het was zeer leuk om nu eens te horen hoe het ze verging.

Met enige verbazing hoorden we hoe duur sommige producten bij hun waren.

Wij hadden als toetje druiven, die aten zij eigenlijk niet. Een bakje druiven kost daar namelijk 12 dollar! 

Nee, dan zou ik het ook laten staan. Dan kan ik zo maar toch ineens heel blij zijn met de prijzen hier.

Die zijn soms ook belachelijk hoog, maar als ik dat hoor heb ik niet te klagen!

250ste blog!

Wat een geweldig leuke mijlpaal vandaag. Ik schrijf nu mijn 250ste blog!

Vanaf de dag dat we daadwerkelijk vertrokken zijn tot aan vandaag heb ik jullie op de hoogte gehouden van het wel en wee op Curacao.

Natuurlijk is het niet elke dag even makkelijk om een onderwerp te bedenken, maar over het algemeen maak ik meer dan genoeg mee om met jullie te delen.

De ene keer is dat grappig, dan weer aandoenlijk, maar soms ook verdrietig. Ik maak het allemaal mee en deel het graag.

Het is ook zeker de bedoeling om hier nog heeeeel lang mee door te gaan. 

Toen ik starte was het mij vooral te doen om dit als naslagwerk aan de kinderen mee te kunnen geven.

Inmiddels wordt mijn blog door heel wat mensen gelezen en is het niet alleen maar voor familie en vrienden, maar lezen er ook voor mij onbekende mensen mee. 

Dat maakt het ook heel erg leuk om te doen. Het feit dat je weet dat er elke dag echt mensen de dag starten met het lezen van mijn avonturen geeft toch wel een goed gevoel.

Nu ik mijn blog al een tijdje via Facebook deel is er ook meer interactie. Een reactie of een 'vind ik leuk' is voor mij toch weer een extra motivatie.

Ik kan zelf via blogspot inloggen en zie dan hoeveel mensen er per dag mijn blog lezen.

In de beginperiode waren dit er ongeveer 25 per dag. Nu is het wat wisselend, maar meestal tussen de 150 en 200 lezers per dag. Soms leest men meerdere dagen achter elkaar.

Één van mijn blogs had de titel crimineel oord en is heel vaak gedeeld. Deze is 2241 keer gelezen! 

Dat is wel een record voor mij. Maar wie weet hoeveel vaste lezers ik over een jaar heb.

Wat ik ook kan zien is waar iedereen die meeleest vandaan komt.

Het zijn niet altijd inwoners van die landen die meelezen. Soms komt zo'n land er tussen doordat mijn vaste lezers op vakantie zijn in betreffend land.

Maar leuk is het natuurlijk wel!

Ik ga er zeker nog even mee door. Als jullie dan blijven commentaar geven (wel leuk commentaar graag ;-) ) en ideeën aanbrengen dan hou ik het nog jaren vol.

Bedankt alle lezers!!

Goed doel

Mijn ouders vermaken zich opperbest hier op het warme Curuacao.

Voor vandaag had ik de art deco markt voor ze op de planning.

Ze hadden namelijk bij hun appartement leuke voederhuisjes gezien en wilden die ook wel voor in Nederland.

Nou, dat kwam goed uit aangezien ik wist dat Ariadne ze verkocht en het geld dat zij verdient weer naar de zwerfhonden gaat. Zo steunen ze meteen een goed doel!

Hierna heb ik een rondje Blue Bay met ze gemaakt. Even laten zien waar we gewoond hebben.

Ze snapten wel waarom we weg zijn gegaan.

Vanavond hebben we nog onder het genot van een hapje en een drankje lekker gekeuveld.

Verder geen spannende zaken vandaag.

Morgen een bijzondere dag. Niet vanwege hetgeen wat ik ga doen, maar omdat ik morgen blog nummer 250 schrijf. Toch wel een bijzondere mijlpaal.

Poes verdiend een lintje

Poes is een echte poes met al haar streken en eigenwijzigheden.

Er is niets gelogen aan de uitdrukking dat een kat personeel heeft.

Poes heeft het inmiddels al zo goed voor elkaar dat ik hier het duurste voer koop omdat ze al het andere niet eet.

Nou zou je kunnen denken, dan heeft ze toch pech en eet ze maar niks! Kan, hebben we ook wel geprobeerd met als resultaat dat er een epileptische aanval volgde. Kan toevallig zijn of niet, maar dat wil ik in ieder geval niet op mijn geweten hebben. Dan maar een paar centjes meer.

Verder wil poes graag op de momenten eten dat het haar uitkomt. Heeft ze zin in iets lekkers dan eet ze stiekem de worst van je brood en bij tijd en wijle staat ze s nacht aan je deur te krabben.

Maar poes is gelukkig ook op andere vlakken nog steeds echt een poes.

Ze doet waar ze goed in hoort te zijn, jagen!

Ik had jullie al eens deelgenoot laten zijn van de kadootjes die poes ons brengt. Zo hebben we heel lief vogels gekregen en zien we regelmatig restanten salamander.

Maar vandaag kregen we toch iets moois! Ratten!!

Vanmorgen vroeg kregen we onze eerste rat kado. Tico had hem gevonden nadat poes er klaar mee was. Tico vond het wel een grappig speeltje en gooide het rond. Ik was niet zo gecharmeerd van dit speeltje en heb hem afgenomen. 

Vanmiddag zaten mijn ouders en ik lekker aan de thee. We vonden dat er wel veel vliegen waren. Hadden we al eens eerder gehad zonder aanwijsbare rede, dus nu maakte ik me er ook niet druk om.

Totdat Maud de oorzaak van de vliegen vond, rat nummer 2! Deze was al meer te grazen genomen en is geëindigd in de klikko.

Vanavond tijdens het afhalen van de was vond ik bij mijn wasrek rat nummer 3! Deze was aardig gehavend. Poes heeft deze rat niet gespaard. Ook deze heeft een enkele reis klikko gekregen.

En hier ligt ze dan. Dan geloof je toch niet dat ze vandaag drie ratten heeft gevangen! 

Maar ik klaag niet, ik ben er blij mee! Ik had nog niet eerder ratten gezien en zo met poes hier in huis zullen de enige ratten die ik hier zie dode ratten zijn!

Slapeloze nachten

Gisteravond zijn we nog even in de weer geweest met het mistery airco.

Helaas echt geen oplossing gevonden en dus zat er niets anders op om dan maar zonder te gaan slapen.

Maar pfffff dat valt niet mee!!

Een raampje open kan ook niet in verband met het alarmsysteem wat op het huis zit. Dus zaten we binnen opgehokt met drie hijgende honden en vier zweterige mensen.

Oja en poes, maar die had nergens last van.

Youri was het in zijn kamer zo zat dat hij maar in de woonkamer is gaan liggen met de plafonfan aan.

Was nog niet eens zo'n gek idee. Ik ben zelf wel vier keer wakker geweest. 

Het eerste wat ik dan ook vanmorgen gedaan heb is actie ondernemen! Ik ben nogmaals de stoppen langs gegaan en ontdekte dat als ik de stop van de deepwell eruit deed de airco van Youri begon te piepen. Hè, dat is in ieder geval iets. 

Daarna met onze poolboy annex klusjesman gebeld en gevraagd of hij alsjeblieft tijd had vandaag.

Moest er niet aan denken om vannacht weer zo te moeten slapen.

Gelukkig kon hij vanmiddag komen kijken. En inderdaad, het lag aan de deepwell. Er is weer iets stuk. Nu ging het om de huls van de pomp. Hierdoor is er sluiting gemaakt en was er iets kapot in het pomphok en was er een grote stop kapot. 

Deze was stuk.

Officieel mag de grote stop niet zo maar vervangen worden, maar moet je hiervoor Aqualectra bellen. 

Maar ons kastje was al niet meer geseald dus heeft Didier het geregeld. Zo blij, kon die man wel zoenen!

De rest van de dag heb ik mijn ouders mee op stap genomen. Ze zijn onder andere mee geweest naar de surfles van Maud.

Geland

Ja hoor, ze zijn er. Mijn ouders zijn geland.

En ik was te laat! Gelukkig was Erik wel op tijd.

Maud had helemaal geregeld een kwartiertje eerder weg te kunnen van school.

Dat zou niet zo'n probleem zijn geweest als ze op de aangegeven tijd zouden landen, maar ze waren eerder. En dat wist Maud niet.

Ik moest op haar wachten zodat ze meekon naar Hato. En toen waren we dus te laat.

Maar dat mag de pret niet drukken. De reis is goed gegaan, er staat niets in de weg om er een heerlijke vakantie van te maken.

Vandaag heb ik ze laten kennis maken met de supermarkt. Verder hebben ze bij mij gegeten en zijn ze daarna naar hun appartement gegaan. 

Wij liggen nu op bed zonder airco. Heel bijzonder, maar we hadden tijdelijk geen 220 stroom.

Nu doet een deel het weer wel en een deel niet. In ieder geval onze airco niet. 

Geen probleem hoe dit op te lossen. Nergens is een stop zichtbaar er uit.

Ik snap er niks van, maar maak er wel een probleem voor morgen van. Vandaag ronden we af. Het is mooi geweest. Nu maar hopen dat ik een beetje kan slapen met een temperatuur van 28 graden buiten.

Dagje zelfmedelijden

Het leven op Curacao is niet altijd één groot feest. 

Vandaag was zo'n dag dat ik dacht, ben er klaar mee!

Vanmorgen begon nog prima. Gisteren kwam een collega van Erik op de lijn die na lang wikken en wegen toe was aan een puppy. Prima, wij kennen de ingangen en hebben direct het telefoonnummer van Thea doorgegeven. Nog diezelfde avond was er al een afspraak voor de dag erna gepland.

Vandaag dus. En omdat het allemaal nieuw voor ze was zijn Erik en ik meegegaan om ze van wat raad te voorzien.

Wat een schatjes waren het weer! Ach, ach het werd ons niet makkelijk gemaakt. 

Maar de keus is gevallen op een prachtig lichtbruin gespikkeld reutje wat de naam Spike gaat krijgen.

Het wordt een grote jongen aan zijn poten te zien en met zijn bijzondere tekening heeft hij wel wat weg van een Hollandse herder. Spike gaat een mooi leven tegemoet, dat is een ding wat zeker is!

Hierna mocht ik weer naar mijn vriendinnen van de UTS. Ik ben echt zo klaar met UTS!

Ik heb werkelijk in het halve jaar dat ik hier woon nog niet één keer een normaal kloppende rekening gehad. Schijnen ze niet te kunnen.

Nu ook weer, ik kreeg vorige maand een rekening van 329 gulden. Mijn abbonement kost 131 gulden per maand. Waar dat andere bedrag dan vandaan komt? Twee weken geleden was ik al eens bij mijn vriendinnen met de vraag of ze hier meer van wisten. Nee natuurlijk niet, maar ik zou er over gebeld worden.

Dat gebeurde exact 11 dagen later. Ze vertelde me dat de rekening idd niet klopte en dat ik ze alleen het gewone maandbedrag verschuldigd was. Oké prima, gaan we regelen. Nog geen twee dagen later ligt er een dreigbrief in mijn brievenbus of ik wel even heel rap die 329 wil betalen anders zouden ze me morgen afsluiten. De brief kwam trouwens zondag binnen. 

Nou ja, eerst bellen dat het goed is en dan zo'n brief!  Gisteren de klantenservice gebeld. Konden me ook niet helpen, ggrrrrr.

Dat werd dus vandaag met spoed er achteraan anders is er morgen geen blog.

Daar zaten we dus weer. Boekje mee, telefoon mee en wachten. Wachten tot je een ons weegt, gelukkig heb ik heel wat kilo's op voorraad.

Het is me gelukt om met alle papieren die ik mee had ze duidelijk te maken dat de fout bij hun lag, halleluja!

Kom ik thuis ligt er in de brievenbus een rekening van Aqualectra. Je voelt hem zeker al? Of ik effe een enorm bedrag bij ze kom aftikken. Neeeeeeeeee, ik wil niet meer klagen, zeuren, wachten. Ik wil gewoon eens even helemaal niks!!!

En toen was ik er klaar mee voor vandaag, dan is alles te veel en niet leuk. Ik was echt even zielig!

Want uiteraard was ik natuurlijk ook weer druk met het huishouden. Alweer stofzuigen, alweer dweilen, alweer de badkamer soppen, alweer de was doen. Ik kan nog wel even doorgaan.

Dan denk je nu vast, dan doe je dat toch is even een dagje niet? Maar hè, morgen komen mijn ouders dan moet het wel spil en span zijn. Ze moeten vooral het idee krijgen dat ik het hier helemaal in de hand heb.

Gelukkig ebte dit gevoel van alles is te veel langzaam weer weg en heb ik de dag af kunnen sluiten met een hele blije opgewekte Luna die ontzettend haar best heeft gedaan op cursus. En daar word ik dan  echt weer blij van! Gelukkig maar.

De boosdoener

Vanmorgen zou Erik de kinderen op weg helpen om richting school te gaan.

Groot was dan ook mijn verbazing dat toen ik wakker werd ik Youri tegen kwam.

Een berichtje naar Erik gaf opheldering. Youri was niet zo lekker en had last van zijn kies.

Nu hadden we al voor volgende week een afspraak bij de tandarts staan voor de normale controle.

Als je last van je gebit hebt duurt een week nog veels te lang.

Dus even een belletje gepleegd naar de tandarts en we konden die zelfde middag nog terecht.

De kies waar het om ging is een kies die al een lange tijd half vast zit. Het was een kies met een gat erin.

De vorige tandarts besloot om die kies niet te behandelen omdat het nog bij het melkgebit hoorde.

Maar Youri heeft een moeilijk gebit! Tanden en kiezen wisselen niet automatisch. Ook had hij in zijn onderkaak meer tanden dan nodig. Vorig jaar is er dan ook nog één weggesneden. Niet getrokken doordat de wortel te broos was. Ook heeft hij veel gaatjes ondanks dat hij wel elektrisch poetst. 

Het lijkt alsof ze er spontaan invallen. 

Al met al is natuurlijk de tandarts bij Youri niet favoriet. Snap ik. Maar nu dus deze kies die er maar niet uit wilde. Hij bleef maar aan een stukje vlees hangen. De volwassen kies zat er al lang doorheen maar duwde de oude dus niet weg. Hij groeide er langs waardoor het normale proces van de ene tand duwt de andere tand naar buiten niet meer van toepassing was. 

Om verdere pijntjes voor te zijn hadden we dus vanmiddag een afspraak. We waren er nog niet eerder geweest. Via de Facebook site durf te vragen had ik inmiddels gelezen welke tandartsen op het eiland hun werk goed uitvoeren. Deze tandartsenpraktijk werd meerdere malen genoemd. 

Ik had er dus alle vertrouwen in dat het goed zou komen.

En dat kwam het ook! De beste man heeft Youri eerst gevraagd wat het probleem was. Hierna gekeken en besloten om verdovingszalf op zijn tandvlees te smeren. Even wachten, toen trekken en zie hier het resultaat.

Een kies, of wat daar nog van over was. 

Zo dan kunnen we ons nu weer richten op het volgende probleem. UTS dreigt mij af te sluiten van het internet omdat ik niet betaald zou hebben. Mag ik even gillen!!! Aaaaaahhhhhh, ik word gek van UTS!

Geen nieuws is goed nieuws.

Vandaag kan ik jullie niet voorzien van een lang verhaal.

Er is namelijk weinig gebeurd. Is ook wel eens lekker.

Vanmorgen genoten van de rust en de vrijheid. Niks hoeft, heerlijk!

Hierna met man en kinderen gezwommen en volleybal voor kneusjes gedaan.

Haha, we hadden vrijdag een soort drijfend volleybalnet gekregen.

Superleuk natuurlijk, maar ook nog best moeilijk. Want als je niet kunt staan kun je jezelf niet zo snel verplaatsen. Dat betekent dat de bal veel in de struiken lag of ver achter ons.

We voelde ons wat onhandig maar hebben wel erg gelachen.

Vanavond zijn we op visite geweest bij vrienden van ons uit Dronten. Zij zitten nu ook in hun vaste woning met hun eigen spulletjes. Ze hebben het goed voor elkaar! Een leuke woning met verrassend veel ruimte.

Het was erg gezellig en de tijd vloog voorbij. Maar omdat de kinderen morgen weer naar school moeten hebben we er om 22.00 een einde aan gebreid. Volgende keer weer verder.

Nu ook voor mij het einde van de dag. Een nieuwe week staat weer klaar met surflessen, tennislessen, boodschappen, huishouden en...... mijn ouders komen woensdag aan voor 14 dagen vakantie op Curacao! Helemaal leuk!

Bijzonder

Het is alweer een week of twee geleden dat ik een stomme fout maakte in de supermarkt.

Soms ben je met je gedachte bij duizend en één dingen en let je niet goed op.

Hierdoor gebeurde het mij dat ik twee keer de verkeerde pincode intoetste.

Ik heb hier 3 bankpasjes met drie pincodes, het is dus nog wonderbaarlijk dat het tot nu toe altijd goed is gegaan.

Na twee keer blokkeerde hij mijn pas. Ojee, dat is niet handig! 

Dan maar betalen met mijn plaatselijke bankpas.

Het gaat dus om mijn ING pas. Ik dacht dat hij nu volledig geblokkeerd was, maar ik kon er bij de AH weer wel mee pinnen. Het lag dus aan het swipe apparaat. Alleen op die van de mcb is mijn pas geblokkeerd, heeft een winkel een andere dan kan ik er wel mee pinnen.

Mijn eerste reactie was dan ook dat ik dit moest gaan regelen bij de mcb.

Ik aan het begin van de week naar de mcb.

Nee hoor, daar konden ze niets voor mij doen. Ik moest toch echt bij mijn Nederlandse bank zijn om het probleem te laten verhelpen.

Ik de ING gemaild. Zij hebben voor mij gekeken, maar nee hoor bij hun is mijn pas niet geblokkeerd.

Dat dacht ik zelf ook al, omdat ik bij andere winkels wel kon pinnen.

Volgens mcb kon het ook zijn dat de blokkering na een week weer vanzelf opgeheven zou worden.

Nou niks hoor.

Het is heel vervelend. Niet alle winkels hebben twee swipe apparaten. Dan moet ik met mijn rbc pas betalen, maar daar moet dan wel weer genoeg opstaan. 

Gelukkig kan ik wel weer bij een andere bank dan de rbc en mcb met mijn pasje zonder kosten geld opnemen. Dat doe ik dan nu maar regelmatig, dan kan ik in winkels die een mcb swipe hebben contant betalen. Snappen jullie het nog?

Ik word van het kastje naar de muur gestuurd. Ik moet er nog even over nadenken hoe ik dit het beste kan oplossen.

Maar het is natuurlijk wel op z'n Curaçaose dat je met een zogenaamd geblokkeerde pas op bepaalde plekken gewoon nog steeds kan pinnen. Ik vind dat bijzonder, maar op dit moment bijzonder makkelijk. Anders had ik pas echt een probleem!

Schaarste

Het is nog steeds zo dat er een leegte is op de groente en fruitafdeling bij de supermarkten.

Niet alleen hier bij de "centrum", maar inmiddels overal.

Het stond vandaag ook vermeld in de kranten.

De meningen waardoor het komt verschillen nogal.

De één zegt dat er smokkelwaar gevonden is tussen de tomaten en dat daardoor Venuzuela een exportverbod ingesteld heeft.

De volgende zegt juist weer dat Venuzuela de groente zelf nodig heeft doordat ze een slechte oogst gehad hebben en daardoor schaarste hebben.

En de laatste zegt dat Curacao een importverbod heeft opgelegd omdat ze de lokale boeren een kans willen geven. Nu hebben die alleen nooit genoeg groente en fruit om de gehele bevolking plus toeristen te voorzien. 

Maar dat betekent behalve tomaten dat er ook geen paprika's, komkommers, zwarte pepers en zoete aardappels zijn. 

Zo hebben ze in Nederland een overschot en zitten we hier zonder! 

Dan zou je denken dat het toch snel opgelost kan zijn, maar dat blijkt zo niet te werken.

Je zet niet zo even een lijntje op waardoor je nieuwe invoer krijgt. Ook is het zo dat van hoe verder je het haalt, hoe meer het dan kost. 

Ik ben benieuwd hoe lang dit gaat duren. Paprika's en tomaten zijn beide producten die ik heel veel gebruik.

Volgens vrienden van ons is dit een extra goede rede om maar eens vaker uit eten te gaan. Dat is zo wie zo nooit vervelend, maar ook de restaurants zullen toch last van de schaarste gaan krijgen? 

We zullen zien.

Deepwell of niet?

Hett was een druk dagje vandaag.

Ik had eerst een afspraak met Storm bij de dierenarts voor het verwijderen van zijn hechtingen.

Ik kan niet anders zeggen dan dat hij het supergoed gedaan heeft! Zelfs de hechtingen bij zijn oog mocht de dierenarts zo verwijderen. Hij gaf geen krimp.

Omdat ik er nu toch was heb ik ook maar weer mijn hele bestelling aan preventieve producten opgehaald.

Ondanks dat ik het duurste middeltje tegen vlooien en teken geef, zag ik bij de honden toch nog een enkele vlo lopen. Als mij iets echt verschrikkelijk lijkt is het wel een vlooienplaag in mijn tuin.

Door het klimaat bestaat die kans wel, dus moet je ervoor op je hoede zijn.

Dat betekent dat ik er nu nog een tablet bij kreeg om de vlooien de nek om te draaien. Ik hoop dat het werkt. Ook had ik weer nieuwe tabletten tegen epileptische aanvallen voor poes nodig. 

Na een half uurtje kon ik gaan. Thuis alles uitgepakt en klaargelegd voor vanavond zie ik dat de pillen voor poes er niet bij zitten. Kon ik weer terug! Zo geen zin in, maar ja. Ik had niets meer op voorraad dus ik moest!

Vanmiddag was het weer surfmiddag voor Maud. Ze is razend enthousiast, het is helemaal haar ding.

De afgelopen keren had ik haar les gecombineerd met het doen van boodschappen. Ik had nu niet iets specifieks van de Appie nodig, dus kon ik beter in de buurt blijven. Het is namelijk 35 minuten heen en 35 minuten terug rijden. Op 1,5 uur les is dat dus zonde van je tijd om naar huis te rijden.

Naast haar surfclub ligt een strand. Daar heb ik de tijd heel vervelend doorgebracht, namelijk op een handdoek in de zon! Boekje meegenomen en zitten op die krent. Dat laatste is gewoon echt een opgaaf! 

Onderwijl was Erik thuis gekomen en die belde of Didier ons manusje van alles kon mee eten.

Ja hoor, na de les van Maud even langs de super. Ik dacht nog, toch maar even naar de Appie na mijn teleurstellende boodschappenstory van dinsdag? Nee, ze zullen nu toch wel weer alles aangevuld hebben? Mis! Weer geen tomaten, daar gaat idee 1 van de menulijst. Dan maar naar menu 2. Kan ook niet, ze hadden geen braadworstjes. Menu 3 dan? Nee ook niet, er was geen crème fraise.

En Maud maar wachten in de auto, ik zou namelijk alleen even snel een paar tomaten halen.

Ondertussen werd het steeds later. In de tuin was men namelijk begonnen met het repareren van de deepwell. De pomp was stuk en dat is niet handig, want dan moet je de tuin met de hand gaan besproeien. Dat is een werk, dat is heel veel werk! En kost daarbij ook nog eens heel veel geld omdat het water dan uit de kraan komt in plaats vanuit de put. Enige haast was er dus wel om het te laten maken. Gelukkig kent Didier heel veel mensen en had hij nu ook weer alles snel geregeld.

De pomp die 50 meter onder de grond zijn werk doet.

Er wordt druk gewerkt. Langzaam aan wordt het al donker.

Het is klaar, de pomp en 50 meter slang kan weer naar beneden zakken. Superfijn! Ook voor de planten en bomen die nu weer twee keer per nacht water krijgen.

En toen moesten we nog eten. Didier was immers uitgenodigd en daar moest ik op wachten. Zo werd het dan toch nog laat. Voordat we aan tafel zaten was het 19.30. Eindelijk.

Arm schaap

Vanmorgen heb ik Tico weg gebracht naar het dierenasiel. Natuurlijk niet omdat we hem niet meer willen, dat zou ik nooit doen. Maar omdat hij vandaag gecastreerd werd.

Op het moment dat je een hond of kat aanschaft bij het dierenasiel zijn ze al geholpen en als ze hiervoor nog te jong zijn krijg je een soort van "tegoedbon".

Op het moment dat hij een half jaar is kan je een afspraak maken om hem te laten helpen.

Voor ons viel dat midden in de verhuizing en de vakantie, dus hebben we het naar nu laten zetten.

Om 8.15 heb ik hem gebracht, om 8.30 was hij meteen aan de beurt.

Het is net of je je kind achterlaat, voelt niet fijn. Zeker niet als hij je zo aankijkt van "laat je mij hier nu achter"?

Om 13.15 mocht ik hem weer halen. Eerst was ik nog even langs de supermarkt geweest om kattenvoer te halen. Er stond vanmorgen een noodoproep op Facebook. Ze hebben zo veel volwassen katten en kittens dat ze geld en daardoor voer te kort komen. 

Dan ben ik de rotste niet en sta mijn winkelwagentje weer te vullen met mijn eigen boodschappen en extra kattenvoer voor het dierenasiel. 

Daarna op naar Tico. Die stond al in zijn bench te kwispelen. Ik had hem nog wat slaperig verwacht, maar niks hoor. Het is dat ik de wond zag anders zou je denken dat er niks gebeurd was.

Ik kreeg de opdracht mee om hem niet aan zijn wonden te laten likken.

Mmmm, daar heb ik een kraag voor maar die heeft Storm nu om.

Dan maar wat anders. Een oud tshirt is ook heel functioneel.

Zie het arme schaap, haha.

Het lijkt of beide poten in één mouw zitten, maar dat is niet zo hoor. Anders zou hij niet meer kunnen lopen.

Het ging eigenlijk best goed met het shirt. Totdat hij moest plassen. Kinderen roepen dan dat ze moeten plassen, honden doen dat gewoon. Het witte schaap was nu een geel schaap geworden.

En nu? Ik heb de dierenarts maar gebeld. Gevraagd of ik misschien vandaag al met storm terecht kon om zijn hechtingen te laten verwijderen. Ik heb de afspraak morgen staan, maar die paar uur maakt ook niet meer uit. Helaas zat ze al vol, maar ze zei me dat de kraag al wel af mocht bij Storm.

Mooi, kan die om bij Tico.

Kijk wat een droppie. Hij heeft het goede voorbeeld van Storm gehad en loopt al net zo hard al Storm door de tuin te rennen. Die kraag kan na deze sessie wel in de prullenbak. Ik vermoed dat er over een paar dagen echt niets meer van over is.

Opperdepop

Voor vanmorgen stond er op de lijst " boodschappen doen". 

Nou, hoe moeilijk kan het zijn! Over het algemeen lukt boodschappen doen mij best aardig en kan ik dat ook redelijk snel. Maar vanmorgen niet! Dat lag niet aan mij maar aan de supermarkt.

Het was er weer eens leeg en dit keer goed leeg!

Ze probeerde dat nog een beetje te maskeren door dezelfde producten op verschillende plekken meer te leggen. Nee, het was nog niet zo erg dat de bananen tussen de koekjes lagen, maar wel bijna.

Er was niet veel fruit. Normaal liggen de bananen vooraan en daarna hebben we meloenen, mango's, avocado's en ananas. Bananen waren er meer dan genoeg. Ook op de plekken waar normaal de meloenen liggen en zelfs op de plek van de mango's. Kijk zo kan je doen alsof je heel veel hebt, maar dat valt dus eigenlijk vies tegen.

Ik wilde graag meloen, ging niet door. Toen door naar de tomaten en de paprika's. Hadden ze ook niet.

Ehhhh even omschakelen, broccoli hadden ze wel.

Ik zal jullie verder niet vermoeien met mijn boodschappenlijstje want die was lang en is nog steeds lang. Ik was het zo zat na keer op keer misgegrepen te hebben dat ik alleen de boodschappen voor vandaag heb meegenomen. De rest komt wel. In het ergste geval is er altijd nog een Albert Hein. Die heeft eigenlijk alles altijd wel op voorraad.

Vanavond had ik les. Of nou ja Luna had les, maar die stuur je niet alleen. Dat is namelijk ook juist het punt, we hebben les om Luna te leren bij ons te blijven. Als ze nou eens zou leren luisteren kan ze lekker mee naar plekken waar ze kan rennen. Nu durf ik haar buiten het hek echt niet los te laten. Ik weet zeker dat ze er vandoor gaat. Ik hoop door het onder andere aanleren van de commando's hier en blijf dat ik haar kan gaan vertrouwen.

Vanavond dus les 1. Luna vond het berespannend! Piepen, hoog blaffen, hard kwispelen. Ze wist van gekkigheid niet wat ze moest. We hebben attentie oefeningen gedaan en een stukje volgen.

Ze vond het allemaal erg leuk. Bij thuiskomst was ze er nog helemaal druk van en ging meteen met Tico rennen en spelen. Ik geloof wel dat ik haar er een plezier mee doe. Mijzelf in ieder geval wel!

Knip knip

Vanmorgen zijn de kinderen uiteraard weer naar school geweest.

Altijd weer even zwaar zo na een heerlijk weekend. Al hoe wel Maud mazzel heeft, zij hoeft pas het tweede uur te beginnen.

Vanmiddag hadden we een afspraak met de kapper. Niet bij de kapper maar hier.

Dat is zo heerlijk. De kapper komt op afspraak gewoon aan huis.

Ze heeft ons alle drie buiten geknipt. Hoe makkelijk is dat, geen haren binnen want die heb ik al genoeg van de honden. 

Voor de prijs hoef je het ook niet te laten. Drie personen knippen voor €30.

Dat is een behoorlijk verschil met de prijzen in Nederland, dat houden we dan weer mooi in de knip!

Youri gaat niet meer voor kort. In december heeft hij twee dagen voor ons vertrek zijn haren nog helemaal kort laten knippen, maar uiteindelijk vond hij het toch niks.

Hij is meer van het lange haar en ik moet zeggen dat staat hem ook wel.

Hij heeft nu weer helemaal de lengte en het model van voorheen. Daar is hij weer blij mee.

En zoals vanouds vond hij dan ook weer dat er teveel af was. Haha, dat had hij in Nederland ook altijd. Kom niet aan zijn haar. Nou ja nu heeft hij nog haar, wie weet heeft hij over een jaar of 20 het zelfde kapsel als zijn vader.