dinsdag 12 juli 2016

Nattigheid

Vanmorgen ben ik naar het dierenasiel geweest.
Niet om een dier weg te brengen of op te halen, maar om mee te gaan als adviseur voor een gezin dat nog steeds zoekende is naar een geschikt hondje. Geschikte hondjes genoeg, maar eigenlijk is het beter voor ze om nog even te wachten met het nemen van een nieuw gezinslid.
Ze verblijven nog steeds in hun tijdelijke huis. Straks verhuizen ze naar hun permanente woning en hebben ze het druk met uitpakken van de spulletjes. Als dat achter de rug is heb je echt tijd voor een pup. Gelukkig begrepen ze dat zelf ook en kijken we over een tijdje nog eens.
Heel stiekem snap ik ze wel hoor. Zo'n pup is ook schattig en de kinderen hebben nu vrij.
Wij konden ook niet wachten met het ophalen van Tico uit het asiel toen we eenmaal bedacht hadden dat er een hondje bij kwam. Maar toen hadden we storm natuurlijk ook al. We waren niet onervaren met honden. We hebben vanmiddag nog eens de foto's van kleine Tico bekeken. Wat een schatje was het toen. En nu nog hoor. 


Na het bezoek ben ik richting de supermarkt gegaan. Onderweg begon het te spatten. Niet veel later stortte het. Heerlijk!! Ik moest bij de winkel zelfs even in de auto blijven zitten om niet zeiknat te worden.


Heerlijk bij zo'n bui is dat dan ook meteen de temperatuur een paar graden zakt.


Als je dan later Facebook leest staat het helemaal vol met foto's en berichtjes over de regen.
Wat er in Nederland te veel valt is hier veel te weinig. Het zo droog en door dat ook de regenbui van vandaag geen verandering zal brengen in het groen. De bomen en struiken hebben echt meer nodig om weer tot bloei te komen. De voorspellingen die nu gedaan worden vertellen ons dat we een heel nat regenseizoen gaan krijgen met fikse tropische buien. Voordat het zo ver is duurt het nog het wel even. Het regenseizoen start pas oktober/november.
Vanmiddag ben ik naar de dierenarts gereden om extra medicatie voor Renzo op te halen. Naar aanleiding van de foto hebben we besloten om hetgeen wat in zijn neus zit eerst aan te vallen met een fikse dosis ontstekingsremmers en antibiotica. Mocht dit op niks uitdraaien kunnen we plan b bedenken.
Oma is meegegaan om eens kennis te maken met de dierenarts en om de praktijk te bewonderen. 
Bij aankomst was Pieter net van plan weg te gaan. Hij ging naar een adres waar twee zieke Mechelse herders waren. Ernstig vermagerd en onder de karpatten. Pieter vroeg mij achter hem aan te rijden en mee te gaan naar het adres om de situatie daar te bekijken. 
Zo gezegd, zo gedaan. Oma maakt ook nog eens wat mee op deze manier.
Pieter had blikvoer meegenomen. Volgens familie die de honden vonden aten ze niks meer. Gelukkig was blikvoer lekker genoeg en betekende dit dat er behandeling op lokatie mogelijk was. 



Dit was weer een typisch voorbeeld van onwetendheid. De eigenaar van deze honden was de moeder van het gezin. De zoon komt bij zijn moeder op bezoek en ziet de staat van de honden.
Gelukkig begrijpt hij dat er iets moet gebeuren en belt hij de de dierenarts. 
Ze hadden geen idee dat karpatten zo veel leed kunnen aanrichten. Als ze twee weken later hadden gebeld waren de honden niet meer te redden geweest. Ook deze vrouw had spray gekocht om de karpatten in de tuin aan te pakken. Helaas werkt dat niet. Zeker als het er inmiddels al zo veel zijn en ook de honden helemaal onder zitten. Ze hebben nu de beroemde nexgaerd gehad en zitten aan de antibiotica. Ze gaan het wel redden, er was gelukkig op tijd actie ondernomen. Ik weet nu waar het is en zal samen met de dierenarts een oogje in het zeil houden.
Helaas zitten er in zoveel tuinen honden die karpattenziekte hebben en waarvan de eigenaar geen weet heeft van wat dat aan kan richten. Educatie over steriliseren is belangrijk, maar ik zie toch ook veel leed door onwetendheid over karpatten. Als mensen dan maar op de bonnefooi wat gaan proberen is het leed ook niet te overzien. Er is op dit gebied nog een hoop aan de mensen uit te leggen. Deze mensen hebben we in ieder geval geprezen dat ze gebeld hebben. Niet iedereen heeft slechte bedoelingen, zo zie je maar weer.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten