Het voelt heel fijn dat er zo veel mensen meeleven! Bedankt!
Vannacht was mijn laatste nacht met de puppy's.
Nog één keer 's nachts eruit om te voeden.
Het idee om zodadelijk vrijwel door te kunnen slapen is erg aantrekkelijk.
En dat terwijl ik toch toen Youri klein was 2 jaar lang onderbroken nachten heb gehad.
Laten we het erop houden dat ik toen nog jong was, toen kon ik dat nog aan.
Vanmorgen ben ik naar het asiel gegaan om alles om te ruilen.
Voelt wel heel raar hoor. Je levert wat in wat je eigenlijk niet in wilt leveren, maar nu won het verstand van de emotie.
Natuurlijk wil je weten naar wie ze toe gaan en hoe het ze zal verlopen. Ergens ligt de angst dat ze helemaal niet naar een foster gaan en dat ze ze in laten slapen.
Loslaten en nog eens loslaten anders worden we gek.
Hierna mama hond opgehaald. Wat een hoopje ellende was dat!
Wat was ik dus blij met mijn keuze! Mama zat helemaal achter in een hoek van het hok angstig te kijken en te bibberen. Niet wetend wat haar overkomen was.
Ze herkende me wel toen ik het hok binnen stapte, maar ze was niet overdreven enthousiast.
Nee, snap ik! Ik was ook degene die haar hier gisteren achter gelaten had.
Pas toen we het hek uitstapte en richting auto liepen kwam er wat meer enthousiasme.
Eenmaal in de auto was ze weer helemaal blij.
Zo blij dat ze tijdens het rijden over mijn achterbank heen sprong om vervolgens bij mij op het middenconsol te gaan staan.
Eenmaal weer thuis rende ze naar binnen.
Ze werd begroet door Tico, die wel een maatje in haar ziet.
En dat klopte ook wel. Vanavond waren die twee al rondjes om het huis aan het rennen. Zo leuk.
En nu, nu moet ze aansterken. Ik ben vergeten vandaag een foto te maken, deze komt nog.
Maar mama zit onder de wonden, doorligplekken en is mager. We zullen er een mooie hond van maken.
En ik, ik ga ook aansterken. Mijn energielevel weer op peil krijgen door bij te slapen, rust te nemen en te genieten.
Ik kan het laatste iedereen aanraden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten