Youri's beurt

We kunnen er lang of kort over schrijven, vandaag was Youri aan de beurt om te winkelen.

In eerste instantie mocht Maud niet mee. Stel je voor dat je alsnog op haar moet wachten omdat ze toch iets ziet hangen.

Uiteindelijk mocht ze dan toch mee onder voorwaarde dat ze zich niet zou bemoeien met zijn keuze en ook niet stiekem toch zelf kleding zou bekijken.

En we zijn geslaagd. Zoals dat bij de meeste mannen gaat, we zijn in één winkel geslaagd!

Waarom moeilijk dan als het ook makkelijk kan.

Een blije Youri en een blije moeder, missie geslaagd.

Vanavond onze oud buurtjes uit Almere nog opgezocht. Ook al wonen we al 8 jaar niet meer in Almere, we houden nog steeds contact en spreken elkaar regelmatig.

Heel leuk om ook hier nog even de neus te laten zien.

Nog even en dan verhuizen we met de koffers richting Den Haag om daar nog een aantal dagen bij de familie te zijn. 

Morgen een laatste dagje Dronten. 

Zeer indrukwekkend

Vanmiddag ben ik met de kinderen naar het achterhuis van Anne Frank geweest.

Wat een zeer indrukwekkend museum over een afschuwelijke tijd!

Toch raar dat als je in Nederland woont er de tijd niet voor kunt vinden om het eens te bezoeken.

Werk en andere verplichtingen bepalen je leven.

Maar het is zo goed om even stil te staan bij wat er in 1940-1945 in Nederland is gebeurd!

Maud is nu net zo oud als dat Anne Frank was toen ze verraden en vervolgens gedeporteerd werd. 

Dat geeft een vreemd gevoel, wetende dat Anne Frank een half jaar later overleed.

Het achterhuis is nog zoals het vroeger was met de boekenkast ervoor.

De meubels zijn weg, dit was de wens van de vader Otto Frank. Het gaf te veel nare herinneringen.

Een makette laat zien hoe het er uit zag.

Zeer indrukwekkend. Het was er koud, de kou trok gewoon door je botten. 

Bij vele stappen die wij zetten hoorde je de vloer kraken. Dat had de onderduikers kunnen verraden, zij zaten daar overdag muisstil in het donker want de gordijnen mochten onder geen beding open.

Na de kamers gezien te hebben kwamen we in een aantal ruimtes waar de dagboeken tentoon gesteld lagen. Ook was er het één en ander te zien over de concentratiekampen. 

De verschrikkelijke beelden van broodmagere mensen of bergen dode mensen die gestorven zijn door honger, ziekte of de gaskamer gaat je niet in de koude kleren zitten.

Je hoopt maar dat door dit soort beelden de jeugd van nu beseft in wat voor weelde ze nu leven.

Helaas is er op de wereld nog steeds oorlog om het geloof en worden mensen nog steeds afgeslacht om wie ze zijn. Moge het ooit vrede op aarde zijn waarbij we elkaar accepteren en respecteren ongeacht in wat je geloofd!! Laten we het hopen.

Verjaardag

Even een kort blogje, het is al laat.

Vandaag zijn we naar Limburg gereden, speciaal voor de verjaardag van neefje Daan.

Bijna 2 uur rijden in ons geleende autootje.

Daarna heerlijk bijgekletst met iedereen.

Ook de neefjes en nichtjes hebben elkaar weer allemaal gezien.

Kwam toch mooi uit deze verjaardag zo precies in onze vakantie.

We hebben genoten van de Limburgse vlaai. Echt iets van hier en een koude schotel met vis en tapas.

Neefje Maurice is met ons mee naar huis gereden. De heren hebben zich die 2 uur terug heerlijk vermaakt.

Morgen gaan we de toerist uithangen en zullen we het Anne Frank huis bezoeken.

Daarover morgen meer.

Oude gewoontes

Vandaag hadden we een dagje niets. Of in ieder geval geen visite.

We vinden het hardstikke leuk om iedereen te zien en ons verhaal te doen, maar nu even een day off.

De kinderen wilden heel graag naar een zwembad met veel waterglijbanen.

Die hebben we namelijk niet op Curacao. Tenminste, we hebben één resort dat een glijbaan heeft, maar ik begreep dat de dagprijs zwemmen niet mis is.

Kunnen we dat beter hier doen, maar waar?

Onze eerste gedachte was het Tikibad. Maar wat schrok ik van de prijs (€20 pp) en de referenties (vies, bloed op de grond enz) Mmm, wat dan?

Centerparcs dan? De Eemhof ligt hier redelijk in de buurt, maar die kennen we nu wel.

En alle andere parken liggen een behoorlijk eindje weg. Plus daarbij mag je voor een dagkaart centerparcs ook wel aardig de knip trekken. Doen we dus ook niet.

Uiteindelijk is het de Brake in Nunspeet geworden. Drie glijbanen, een stroomversnelling, whirlpool en sauna. Kinderen blij, mama blij!

Aan het eind van de middag hebben we nog een kleine pitstop bij een slager gemaakt.

Niet zo maar een slager, maar ONZE slager. Haha, er is niets van ons aan, maar we komen er al zo lang! Toen we nog in Almere woonden haalden we er regelmatig filet american en eiersalade. En echt, er is geen slager die dat kan evenaren. Natuurlijk hebben we ook andere slagers geprobeerd, maar deze maakt filet waar je je vingers bij op eet.

Toen we niet meer in Almere woonden probeerden we toch als we er langs reden even daar te stoppen. Dat lukte met enige regelmaat.

En nu vandaag hebben we weer ons vertrouwde bakje filet gehaald. En nog wat andere lekkere dingetjes om samen met oma knus op de bank een film te kijken. Gezellig!

Verrassing

Vanmorgen vroeg had Maud haar shopmomentje.

Het is hier natuurlijk een whahala wat betreft keuze aan winkels dus van te voren maar een beetje bedacht welke winkels we zouden bezoeken.

We begonnen bij de primark. Het viel me reuze mee hoe druk het er was. Toen ik er vorig jaar was stonden er nog dranghekken buiten, die waren inmiddels weg.

Er liep genoeg volk binnen, maar met een klein beetje geduld kwam je er wel. Enne sinds wij Curaçaose ingeburgerd zijn weten we wel wat geduld hebben is. 

Youri was niet mee. Zijn shopmoment volgt later. Hij zag het niet zitten om mee te gaan.

Hij zag de bui al hangen. Broek uitzoeken, te klein, andere pakken, kleur toch niet leuk, terughangen, andere kleur niet meer in de juiste maat. Enz. Dan kan zo'n dag heeeeeel kang duren.

Maar nu heeft hij spijt, heel veel spijt!

Nu is Maud al een tijdje fan van One Direction. Die jongens kom je niet zo snel tegen in een winkel.

Maar Youri is fan van het vlog van Enzo Knol. Dat is een Nederlandse jongen die zijn leven filmt en dat op youtube zet. Eigenlijk als een blog, maar dan met een camera.

En jawel, wij kwamen in de primark Enzo Knol tegen.

Oei, Youri baalt! Denk dat hij de volgende keer toch maar wel mee gaat, je weet maar nooit.

Vanmiddag zijn wij nog naar een heel schattig baby'tje geweest. Een beetje verlate kraamvisite, maar om nou even over te vliegen is ook wat te gek. Klein hoor, dat is wel weer even geleden dat we zo klein in handen hadden.

Daarna naar de judo. Wat was dat leuk! En wisten maar weinig mensen dat we kwamen en de kinderen eigenlijk al helemaal niet. Die gezichten!! Haha, sommige snapten er niets van.

Hoe kon het nou dat wij hier weer ineens stonden? Er waren er ook die durfte niets te zeggen.

Andere waren heel enthousiast en direct zwaaien.

Heel leuk. Ook leuk om alle ouders te spreken.

Het grappige is dat iedereen eigenlijk al een hoop van ons weet door het blog.

Het gaat nu meer over details dan over de grote lijnen, want die weet iedereen.

De collectebus voor Thea is ook nog langs gegaan. Dank je wel iederen voor de donaties!!!

We dachten de dag te eindigen bij Frieteria, de snackbar waar we jarenlang ons patatje haalden.

Maud wilde heel graag een patatje pindasaus, want de pindasaus van deze snackbar daar tippen ze op Curacao niet aan.

Na de friet zouden we nog even iets ophalen bij Tim, het vriendje van Youri. Iets ophalen werd toch nog even gezellig kletsen en voor we het wisten was het 22.00

De tijd vliegt om, echt waar. Maar dat geeft niets, nu kan het en nemen we het ervan.

Morgen qua bezoek en visite hebben we even een dagje rust ingebouwd.

We gaan zwemmen. Niet in zee natuurlijk, want dat doen we wel in de warme Caribische zee, maar in een zwembad met glijbanen. Dat was de wens van de kinderen, veel glijbanen!

Weer veel blije gezichten

Het geeft toch wel een zeer goed gevoel om te zien en te ervaren hoe we gemist zijn.

Uiteraard gaat voor iedereen het leven gewoon door, maar nu je er weer even bent zijn er velen die je dan ook willen zien en spreken.

Daar probeer ik dan zo veel mogelijk rekening mee te houden en probeer wat in de agenda te schuiven.

Dit maakt dat de dagen wel vol zitten, maar dit keer niet met verplichtingen maar met leuke dingen.

Vandaag heb ik mijn oude werk bezocht.

Erg leuk om de cliënten weer te zien en te spreken. Natuurlijk mijn collega's ook, maar die spreek ik ook nog via de social media. De cliënten vrijwel niet. Tevens wisten ze niet dat ik kwam, dat was dus een totale verrassing. En die werd gewaardeerd. Alsof ik niet weg was geweest kreeg ik weer alle ins en outs te horen. Erg leuk om ze zo enthousiast te zien. Misschien volgende week nog een keertje inplannen.

De avond werd ingevuld met een etentje bij Tasty wok. De naam lijkt op die van een Chinees restaurant  maar zo mag je het eigenlijk al niet eens meer noemen.

Ja, je kunt er Chinees eten, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Ze hebben er zo veel, te veel om op te noemen en op te eten. Het is elke keer weer nadenken en kiezen, want je zit een keer vol.

Het is een All you can eat principe in de vorm van een groots buffet.

Dat hebben we nergens op Curacao. Eigenlijk ook niet een echte Chinees.

Zelfs Youri als redelijke eter krijg je hier enthousiast mee naar toe. Als toetje eindigen we standaard bij de chocolade fontein, dat is toch wel om je vingers bij af te likken.

Nu ben ik me geestelijk aan het voorbereiden op morgen.

Maud is aan de beurt om te shoppen........ De winkels die al genoemd zijn; H&M, C&A, Primark, the Sting, New Yorker. Ik denk dat we maar om 7.00 uur opstaan anders redden we het niet eens op één dag.

Ervaringsdeskundige

Vandaag hebben we opnieuw een ritje Dronten gedaan.

Vorige keer om iedereen weg te brengen, dit keer om de eerste weer op te halen.

Voelt toch net alsof ik op Curacao ben, taxibedrijf Sandra draait op volle toeren.

Maar, die ritjes hebben ook een groot voordeel.

Zo heb ik deze keer de tussendoor wegen gebruikt langs de boerderijen.

En die verkopen op dit moment hele lekkere dingen, fruit waar ik echt niet aan voorbij kan.

Vandaag heerlijke kersen gescoord. Mmm, van die lekkere grote en een bakje aardbeien zo vers van het land. 

Die hebben we op Curacao niet, dus daar moeten we dan maar extra van genieten.

Na in Dronten te zijn aangekomen en stiekem al wat uit het bakje te hebben gegeten, ben ik naar vrienden/kennissen van ons gegaan.

Zij gaan ook naar Curacao voor het werk en hebben een hoop vragen.

Nou gaan zij ook al per 1 augustus, dus ik snap de stress.

Ik heb een hoop verteld en laten zien. Waar kan je wel wonen en waar beter niet, wat neem je mee in je container en wat kun je beter hier laten en wat moet je echt nog hier regelen en wat kan vanaf daar ook nog wel.

Ik hoop dat ze door de bomen het bos nog zien, want ik kan me voorstellen dat het duizelt.

Ik ben nu wachtende op het telefoontje van Maud dat ze kan worden opgehaald uit het kinderparadijs.

En nu is dat kinderparadijs niet in Ikea maar er wel vlak naast. Namelijk de arena in Amsterdam.

Daar staan op dit moment alle meisjes een gehoorbeschadiging op te lopen door het gegil. 

Nou ja als ze het maar gezellig hebben. 

Nog even voor iedereen die zich afvraagd waar Erik uithangt. Die is achtergebleven op de rots!

Erik gaat zoals het er nu uitziet voor in november naar Nederland voor het werk.

Hij combineert dat zelf dan met een familiebezoek. 

Op dit moment is hij hard aan het werk om al mijn uitgaven terug te verdienen. Nou, daar is hij nog wel even zoet mee!

Lekker genieten

Curacao heeft zijn mooie kanten, maar Nederland heeft die natuurlijk ook.

Wat hier toch wel heel prettig is, is dat er meerdere winkelcentrums zijn met een grote diversiteit aan winkels!

Op Curacao kan ik ook wel het nodige vinden hoor, maar moet ik daar wel het halve eiland voor overcrossen.

Nu had ik de action, Hema, Bruna, c&a alleen al bij elkaar. En dat in een plaatselijk winkelcentrum, niet eens echt in een centrum van een grote stad.

Ik kom dan ook met een hoop spullen terug. En weet je wat nog het meest vervelend is? We moeten alles gedragen hebben voordat we het kunnen invoeren.

Betekent dat ik toch ook weer niet te veel kan kopen, dadelijk moet ik me nog vier keer op een dag omkleden! 

Maud is nog steeds bij haar beste vriendin. Ze is vanmorgen mee naar school geweest en heeft al haar oude klasgenoten weer even gesproken.

Morgen neemt ze een dag rust terwijl Mandy wel naar school gaat. Ze moet natuurlijk goed uitgerust zijn voor de avond, want dan is eindelijk het One direction concert!!

Het mocht effe duren, maar dan heb je ook wat.

Ook Youri heeft zijn klasgenoten verrast met een bezoek. Zijn klasgenoten, op één na, wisten van niets.

Dan is het natuurlijk nog leuker.

Youri had van te voren bedacht dat hij wel tot en met woensdag wilde blijven. Ik had daar al mijn twijfels bij. Mijn zoon die vrijwillig naar school gaat terwijl hij eigenlijk schoolvakantie heeft??

Dat houdt hij nooit lang vol. En ja hoor, vanavond de telefoon. Het was leuk vandaag, maar kom je me morgenmiddag weer ophalen? Kijk, zo ken ik hem weer.

Oprecht verbaasd

Gisteren heb ik al een klein rondje Dronten gedaan. Kinderen naar hun vrienden gebracht en zelf meteen even bij een goede vriendin langs gegaan.

Vandaag was de familie aan de beurt. Ook zij hadden behoefte om mij te zien. Snap niet waarom ;-)

De rit naar Den Haag heeft mij weer hoogst verbaasd!

Het is hier op de weg net Disneyland. Daar heb je zo'n attractie waarbij je in autootjes over een baan rijdt. Je mag zelf sturen en gas geven, maar je kunt maar één kant uit. 

Het voelde net alsof ik in deze attractie was beland. Al die wegen zo keurig recht, zonder gaten en hobbels. En alleen links inhalen. 

Het was wel even wennen om weer op mijn snelheidsmeter te moeten letten en ook was ik erg in de war waar nu welke snelheid gereden mocht worden.

Maar ach ach, als je toch eens buiten de lijntjes treed! Poediepoediepoep! Men jaagt hier elkaar de dood in omdat je te dicht op iemand invoegd.

Live gezien. Auto komt van invoegstrook en duikt net voor een andere auto. Deze persoon ging helemaal uit zijn plaat! Driftig gebarend ging hij eerst naast de auto rijden en duwde de auto naar rechts. Daarna nog steeds druk gebarend ging hij er voor rijden en remde telkens af. Wat een malloot zeg! En dat alleen maar omdat hij even in moest houden voor iemand die ook graag van de snelweg gebruik wilde maken! Ik had snel zijn kenteken genoteerd voor het geval er nog doden of gewonden zouden vallen door dit bizarre gedrag.

Gelukkig zijn we zonder kleerscheuren in Wateringen aangekomen. De dag heerlijk doorgekomen met keuvelen en shoppen. Niks mis mee.

En weer vanavond het idee hebben dat het hooguit 21.30 is vanwege het licht! Ben in de avond echt het besef van tijd kwijt. Dan is het in Curacao wel zo duidelijk. Het hele jaar door is het vrijwel rond dezelfde tijd licht en weer rond dezelfde rijd donker.

Dat betekent dat de zon tussen 6.00 en 6.15 begint te schijnen en hij weer vertrekt rond een uur of 19.00/ 19.15. Wel zo duidelijk. 

Nu maar proberen te slapen. Zit nog in het Curaçaose ritme. Zo dadelijk maar even Hollandse schaapjes tellen, misschien helpt dat.

Even omschakelen

We zijn weer in Nederland. Veilig geland na een vlucht van bijna 9 uur.

Met z'n drieën en inderdaad niet zoals we eerst dachten, Maud alleen en Youri en ik later.

Maud heeft toestemming van school gekregen om naar het concert van One direction te gaan.

Die kaartjes waren natuurlijk al zo lang geleden gekocht, daar werd al maanden naar uitgekeken.

Omdat de toetsweek eigenlijk afgelopen week en volgende week was, heeft Maud wel zelf moeten regelen dat ze de toetsen eerder kon maken.

Dat had ze allemaal keurig gedaan, zij kon het eiland verlaten.

Dat zou eerst alleen zijn en dan zouden wij later volgen. Youri had nog een week naar school gemoeten voordat hij vakantie had.

Ik heb de directeur van Youri zijn school uitgelegd wat de situatie was. Maud zou alleen vliegen, wij zouden een week later komen.

In overleg kon Youri ook bijzonder verlof opnemen zodat we toch met z'n drieën konden reizen.

En dat gebeurde dus vandaag. Of eigenlijk gisteren, hoe je het wilt noemen.

We slaan namelijk een nacht over. We vertrekken vrijdagmiddag en komen zaterdagochtend aan terwijl het voor ons plaatselijke tijd 01.00 was. Eigenlijk zou je dus naar bed gaan, maar hier begint de dag al.

Vanmiddag een klein slaapje gedaan en nu hopen dat ik snel in het ritme kom.

Maar het is wel even schakelen hoor!

Van automaat rijden naar geschakeld. Was weer even wennen.

Van zweetvoeten naar koude voeten. Die mistte ik helemaal niet.

Van korte broek naar lange broek. Voelt raar aan je benen.

Van lakentje naar dekbed. Daar kan je wel meer onderkruipen.

Wat duurt de dag hier lang! Omdat het zo lang licht blijft heb je minder tijdsbesef dat het al zo laat is!

Wat is de benzine duur!

En wat zijn de Hollandse aardbeien lekker!! Daar gaan we extra van genieten deze periode.

Oja, ik heb van Thea een collectebus gekregen.

Overal waar ik langskom deze twee weken neem ik de collectebus mee.

Voel je vrij om te doneren!!

Druk dagje

Een drukke dag vandaag.

Alle voorbereidingen voor de vlucht van morgen en dan ook nog de dagelijkse dingen.

Maar de dag begon 's morgens goed, in ons plaatselijk ochtendblad "het Antiliaans Dagblad" stond Maud met haar vriendinnen op de voorpagina.

Een Roy Donderspak hebben we hier niet, zou ook te warm zijn. Maar alles wat maar enigszins oranje is wordt goed verkocht.

Toch vind ik persoonlijk de shirtjes van Albert Hein de leukste.

Zie maar wat er op staat;

En dat klopt helemaal. Want vandaag speelde Colombia en dan zijn we ook weer even blij voor de Colombianen.

Vanavond waren we uitgenodigd voor de musical van groep 8 van de school van Youri.

We hadden nog zo iets van moeten wij daar dan heen? Wat is hiervan de bedoeling.

Maar Youri had er enorm veel zin in, dus konden we niet achterblijven.

Groep 8 speelt hier twee keer de musical. Een keer voor ouders/ vrienden enzovoort en een keer voor de rest van de school.

Dat is wel even anders dan we gewend waren in Nederland. Heerlijk buiten, stoelen genoeg, maakt niet uit wie je mee neemt.

En dan na de musical nog een momentje op het podium voor de schoolverlaters. En dat zijn niet alleen de kinderen van groep 8.

Er verlaten uit elke groep wel een paar kinderen de school. Zij sluiten een bijzondere periode af en de meeste gaan weer terug naar Nederland. Als aandenken krijgen ze allemaal nog een handdoek.

Volgend jaar heeft Youri zijn musical. Zal best raar zijn om helemaal geen kinderen meer op de basisschool te hebben. Help ik word oud!

Kleine update Thea.

Lieve vrienden, vrienden van vrienden en alle anderen.

Inmiddels is mijn status 24 keer gedeeld en heb ik maar 7!!! mailtjes gekregen van mensen die bereid zijn iets te storten. Dat kan toch niet!

Kom op nou mensen, stort nou eens allemaal €1,00!! Laat mij en vooral Thea en de dieren niet in de steek: steunhadoc@gmail.com

Morgen vertrek ik naar Nederland. Door het tijdsverschil missen jullie morgen mijn blog. 

De dag erna zijn we er weer. Tot dan.

Samen één

Allereerst een reactie over het blog van gisteren.

Ik heb een aantal reacties gekregen op mijn speciaal aangemaakte mailadres.

Ook zag ik dat mijn link 19 keer gedeeld is.

Dat moet toch betekenen dat er minstens 1000 mensen mijn blog zouden kunnen lezen.

Stel nou dat al die 1000 mensen €1,00 overmaken, dan hebben we €1000.

Dat zou toch een mooi streven zijn!

Kom op mensen. We zijn er nog lang niet! Je mag storten op mijn Nederlandse rekening, ik heb een Curaçaose rekeningnummer en contant is ook altijd goed.

Hier nog één keer mijn mailadres om gegevens uit te wisselen : steunhadoc@gmail.com

Vanmiddag konden we er dan echt niet onderuit, Nederland voetbalt en dat zullen ze weten ook!

Overal zag je oranje. Op en in auto's, in winkels, mensen die iets oranje aanhadden.

Hier is tv kijken niet echt een bezigheid die veel doet. Tv kijken is iets dat veelal binnen is en daar is het veel te warm voor. Dus kijk je buiten of helemaal niet.

Dus als er een wk is, zijn er heel veel plekken waar je mee kunt kijken.

Veel beachclubs maken hier handig gebruik van. Een paar grote schermen ophangen, lekker veel oranje vlaggen en de mensen komen wel.

Het was er behoorlijk druk, maar ook heel gezellig.

Voetbal brengt mensen samen, dat is duidelijk. En de stemming is natuurlijk extra leuk als ze winnen.

Dit was bij Kokomo beachclub.

Noodoproep

Ik heb het in mijn blog al meerdere keren gehad over Thea.

Vrij snel na onze aankomst in Curacao kwamen wij in contact met Thea.

Thea werkt onder de naam Alle Hadoc. Dit staat voor Alle Hulp Aan Dieren Op Curacao.

Zie haar Facebookpagina:  https://www.facebook.com/alle.hadoc.3

Maud moest op zoek naar een stage adres en plaatste een oproep op de facebooksite durf te vragen Curacao.

Onder andere Thea reageerde hierop dat ze wel heel goed hulp kon gebruiken.

Na een korte kennismaking zagen en begrepen we wel waarom.

Thea is een mens met een enorm hart voor dieren. Vele verschoppelingen hebben onderdak bij haar gevonden.

De bedoeling was wel om ze tijdelijke opvang aan te bieden. Eerst opknappen, op gewicht komen, stellericeren/castreren en dan naar een forever home.

Maar dat heb je natuurlijk niet in de hand.

Ook al plaatst ze veel oproepen op Facebook, er zijn toch nog altijd dieren bij haar die al lang weg hadden kunnen zijn.

Natuurlijk worden deze dieren niet aan hun lot overgelaten en blijven ze net zo lang bij haar tot dat er een plekje voor ze gevonden wordt.

Er zijn ook een aantal dieren die het vertrouwen in de mens zo zijn kwijt geraakt, die ze niet meer te plaatsen zijn.

Deze mogen de rest van hun leven bij Thea blijven.

Op dit moment heeft Thea 12 honden en 25 katten.

Nu zijn er wel meerdere organisaties die zich bezig houden met hulpbehoevende dieren op Curacao. 

Ik heb natuurlijk al vaker geschreven over Carf. Zij hebben inmiddels ongeveer 170 honden ondergebracht bij fosters. Al deze honden komen van de straat en hebben een ellendig leven achter de rug.

Eigenlijk zitten zij nu aan de max. Er kunnen geen verschoppelingen meer bij, de fosters zitten echt meer dan vol.

Dan hebben we nog het dierenasiel. Vangt vele honden en katten op.

Vorige week nog zijn er 's nachts 19 puppies gedumpt!!

Ook hebben zij honden en katten in het asiel die er al langer dan een jaar zitten.

De populatie dieren op het eiland is zo groot, zij komen niet meer aan de beurt. Zo schrijnend.

Ook zij zitten dus meer dan vol.

Ik weet dat er nog een aantal particulieren zijn die ook hun steentje bijdrage zoals het kattenpension die katten heeft waarvan de eigenaren wel heeeel lang op vakantie zijn. Iedereen doet zijn best, maar heeft de handen vol.

Maar Thea kan sommig leed niet aan zien. 

Ook al zit ze vol, ook al is het geld op, Milo kon ze niet op straat laten lopen.

Nog net voor de dood weg geplukt. Letterlijk, hij kon al bijna niet meer op zijn benen staan door uitdroging en honger.

Als Carf en het dierenasiel nee verkopen is er bij Thea toch nog een plekje.

Ook deze kittens die in een afgesloten vuilniszak zijn gevonden mochten bij haar op krachten komen.

Maar nu is het zo ver dat bij Thea de portomonnee ook echt leeg is.

Er zijn nu zo veel dieren die onder andere voedsel en medicatie nodig hebben, dat de inkomsten niet tegen de uitgave op kunnen.

Nu heeft Carf wel al meerdere acties gedraaid waardoor er donaties binnen kwamen.

Ook het dierenasiel doet aan rommelmarkten met geschonken materiaal en krijgt zowat extra inkomsten.

Maar Thea krijgt niets en dat gaat mij zo aan het hart! Iemand die zo veel doet maar op vrijwel geen enkele wijze steun krijgt, daar wil ik iets aan doen!

En daar heb ik jullie voor nodig!

Als we nou eens allemaal een kleine bijdrage storten om zo Thea wat lucht te geven, dat zou toch fantastisch zijn!

Echt elke gulden of euro is zeer welkom. Al steun je met één euro/ NAF.

Ik wil jullie dan ook allemaal vragen om een keer over je hart te strijken en een gift te doen.

Thea en alle dieren zullen jullie enorm dankbaar zijn!

Omdat ik niet al mijn bankgegevens en dergelijk op het blog wil vermelden heb ik een speciaal mailadres aangemaakt.

Dit is: steunhadoc@gmail.com

Je kunt naar dit mailadres een berichtje sturen en dan krijg je van mij antwoord terug met de rest van de gegevens. Ook een contante bijdrage is natuurlijk zeer welkom.

Het zou toch fantastisch zijn als ik na mijn vakantie in Nederland Thea kan verrassen met een mooi bedrag.

Kom op mensen, we gaan ervoor!

Nog één keertje dan

Nog één keer naar UTS, dat leek mij een strak plan.

Ben er nu al zo vaak geweest, ik ben er klaar mee.

Ik had het geweldige plan bedacht om deze week te gaan nu het wk voetbal er is.

Ik dacht dat iedereen wel voor die buis geplakt zou zitten waardoor het lekker rustig zou zijn.

Fout gedacht, of niemand interesseerde de wedstrijd Iran tegen Nigeria. Ik heb daar wel een idee bij.

Maar toen ik vanmiddag om 14.30 weer eens langs mijn vriendinnen ging was ik dus duidelijk niet de enige.

Ik had 15 mensen voor me, het hok zat bomvol!

Maar de volhouder wint, al moeten ze me naar buiten dragen!

Ik kwam er dus om mijn internet aansluiting te verhuizen en de ander die op mijn nieuwe adres staat op te zeggen.

Toen ik om 16.10 eindelijk aan de beurt was en verteld had wat ik kwam doen, werden mij al wat wazige vragen gesteld. Na 10 minuten was er nog eigenlijk niks gebeurd. Niets ingevuld, niets geregeld.

Dit wordt hem niet zag ik al ( en had ik al voorspeld!)

Ik zeg tegen m'n vriendin, kijk het kan ook makkelijker. Dan verhuizen we niks, maar zeggen we gewoon op.

Ik heb immers mijn internet op het nieuwe adres al geregeld.

Het is niet dat ik die niet wil, maar twee abbonementen is wat overdreven.

Ik heb mijn vriendinnen van UTS nog nooit zo gelukkig gezien.

Want, daar komt ie, dat kon zij niet doen! Grrrrrrrrr

Nee, ze kon het wel doorsturen, dat dan weer wel.

En dan zou ik gebeld gaan worden en kon ik mijn verhaal uitleggen.

Binnen drie dagen zei ze nog. We zullen zien.

Er zaten wel kosten aan verbonden, maar dat zit er ook aan het verhuizen van een abbonement.

Toen ik weg ging zei ze nog heel eerlijk dat dit waarschijnlijk beter was dan verhuizen. 

Met verhuizen gaat nog wel eens wat mis.

Tja, of opzeggen ook mis kan gaan kan ik nog niet zeggen. Maar ik heb zo mijn vermoedens.

Mocht alles zo waar goed gaan, dan was dit de laatste keer bij UTS. Ik zal ze nog gaan missen.

Rustige zondag

Vandaag hebben we het rustig aan gedaan.

Geen bijzonderheden rondom vaderdag, daar zijn wij niet zo van.

Vanmiddag heb ik een bezoekje gebracht aan Thea die heel veel aan de opvang van dieren doet.

Erik heeft haar geholpen met een gecrashte harde schijf.

Nu heeft ze alle documenten weer terug op haar computer.

Morgen meer over Thea!

Vanavond kwam er een nieuwe collega aan. Wij zijn naar Hato geweest om deze collega te onthalen.

Toen wij in januari aankwamen vonden we het ook zo leuk dat er zoveel mensen ons op stonden te wachten.

Andersom wil je dat dan ook terug doen.

Dus de hele familie mee in de auto naar Hato.

Daar is het dan een soort gezellig samenzijn onder het genot van een drankje uit de meegenomen koelbox.

Leuk om weer eens wat mensen te spreken en te zien en onderwel wacht je op wat komen gaat.

Nieuwe collega met zijn gezin, twee honden en een kat ontmoet en weer terug naar huis.

Zo is de dag voorbij gegaan voor je het weet.

Op naar een nieuwe week. Voor de kinderen de laatste week school, voor mij nog het een en ander regelen alvast voor de verhuizing.

Bon siman. Of te wel fijne week!

Luna's verleden

Ooit was Luna een hond van de straat. Een hond die geen liefdevol huis had en honger leed.

Ze was mager, had open wonden en zat onder de teken en de vlooien.

Daarbij had ze al meerdere keren de zorg voor puppies gehad.

Was ze ergens waar mensen niet wilden dat ze was dan werd ze weggejaagd of erger nog geschopt en geslagen.

Eten moest ze zoeken. Dat doe je op straat dicht bij de weg. Daar ligt het afval van de mensen die dat uit het raam van de auto gooien.

Een gevaarlijke situatie die dan ook voor veel aangereden of doodgereden honden zorgt.

Nu hoeft ze dat nooit meer, maar haar verleden halen we er niet uit.

Wij zien zoveel typische dingen voorbij komen die onze andere honden niet hebben.

Zo staat Luna standaard klaar bij de afvalbak als we na het avondeten de tafel leeg ruimen.

Het liefst duikt ze er daarna ook in. Ze weet precies hoe de deksel open kan.

Verder is ze gek op brood. Gewoon droog brood.

Vanmorgen had ze stiekem het brood van het aanrecht gepikt. Storm en Tico lagen erom heen te kijken wat ze at en hadden misschien wel de hoop dat ze wat voor haar zouden bewaren.

Niks hoor, alles ging op. Heel netjes had ze het uit het zakje weten te krijgen en keurig werden ook de kruimels opgegeten.

Vorige week had ze het kattenvoer te pakken gehad. Poes krijgt hier al op het aanrecht zijn voer.

Dit ter bescherming van poes, die anders niet rustig kan eten.

Ik had blijkbaar het bakje niet ver genoeg op het aanrecht weg gezet.

Luna is met twee poten op het aanrecht gaan staan en heeft met haar voortanden het bakje van het aanrecht afgehaald.

Ze heeft hierna het bakje mee naar haar mand genomen en het daar leeg gegeten.

Moet ik dan eigenlijk niet boos worden? Ja wel, maar terwijl ik boos ben moet ik er eigenlijk verschrikkelijk om lachen.

Het is wonderbaarlijk wat ze allemaal bedenkt om aan eten te komen.

Maar ze zal nooit iets uit je handen graaien! Ook pakt ze iets keurig aan zonder je vingers daarbij op te eten.

De eerste keer dat ik haar samen met de anderen een kluif gaf wist ze niet wat ze daarmee moest.

De tweede keer at ze het wel en was ze er heel blij mee.

Nu geef ik grote kluiven en ligt ze 2,5 uur achtereen te genieten van haar kluif. Mooi om te zien.

Ik ben zo blij dat ik haar dit leven kan geven, maar daarbij ook weer verdrietig omdat ik weet dat er nog honderden honden rondlopen die je dit leven zou willen geven.

Een druppel op een gloeiende plaat.

Verdeeld

Vanmiddag was het rustig op het eiland.

Een hoop mensen hadden de middag vrij genomen om voetbal te kunnen kijken.

Op meerdere stranden had je de gelegenheid om op een groot scherm tv te kijken.

Youri had vanmiddag tennis. Er was verder niemand op de baan.

Zijn vriend die na hem moest tennissen en eigenlijk een groepsles had met nog drie anderen stond ook alleen op de baan. Zo had hij spontaan ineens een privé les.

Maar wel met de tv aan, je moet wel kunnen horen wanneer er een doelpunt valt, gaan we daarna wel kijken voor wie dat doelpunt was.

Youri en ik zijn tussen de eerste en tweede helft naar huis gereden. Zo hebben we nog kunnen zien dat ze met 5:1 gewonnen hebben.

De stemming op het eiland is dan direct uitgelaten terwijl dit nog maar wedstrijd 1 is.

Er werd al vuurwerk afgestoken en rond gereden met toeterende auto's.

Maar.. Het gros van de eilandbewoners is eigenlijk helemaal niet voor Nederland, ze zijn voor Brazilië.

Ik heb het even aan mijn Antiliaanse buurman gevraagd waarom dat is? Hij wist het eigenlijk ook niet precies. Ja, het is het voetballand wat het dichtst bij ligt.

In onze supermarkt hebben alle caissières een Braziliaans shirt aan.

Toen ik gisteren vroeg of ze vandaag dan een oranje shirt aan zouden doen zei de caissière dat als ik ze bracht zij ze wel aan wilde doen, haha. Anders werd het te duur.

Tijdens het werk staat in de supermarkt ook gewoon de tv aan.

Deze hangt boven de kassa's. Dus terwijl de artikelen langs de scanner geschoven worden, wordt er naar boven naar het scherm gekeken.

Ik had gisteren de eer om in de winkel aanwezig te zijn toen Brazillië zijn eerste wedstrijd speelde en een goal maakte (niet die in eigen doel, maar die andere). Geweldig om te zien hoe uitgelaten toen iedereen was. Grappig hoor. Zo zijn ze voor Brazillië en zo zijn Nederland.

Het mooiste kledingstuk verkopen ze bij Albert Hein.

Zij verkopen een t shirt met meerdere kleuren, maar overwegend wit.

Op de rug staat het eiland Curacao met daaronder de tekst Curacao is voor iedereen.

En zo is het maar net. 

Maar ik hoop toch dat Nederland wint.

Een warm welkom

We wisten er al een tijdje van, maar nu is hij er dan ook echt:

De dreamliner van Arke, omgedoopt tot Dreamcatcher.

Vorig jaar heeft Arke bekent gemaakt dat er een nieuw toestel bij hun vloot kwam.

Een Boeing 787. Vorige maand heeft dit toestel al wat testvluchten gemaakt. 

En vandaag kwam hij dan voor het eerst met passagiers van Nederland naar Curacao.

Traditiegetrouw wordt dan een nieuw toestel dat voor het eerst aankomt "gedoopt".

Het toestel werd met veel gejuich ontvangen. Het is modern, vliegt geruisloos en gaat de strijd aan met KLM. Niet in een wedstrijd in het luchtruim, maar financieel gezien.

Er gaan ruim 300 mensen in zo'n kist. Nu vliegt hij nog dagelijks, maar Arke wil naar twee keer per dag gaan.

Eind van het jaar komt er een tweede toestel en volgend jaar een derde.

We zijn benieuwd. Er komt in ieder geval concurrentie met daarop de hoop dat de tickets fors goedkoper gaan worden.

Dat zou fijn zijn, dan is het voor meer familieleden en vrienden weggelegd om ons eens een bezoekje te brengen.

Jullie zijn welkom hoor!

Gooise vrouwen bingo

Ik roep wel eens uit gekkigheid dat ik hier net een Gooise vrouw ben.

Ik rijd in een SUV, heb een tuinman, een poolboy en een relaxt leven.

Maar dat is allemaal schone schijn! Als iemand hier echt geen Gooise vrouw is ben ik dat wel.

Ik houd er helemaal niet van om mensen aan te nemen als ik de taken zelf ook kan doen.

Dat ik een tuinman en een poolboy heb is omdat dit bij het huis en de huur hoort.

En qua kleding??

Haha, hakken zijn aan mij echt niet besteed. Dan ben ik net Bambi op het ijs.

Rokjes? De enige rok cq jurk die ik in mijn leven gedragen heb is mijn trouwjurk.

Dure merkkleding? Van sommige merken weet ik het bestaan niet eens.

Vanavond ben ik met een groep vrouwen van collega's naar een Gooise vrouwen bingo geweest.

Het is leuk om dingen met elkaar te doen en zo elkaar beter te leren kennen.

We doen elke keer iets anders en nu gingen we dus naar een bingo.

De prijzen waren van een Goois niveau. Je kon een cowboybag winnen. Moest ik toch eerlijk bekennen dat ik niet eens wist hoe die dingen eruit zagen.

Nog zo één, een boedha for boedha armband. Ik kende het hele merk niet eens, maar het bleek een zeer gewild item te zijn.

Ach, laat mij maar lekker hopeloos achterlopen. Vindt het prima. Waarvan ik het bestaan niet weet, kan ik ook niet missen.

Helaas tegen alle verwachtingen in ben ik zonder prijs naar huis gegaan. Ik kan ook niet altijd met de hoofdprijs naar huis gaan. Gezellig was het wel en dat is veel belangrijker.

Parkeerproblemen

Ik schaam me soms rot met het feit dat ik Nederlander ben.

Curaçaoënaars hebben de naam lui te zijn.

Ik durf daar niets op te zeggen. Ik denk dat er best een aantal een stapje harder kunnen lopen, maar vergis je ook niet dat het dagelijks 30 graden is. Dat is een behoorlijke aanslag op je lichaam.

Maar Nederlanders zijn soms echt niet veel beter. Echt niet. En dan vooral de vrouwen die hun kinderen moeten ophalen van school niet.

Tjonge jonge, wat is het elke dag weer een chaos.

Even een kleine impressie hoe het geparkeerd staat. Dit gaat dan nog redelijk, al is het al wel van gooi maar neer.

Hier nog eentje.

Er zijn werkelijk waar mensen die elke dag op dezelfde plek dubbel geparkeerd staan!

Op de laatste foto, die grijze auto die voor die blauwe staat, staat daar elke dag!!

Motor aan, airco aan en mevrouw lekker aan de whats app. En vooral geen meter lopen, want zoonlief weet precies dat ze daar staat.

Er zijn er ook die helemaal niet parkeren, maar die rijden rond.

Heen en weer net zolang tot kindlief opduikt die dan vervolgens zo voor de school kan instappen.

Ik heb echt zin om die mensen die auto uit te sleuren! Ze maken kruispunten onoverzichtelijk!

Er wordt gezegd dat fietsen naar school gevaarlijk is. Ja dat klopt, maar dat maken we er zelf naar!

Als iedereen zich gewoon aan de regels houd, netjes file parkeert dan is het voor de kinderen op de fiets een stuk beter te doen. Maar ja, ikke ikke ikke en de rest kan stikken!

Nu vragen jullie je natuurlijk af hoe dit dan gaat op een Curaçaose school.

Dat kan ik jullie precies vertellen, die zit er namelijk naast.

Ook daar blijven ze liever in hun auto zitten dan dat ze lopen.

Er wordt wel geparkeerd en dit wordt netjes langs de weg gedaan. Degene die niet parkeren sluiten aan in de rij. De rij leidt naar de voorkant van de school.

Stapje voor stapje schuif je op om zo voor de school uit te komen, je kind in te laden en vervolgens verder te rijden.

Nu kan dit omdat deze school niet zo aan de doorgaande weg ligt.

Ook niet ideaal, maar minder gevaarlijk. 

Ooit één politie agent gezien die zich hier mee bezig houdt? Ben je gek, ze hebben nog niet eens tijd om overvallen op te lossen laat staan een parkeerprobleem. Nee hoor, die zie je hier niet.

En zolang de mentaliteit van de mens niet verandert zal dit probleem blijven voortduren.

Dat betekent voor ons dat ik ondanks dat ik dadelijk 5 minuten van school af woon, er nog niet van overtuigd ben dat Youri op de fiets gaat. Nog maar eens een nachtje over slapen.

Prachtige prestatie

Vanaf vrijdag was er bij beachclub Wet and Wild een groots evenement.

Ze gingen er live 50 uur non stop radio uitzenden. Dit met als doel hiervoor gesponsord te worden.

Dit geld zou gaan naar de kinderen van arme gezinnen.

Het is namelijk zo dat de kinderen van de meest arme gezinnen als ze naar school gaan verplicht een uniform moeten aanschaffen.

Ook zijn ze verplicht met dichte schoenen op school aan te komen en hebben ze een schooltas nodig.

Dit is voor sommige gezinnen een hele uitgave, zeker als ze meer kinderen hebben.

Met het opgehaalde geld kunnen ze deze kinderen meerdere setjes uniform aanbieden, een setje schoenen geven en een mooie schooltas laten uitzoeken.

Er is in totaal NAF 465000!! opgehaald. Een geweldig bedrag.

Maar onderwel terwijl de dj's hun werk deden, was er nog een geweldig iets gaande.

Er waren namelijk ook 5 kanjers die zouden gaan proberen die 50 uur dat er radio werd uitgezonden op een paal te blijven zitten. Het bekende paalzitten dus! Zij deden dit voor een zelf gekozen doel.

Er was een pot met geld dat onder de zittenblijvers verdeeld zou worden.

Één van deze 5 mensen was een jongen die als doel Carf had gekozen.

Super toch! Een jongen van het eiland, dus niet zoals iedereen zo denken een blanke, heeft 50!!! uur op een paal gezeten.

Dag en nacht is hij bijgestaan door zijn vrienden en mensen van Carf.

Alle 5 de deelnemers hebben het al die 50 uur volgehouden. Ieder krijgt dus zijn deel uit de pot voor zijn of haar goede doel.

Wij hebben Carf onlangs ook nog gesponsord.

Onze honden zijn tegenwoordig namelijk alle drie voorzien van een naamplaatje aan hun halsband.

Als Luna nu weer de benen zou nemen kan ik in ieder geval gebeld worden als ze gevonden wordt.

Wel zo handig natuurlijk, want ja ze zijn wel gechipt maar over het algemeen heeft niemand een chiplezer in huis. Nu kan men rechtstreeks met mij contact opnemen.

En het mooie is nog dat deze plaatjes van Carf zijn. Een juwelier op Curacao graveert ze kosteloos zodat de opbrengst van de verkoop rechtstreeks naar het carfpotje gaat.

Misschien een iets minder grote prestatie dan 50 uur op een paal zitten, maar alle beetjes helpen toch?

Mazzelaars

Over het algemeen hebben we hier op deze rots niets te klagen.

We hebben vrijwel altijd mooi weer, de mensen zijn vriendelijk, het heerst hier een vakantiegevoel, je kunt op heel veel plekken lekker eten en zo kunnen we nog wel even doorgaan.

Maar nu zijn wij heel even heel jaloers op jullie. In Nederland zijn jullie namelijk morgen vrij en wij niet!

(Behalve mijn lieve collega's bij Triade)

Hier hebben ze geen tweede pinksterdag! Eerste pinksterdag hebben ze wel, maar daar heb ik vandaag weinig van meegekregen. Onze supermarkt was in ieder geval gewoon open.

Morgen dus gewoon naar het werk en de kinderen naar school. 

Hoe komt dat nu? Nou hier hebben ze tweede pinksterdag ingeleverd voor een vrije maandag na carnaval. We hebben de vrije dag dus wel, maar op een ander moment.

Gelukkig maar, stel je voor dat ze hier een dag meer zouden werken. Nee hoor, ze plannen heus wel genoeg vrije dagen in. 

Nu in ieder geval maar weer op tijd naar bed, morgen gaat het wekkertje weer vroeg.

Even makkelijk

Vandaag waren we in de stemming "makkelijk"

Makkelijke kleding, al is dat hier al snel met een korte broek en een t shirt.

Makkelijk programma, niets.

Makkelijk eten. Wraps met kipshoarma, sla, tomaat en komkommer.

En daarna heb ik met de chefkok in huis een welkomst fruitsalade gemaakt.

Vanavond kwam Erik weer thuis na een lange week. Morgen een quality dagje, want maandagmorgen vertrekt hij weer.

Maar nu in ieder geval een verrassing.

Youri heeft een groot deel van het werk gedaan.

Eerst fruit snijden.

Daarna de ananas uithollen.

En zie hier de verrassing. Een uitgeholde ananas met verse fruitsalade. Heerlijk.

Dat is een groot voordeel van hier wonen. Er is veel fruit uit omringende landen te verkrijgen.

De druiven komen uit Amerika en zijn lekker zoet. De ananas komt uit Costa Rica en kost hier maar  €2,50. Bananen komen uit Colombia en zijn heerlijk. Verder hebben we er nog een meloen aan toegevoegd.

We hadden nog veel meer fruit kunnen toevoegen als we zouden willen, maar dan weet ik dat niet iedereen meer mee eet. Mango's liggen er in overvloed, meerdere soorten meloenen, papaya (eerlijk gezegd vind ik dat ontzettend smerig), perziken, pruimen, peren, appels, mandarijnen en sinaasappels.

Ik ben vast nog wat vergeten, maar in ieder geval genoeg keuze dus om elke dag wel een ander stukje fruit te nemen.

Of zoals wij gewoon lekker alles door elkaar.

Voetbalgekte

Langzaamaan zie je ook hier alles in gereedheid gebracht worden voor het WK voetbal.

In de winkels zijn artikelen te koop die iets met voetbal te maken hebben.

Maar wat verkoop je nu als er op het eiland meer dan 40 nationaliteiten rondlopen?

Dan kan je als winkel echt niet wegkomen met alleen oranje artikelen!

Dat is gelukkig dan ook niet zo.

Ik heb een winkel gezien waar je alle shirts van de deelnemende landen kunt kopen. In een andere winkel kon je weer kiezen uit verschillende vlaggen.

Ze verkopen hier ook van die vlaggetjes die je tussen je raam van de auto kunt klemmen.

Het is helemaal niet raar als je iemand ziet met Spaanse vlaggen of Braziliaanse vlaggen.

Alles kan gewoon. 

Er zijn ook vlaggetjes verkrijgbaar met alle landen. Zoiets als dit:

Dan kies je geen partij, maar doe je wel mee.

Ik heb het natuurlijk nog niet meegemaakt, maar ik durf maar zo te stellen dat het er hier wat rustiger aan toe gaat.

Dat er geen ME aan te pas moet komen als er gespeeld is door het Nederlands elftal. En dat mensen die een ander vlaggetje hebben dan de Nederlandse zonder kleerscheuren zich kunnen verplaatsen.

Wel zo fijn natuurlijk, want het is en blijft maar een spelletje.

Vanmiddag bij de Albert Hein waren ze net klaar met het opbouwen van een stadion.

Albert Hein is wel een winkel van Nederlandse origine. Dus toch wat meer oranje artikelen dan in de Curaçaose winkels.

Maar ze hebben ook aan de andere gedacht.

En heeeeel toevallig liep er ook nog een jongetje rond wat net van de tennistraining vandaan kwam en ook heeeeel toevallig een oranje tenue aanhad.

Nee, dat hoedje had hij niet op met tennis! Haha.

Poetsdag

Het is nu 21.00 uur en eindelijk, eindelijk kan ik op mijn kont gaan zitten.

Heb ik dat hiervoor dan niet gedaan? Ja wel heel kort, om te eten. En in de auto om de kinderen van school te halen.

Waarom zo druk? 

Morgen komen er kijkers voor dit huis! Twee zelfs. Nu zou je denken dat dit voor mij niet interessant is, ik ga er toch uit.

Maar dat is het hem nou juist! Deze mensen willen er al vanaf half juli in.

En als dat gaat gebeuren hebben wij geen dubbele huur. En dat zou wel heeeel prettig zijn!

Dus zijn wij vandaag ons uiterste best gaan doen om alles er op en top uit te laten zien.

Ik heb alle ramen gewassen, de badkamers gesopt, bedden verschoont, gestofzuigd, gedweild, appartement uitgeveegd, pomphok uitgeveegd, balustrade schoongepoetst, tuin ontdaan van alle losse stokjes, grind aangeharkt en de gaten opgevuld die de honden in de tuin hadden gemaakt.

Pfff, ik kan geen pap meer zeggen. Het is best vermoeiend om dit alles te doen met 30 graden.

Het zweet stroomde me van de rug. 

Nu dan eindelijk aan mijn welverdiende bakje koffie.

Ik heb de kinderen maar even lief aangekeken of ze alsjeblieft de honden wilden uitlaten.

Ik zag mezelf niet meer fris door het park lopen, leek mij geen goed idee.

Nu maar hopen dat ik met het propere huis een goede indruk ga achterlaten en het goede nieuws krijg dat ze het nemen.

Ik hoop het van harte, de huurprijzen zijn hier niet mis!

Tijdelijke vrijheid

Vandaag nog best vaak stil gestaan met de gedachte bij gisteren.

Het is fijn om te zien en te lezen dat een hoop mensen meeleven en sommige zelfs hetzelfde meemaken.

Het is en blijft toch heel jammer dat we in een prestatiegerichte maatschappij leven.

Het is nooit goed genoeg. Het was nu de entreetoets die zo laag was, maar even erg is telkens weer die gewone Cito in de loop van het jaar. Telkens weer een D of E score op spelling.

Waarom toch telkens weer die marteling? Verwachten ze dat dyslexie ineens "over" is en dat hij spontaan een A haalt? Schei toch uit met die kwelling keer op keer.

Nog twee en een halve week, dan mag Youri beginnen aan zijn meest favoriete vak op school:vakantie!

Vanavond werd ik uitgenodigd bij vrienden van ons om er te komen eten.

Nu Erik er de hele week niet is ( en trouwens volgende week ook niet is al bekend) is het zeer aangenaam om even met volwassen te praten en te eten.

Omdat zij in een huis met een hele grote tuin wonen had ik heel brutaal gevraagd of ik de honden mocht meenemen.

Het is nu namelijk zo dat Luna vrijwel de hele dag aan de lange lijn ligt. En dan is lang ongeveer een meter of 5.

Dit is helaas noodzakelijk omdat ze er constant vandoor gaat. Ze weet nu hoe ze over de muur van de buren heen kan springen en doet dit dan ook direct wanneer ze hier de kans voor krijgt.

Ik ben dan als de dood dat ze onder een auto terecht komt, of misschien zelfs wel helemaal niet meer thuis komt. Daar is ze me veel te dierbaar voor dus de lange lijn.

De tuin van onze vrienden is totaal omheint net als onze tuin straks in het nieuwe huis.

We reden de auto daar naar binnen en lieten onze honden los.

Eerst was Luna nog wat onwennig, maar dat duurde niet lang. Ze ging helemaal los!

Het was zo leuk om te zien, spelen, rennen, blaffen. Het kon niet op.

Ze trok het meest op met hun 11 maanden oude hond. Storm rende ook mee, maar was snel moe.

Tico vond het ook best spannend. Die heeft wat langer toegekeken voordat hij meedeed, maar rende later ook wel mee.

Ik was zo blij dat ik ze mee had mogen nemen. Dit gunde ik Luna zo!

Het is best sneu als ze aan de lijn ligt. Natuurlijk kan ze bij het water, kan ze kiezen in de zon of de schaduw, maar toch. Ze kijkt er ook heel zielig bij alsof ik haar echt haar vrijheid ontneem, wat ik ook eigenlijk doe.

Maar nog een week of 6 dan mag ze ook helemaal los, maar dan is onze nieuwe tuin!