Vandaag dus nogmaals een stukje over de puppy's. Sorry voor de mensen onder ons die niet zo van dieren houden, helaas je hebt het er maar mee te doen.
Vanmorgen vonden we weer een pup dood. Het zat er al aan te komen.
Gisteren vond ik hem al raar doen. Het had mij verbaasd als hij nog wel geleefd had eigenlijk.
We hebben nu nog één zwakke broeder. Die is echt ook duidelijk veel magerder dan de rest.
Deze proberen we bij te voeden en telkens aan te leggen bij moeder.
Als ik dat doe moet ik er wel bij blijven.
Mama vindt ons namelijk zo leuk en aardig dat ze graag bij ons boven is.
Zodra ik dus opsta om naar boven te gaan hobbelt ze lekker mee en laat haar pups haar pups.
Nu is dat hele kleine mormel ook nog niet zo in staat zich warm te houden, dus we zijn benieuwd!
Dat mama hond ons volledig vertrouwd en graag boven is bewijst wel door het feit dat ze al twee keer naar boven is gekomen met een pup in haar bek.
Horen we een hoop gepiep, zien we mama aankomen met een kleintje die keurig voor de bank wordt neergelegd. Wel heel lief bedoeld, maar daar kunnen we niet aan beginnen.
Laat haar maar weten en wennen aan het feit dat die kleintjes beneden slapen.
Straks gaan ze aan de wandel en kan ik overal poep en pies gaan ruimen.
Dus pup weer opgepakt en weer keurig bij de rest neer gelegd.
Wat ook heel leuk was, is dat ik gebeld werd door degene die de moeder met pups gevonden had.
Die meneer was zo blij met mij dat hij mij dat graag even wilde vertellen en ook nog een keer persoonlijk langs komt.
Nu eerst maar eens kijken wat de nacht ons brengt, of misschien wel afneemt.
We zijn begonnen met zeven, nu zijn het er nog vijf.
Mocht dat hele magere ding het niet redden, dan hebben we er nog vier.
Die zijn sterk genoeg om te overleven. Eentje noemen we al dikkert. Tjonge, die kan zuigen.
Zie maar eens op de foto. Wel schattig hè.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten