Een goed half uur rijden hier vandaan, dus op tijd uit de veren om hem daar nuchter te brengen.
Ik was zelf ook nuchter. Niet dat ik een roesje kreeg, al had ik dat ook wel oke gevonden. Had ik de tijd tenminste ook slapend doorgebracht. Nu heb ik de tijd zinloos en doelloos uitgezeten.
Ik had niet verwacht dat het zo verschrikkelijk lang zou duren. Een uur en drie kwartier later kreeg ik Renzo met twee foto's pas weer uitgereikt. Ik dacht dat het hier net zo ging als dat het in een Nederlands ziekenhuis gaat. Als je eenmaal onder dat apparaat ligt is het klik en zie je het op het scherm.
Dat het niet digitaal zou zijn had ik eerlijk gezegd wel ingeschat. We hebben hier pas net de postduiven uitgezwaaid, dat zegt wel iets over hoe modern het hier is. Maar dat het bijna 2 uur zou gaan duren had ik niet ingeschat. Dan had ik wel een lunchpakketje meegenomen met wat leesvoer.
Nou ja, na die 1 uur en drie kwartier als de sodemieter naar mijn eigen dierenarts om de foto's te beoordelen. Zie ik hem net weg rijden! Ik heb de foto's maar vast samen met de assistente bekeken.
Laten we zeggen, ze waren bijzonder, bijzonder onduidelijk. Misschien dat de dierenarts zelf er wat in ziet, maar wij werden er niet wijzer van. Ik heb ze er maar achter gelaten. Ik hoor wel wat de dierenarts er van vindt. Ik denk zelf dat het niets opgeleverd heeft. Dat betekent dat we geen prognose kunnen stellen. Dat zal een probleem worden met Renzo plaatsen. Niemand zit te wachten op een hond die mogelijk niet oud wordt. In het ergste geval blijft hij maar bij ons, het is niet anders.
Van zitten op het bankje bij de dierenarts naar zitten op een strandstoel. Het is even schakelen, maar ook wel weer lekker. Ik had voor vanmiddag een afspraak staan met mijn vriendin en haar man om op hun laatste vakantiedag nog een keer naar het strand te gaan. Ze hadden nog niet gesnorkeld en dat kan natuurlijk niet. Je mag het eiland niet verlaten zonder te weten hoe prachtig de onderwaterwereld is.
Inmiddels weten ze het. Beide hebben een spoedcursus snorkelen gehad en konden zich daarna prima redden. Het waren snelle leerlingen.
Vanavond hebben we nog één keer met z'n allen gegeten en genoten van de relaxte sfeer in het centrum.
En dan is morgen alweer dat moment van afscheid bij die beroemde roltrap op Hato. Wie weet komen ze nog eens terug. Het is ze in ieder geval uitstekend bevallen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten