zondag 17 juli 2016

Voorbereidingen

Nog twee dagen voordat we op reis gaan. We hebben er enorm veel zin in.
Langzaam begint dan ook het proces van voorbereiden. Koffers uit de opslag pakken, laatste was draaien van kleding die mee moet en uitdraaien maken van alle reserveringen.
Dat is dan het deel 'mee'.
We hebben natuurlijk ook alle voorbereidingen voor het deel 'thuis'.
Er moet genoeg voer zijn voor alle honden voor de gehele periode dat we gaan. Alles qua medicatie moet duidelijk zijn en ook wat te doen als er iets met de dieren is.
Floppy onze uitbreekster komen we soms ineens op straat tegen. Ze heeft dan even behoefte aan een rondje door de buurt en weet over het hek weg te komen. Ze heeft inmiddels ook een pad om terug te komen. Ik heb nog niet gezien hoe ze het doet, maar ik heb al wel meegemaakt dat ik haar weg zag gaan en een kwartier later weer in de tuin zag. 
Elke fosterhond heeft hier thuis een halsband om, maar die is niet beschreven. Geen naam en geen telefoonnummer. Mijn eigen honden hebben een tag aan hun halsband. Floppy is een uitzondering. 
Zij heeft wel alles op haar halsband staan. Mocht ze toch kwijtraken, dan kan ik gebeld worden. Nu maar hopen dat ze niet precies in mijn vakantie de weg kwijt raakt, ik was in ieder geval niet van plan ervoor terug te komen.
Als je iets nodig hebt in de vakantie en daarvoor alle kasten in moet duiken kan je nog wel eens wat leuks tegen komen. In mijn geval kwam ik een sticker tegen. Niet zo maar een sticker, maar één die al een tijdje zoek was.
Nu hij weer gevonden was heb ik hem meteen op de achterruit geplakt.


Een slogan die voor mij niet meer dan logisch is, maar dat geldt niet voor iedereen.
Net toen ik oma naar haar resort bracht zag ik weer een dode hond liggen. Het went nooit al dat leed op straat en het nare beeld van doodgereden beesten.
Als ik in een ander land ben merk ik dat ik erg gefocust ben op de zijkanten van de weg. Het is een soort tweede natuur geworden om zwerfhonden te spotten. Ik kan me er gelukkig wel redelijk van afzijdig houden. Ik wil in het buitenland nog wel eens een hond voeren, maar meer niet.
Als ik meer zou doen word ik aan mijn haren meegesleurd door man en kinderen ben ik bang.
Dat ik me hier zo inzet tot daar aan toe, maar vakantie moet vakantie zijn vinden ze.
Tja, daar heb ik me dan maar in te schikken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten