Youri maakt zich nergens meer druk om. Die haalt morgenochtend zijn rapport op, maar weet al wat daarin zal staan. De cijfers staan sinds vrijdag online, dus de inhoud is geen verrassing meer.
Hij gaat over naar de tweede.
Voor Maud is het de laatste week leren. En de laatste week met mogelijkheid om nog je vragen te stellen aan leraren en een mondeling examen te oefenen. Vandaag heeft ze Engels bijles gehad. Dit krijgt ze van een docent die Engels als vak geeft op de universiteit. Daar heb ik haar vandaag ook heen moeten brengen. Geen probleem, als het voor straks allemaal helpt doe ik het graag.
Vanavond heeft Maud een afscheidsfeestje van een leerling van school. Één van de vele afscheidsfeestjes die deze en volgende week zullen zijn.
Als je Maud zou vragen naar wat er niet leuk is aan uitgezonden zijn naar een ander land zal ze zeggen dat het tegenvalt om telkens afscheid te moeten nemen. Heb je net weer een vriendschap opgebouwd, gaat die persoon weer terug naar Nederland. Wij als volwassen zeggen dan dat dit ook goed is voor je. Je leert er door sneller contacten te leggen en neemt eerder initiatief. Maar aan dat soort prachtige woorden heeft Maud niks. Op dit moment is het alleen maar heel vervelend. En dat begrijp ik ook wel.
Als ik dan denk aan hoe vervelend afscheid nemen is van vrienden denk ik aan Terror.
Die heeft al heel wat vriendjes zien komen en gaan. Maar Terror kan blijkbaar ook heel goed schakelen en nieuwe contacten opbouwen. Ik blijf het wonderbaarlijk vinden hoe snel zo iets gaat.
Terror is dikke maatjes met Renzo en inmiddels ook met Kaya. Ze rennen door de hut alsof ze dat altijd al samen gedaan hebben. Mooi is dat eigenlijk hoe honden zo snel een andere hond in de roedel opnemen. Ik ben maar gezegend met zulke makkelijke viervoeters. Zonder hun had ik dit werk niet kunnen doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten