Maar vandaag was er een tweede vroege vogel. Een echte wel te verstaan.
Eentje die dacht dat hij al kon vliegen en vervolgens zo uit de boom naar beneden was gekukeld.
In de natuur zou je hem waarschijnlijk laten zitten totdat mama vogel zelf in actie komt, maar met de beestenbende die wij rond hebben lopen leek Erik dat geen goed plan. Mij ook niet trouwens.
Dus dat betekende dat we van een kattenbench een tijdelijke vogelopvang hadden gemaakt.
Geen enkele mensenhand heeft de vogel aangeraakt. Ik weet niet of het nog steeds zo is dat als baby vogels naar mensen ruiken ze niet meer door de moeder geaccepteerd worden. Ik wilde geen risico nemen. Honden fosteren tot daar aan toe, maar vogels is echt niet mijn ding.
Wat nu? Ik weet dat de dierenarts hier in ons wijk vogels opvangt. Maar eigenlijk het liefst wilde ik hem terug zetten. Na de moeder een tijd geobserveerd te hebben kwamen we erachter waar het nest was.
Hoog in de boom, eigenlijk vlak bij. En dat zonder dat het ons opgevallen was.
Gelukkig bood de ladder uitkomst. Erik kon er maar net bij en heeft onze vroege vogel terug geplaatst.
En nu eerst goed naar je moeder luisteren voordat je weer dingen doet die je eigenlijk nog niet kan.
Het was vast een jongetje, kan niet anders. Die moeten altijd eerst ervaren voordat ze luisteren.
Vanmiddag kwam er een berichtje binnen over een hond die mishandeld was en onder het bloed aan een hek gebonden stond. Voor mij echt aan de totaal andere kant van het eiland.
Dan sta ik echt voor een dillema. De melding was twee uur oud. Dat betekende dat of de hond er al twee uur in de zon stond te creperen of dat er inmiddels al niets meer te vinden was.
Wat ga ik doen? Zelf rijden? Maar daardoor mijn eigen hele schema ondersteboven gooien en opnieuw niet toekomen aan de dingen die gebeuren moeten? Maar wat als die hond er nog staat?
Ik heb eerst wat mensen geprobeerd te bereiken die aan de andere kant van het eiland wonen.
Helaas geen gehoor of niet in de gelegenheid om te gaan. Plan b dan maar. Ik heb de melding op Facebook geplaatst met de vraag of er in ieder geval iemand kon gaan kijken bij de hond. Dan konden we daarna wel bepalen hoe verder. Mocht er niemand reageren dan zou ik zelf rijden.
Gelukkig zijn er mensen gaan kijken. Zij hebben helaas geen hond gevonden. Ja toch wel helaas. Ondanks dat alles en iedereen vol zit wil je ook niet dat er nu ergens een hond ligt die hulp nodig heeft.
Maar ja, als je op de aangegeven lokatie niets vindt en ook niet in de omgeving, dan houdt het op.
Ik kon in ieder geval boodschappen gaan doen nu ik niet voor de hond op pad hoefde.
Die boodschappen brengen mij ook wel eens geluk. Vorige week kon je een ingevulde kassabon achterlaten in een doos en werd daar een winnaar uit getrokken die vanavond naar de musical night mocht. Laat ik nou toch gewonnen hebben! Ik ben normaliter al blij met Albert Heijn, maar op zulke momenten natuurlijk nog een beetje extra.
Ik heb mijn vriendin uit Nederland meegenomen die het geweldig vond. Heerlijk buiten in een ontspannen sfeertje hebben we genoten van nummers uit musicals als Evita, de lion king en miss Saigon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten