Wat een zeer indrukwekkend museum over een afschuwelijke tijd!
Toch raar dat als je in Nederland woont er de tijd niet voor kunt vinden om het eens te bezoeken.
Werk en andere verplichtingen bepalen je leven.
Maar het is zo goed om even stil te staan bij wat er in 1940-1945 in Nederland is gebeurd!
Maud is nu net zo oud als dat Anne Frank was toen ze verraden en vervolgens gedeporteerd werd.
Dat geeft een vreemd gevoel, wetende dat Anne Frank een half jaar later overleed.
Het achterhuis is nog zoals het vroeger was met de boekenkast ervoor.
De meubels zijn weg, dit was de wens van de vader Otto Frank. Het gaf te veel nare herinneringen.
Een makette laat zien hoe het er uit zag.
Zeer indrukwekkend. Het was er koud, de kou trok gewoon door je botten.
Bij vele stappen die wij zetten hoorde je de vloer kraken. Dat had de onderduikers kunnen verraden, zij zaten daar overdag muisstil in het donker want de gordijnen mochten onder geen beding open.
Na de kamers gezien te hebben kwamen we in een aantal ruimtes waar de dagboeken tentoon gesteld lagen. Ook was er het één en ander te zien over de concentratiekampen.
De verschrikkelijke beelden van broodmagere mensen of bergen dode mensen die gestorven zijn door honger, ziekte of de gaskamer gaat je niet in de koude kleren zitten.
Je hoopt maar dat door dit soort beelden de jeugd van nu beseft in wat voor weelde ze nu leven.
Helaas is er op de wereld nog steeds oorlog om het geloof en worden mensen nog steeds afgeslacht om wie ze zijn. Moge het ooit vrede op aarde zijn waarbij we elkaar accepteren en respecteren ongeacht in wat je geloofd!! Laten we het hopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten