Het is dan echt een komen en gaan.
Dat mensen vertrekken is niet leuk, zeker niet als het bekenden zijn.
Maar het heeft ook een voordeel. Zo blijft er nog wel eens wat over wat dan aan mij gedoneerd wordt voor de honden.
In dit geval mocht ik vanmorgen allemaal dekbedden, handdoeken en voer meenemen.
Dit is een deel van de spullen na een eerste keer lopen vanaf de auto.
Dekbedden zijn erg handig. Honden die erg mager zijn en waar de botten uitsteken vinden het heerlijk om op zo'n zacht dekbed te liggen. Grote handdoek erover heen en het dekbed blijft redelijk schoon.
Patricia, bedankt voor je donatie!
Vanmiddag hadden we weer een ritje Hato. Maanden is er dagelijks afgeteld. En eindelijk was het vandaag dan echt zo ver. Mandy, de allerbeste vriendin van Maud kwam aan.
Helaas waren er wat parkeerproblemen op Hato waardoor ik heen en weer moest rijden en niet bij het heugelijke moment kon zijn dat ze elkaar weer in de armen konden sluiten. Geen fotootje dus.
Maar ik kan me wel indenken hoe dat ging.
Wekelijks of soms wel dagelijks werd er geskypt en nu kon Maud dan alles in het echt laten zien.
Ik weet hoe het voelt, het was voor mij ook een bijzonder moment toen mijn ouders en zussen hier voor de eerste keer kwamen. Het is leuk om dan alles te laten zien en trots te vertellen hoe je woont en wat je doet. Dat is toch echt even anders dan Skype.
Ik heb zo'n vermoeden dat ondanks school en alle clubjes voorbij zijn ik nog heel wat kilometers als taxichauffeur ga rijden deze twee weken. Maar ach, ik doe het graag, zo vaak komt Mandy nou ook weer niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten