Wonderwel ging dat best goed en dat terwijl er drie reuen in dit huis wonen.
Twee ex reuen en Jack die inmiddels twee weken geleden ook geholpen is.
Pas als een teefje niet meer loops is kan ze worden gesteriliseerd. En wanneer het precies ophoudt is niet op de dag af te voorspellen. Dat was dus afwachten en dan snel een afspraak inplannen.
En zo kwam het dat ze nog precies één dag voor de verhuizing naar haar nieuwe baasje geholpen kon worden.
Arm ding. Eerst in de auto was al niet zo leuk. Ik weet niet in hoeverre honden herinneringen kunnen terug halen, maar ik merk bij veel gedumpte honden dat ze de eerste keer auto rijden niet leuk vinden.
Ik weet niet of ze zo denken, maar hun enige autoritje was waarschijnlijk van huis naar dumpplek.
Wonderbaarlijk vind ik dat altijd. Mensen hier vinden het vies om hun hond in de auto mee te nemen naar een dierenarts, maar als er iets gedumpt moet worden kan het wel in de auto.
Ik snap dan wel dat je als hond autorijden niet associeert met iets leuks.
En dat was het nu natuurlijk ook niet. Wat ze wel geleerd heeft is dat iemand die je lief heeft je ook weer op komt halen.
Bella is inmiddels weer op de been maar is nog wiebelig en kijkt heeeeeel zielig.
Jack was erg blij dat zijn vriendinnetje er weer was. Het liefst wilde hij direct weer met haar spelen.
Daar hebben we een stokje voor gestoken. We hebben hem bezig gehouden met andere dingen.
Lekker foute dingen, hij gaat toch weg. Haha, de nieuwe eigenaar leest mee.
Zo kan hij nu met mes en vork eten.
Oja, onnozel kijken kan hij ook. Maar dat hebben we hem niet hoeven leren, dat deed hij al.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten