Geslaagd

Vandaag was het dan eindelijk zo ver. Iedereen die mij op Facebook volgt heeft het al gelezen, 

Maud heeft haar HAVO diploma in the pocket!

Vanmorgen vroeg om 8.00 uur stond ik op het vliegveld. Samen met de moeder van Davy had ik een vliegticktet richting Bonaire geboekt.

Ondanks dat mijn gevoel wel wist dat het goed zo komen, wilden we er toch zijn om de tranen van vreugde op te vangen of indien nodig de tranen van verdriet.

We hadden voor een vroege ticket gekozen zodat we ook nog wat aan de dag op Bonaire hadden.

We hadden via school vernomen dat de uitslag er zo rond 15.30 uur zou zijn. Alle tijd dus voor een rondrit Bonaire en ergens een hapje eten.

Maar zoals wij in gedachte hadden bleek het niet te gaan.

De examencommissie had bedacht dat ze toch de uitslag op een andere manier wilde brengen.

Voorgaande jaren was het zo dat iedereen op elkaar moest wachten totdat echt alle leerlingen met hun mondeling klaar waren.

Daarna werden per school de kinderen geroepen. Suriname en Aruba zijn ook aanwezig en omdat dit kleinere scholen zijn gaan die eerst.

Als dan Curacao aan de beurt was werd de groep verdeeld in de geslaagden, zakkers en her examen kandidaten. Iedere groep hoorden met elkaar de uitslag.

Omdat deze manier van vertellen lang duurde en dat deze spanning niet voor iedereen goed te handelen is werd besloten de boel om te gooien.

Telkens als er een groepje kinderen klaar was werden daar de cijfers van naar de examencommissie gebracht en werden ze even later geroepen.

Zo kwam het dus dat wij al om 12.30 bij de school waren, omdat we wisten dat Maud en Davy op dat moment hun laatste mondeling hadden.

En dan begint het wachten. Er waren al meerdere kinderen klaar, dus duurde het nog even voordat Maud en Davy aan de beurt waren. Ze werden niet samen geroepen en later bleek ook wel waarom.

Davy heeft het helaas niet gehaald. Hij krijgt gelukkig wel de mogelijkheid tot een herkansing. De strijd is voor hem nog niet gestreden. Het herexamen is eind augustus. Gelukkig was de moeder van Davy aanwezig om hem op te vangen. 

Op het schoolplein was de spanning te snijden. De kinderen waarvan er geen ouders aanwezig waren werden opgevangen door de leerkrachten en andere kinderen. Doordat de groep zo nauw met elkaar optrekt is er voldoende ruimte voor verdriet.

En dan eindelijk was Maud aan de beurt. Ik mocht mee naar het lokaal waar de uitslag werd gegeven.

Supertrots konden we het lokaal weer verlaten. Maud was met een prima cijferlijst geslaagd!

Gelukkig waren er steeds meer roze mappen zichtbaar. En dan eindelijk om 15.30 was voor iedereen de uitslag bekend.

Karel rechts op de foto heeft ook zijn diploma binnen. Daar werd nog even een officiele stempel op gezet. 

Eindelijk kon het schoolgebouw achter ons worden gelaten en zijn we nog meegereden naar het landhuis. Daar werden alle kinderen warm onthaalt met champagne.

De last is nu bij iedereen van zijn schouders. Of je nou gezakt bent of geslaagd, je weet nu eindelijk waar je aan toe bent. Het heeft heel lang geduurd. Het eerste examen was al op 10 mei en pas vandaag weet je hoe je het toen gedaan hebt. 

Ik heb tranen van vreugde en tranen van verdriet gezien. Ik heb een opgelaten groep jongeren in stilte zien vallen toen er twee met slecht nieuws naar buiten kwamen. Ik heb mogen meemaken hoe men elkaar opvangt en steunt. Ik ben trots op deze jonge mensen die dit met elkaar gedaan hebben.

Helaas niet voor iedereen met een positief resultaat, maar ook deze ervaring maakt je een sterker mens. Het leven is met vallen en opstaan. Voor Maud wacht de volgende stap. Maar eerst nu eindelijk die welverdiende vakantie.