Ze had er zo enorm zin in!
Eerst had ze haar pak niet, daarna was er geen judo vanwege carnaval.
Nu was het zo ver.
Wat is het dan heerlijk om de dingen weer op te kunnen pakken die je leuk vind en waar je energie van krijgt!
Het grappige is dat hier een heel verhaal aan vast zit.
Toen wij voornemens waren om richting Curacao te vertrekken had ik mij al georiënteerd qua sportverenigingen.
Er waren op dat moment nog meerdere judoverenigingen.
Op één daarvan zaten twee broers uit Nederland die ook op Curacao zijn komen wonen.
Via Google kwam ik erachter dat hun moeder dagelijks een blog schrijft over het leven opCuracao
Vanaf dat moment ben ik dat dagelijks gaan volgen.
Het gaf mij een heel goed beeld over het reilen en zeilen op Curacao.
Nu wonen we zelf op Curacao en zijn deze mensen ongeveer onze buren.
Oké, er zitten nog wel wat huizen tussen, maar het ligt aan dezelfde straat.
Grappig toch.
Vandaag heeft Maud met Theo, hun oudste zoon gejudood.
Beide zijn bruine band, ongeveer even groot en even zwaar. En ook niet onbelangrijk, het klikte ook nog.
Wie weet kunnen ze samen verder richting zwart.
Maar voor dat zo ver is zullen ze nog wel een tijd moeten trainen.
Het eerst wat nu op de agenda staat zijn de Curaçaose Kampioenschappen.
Wordt je Curaçaose Kampioen dan mag je naar Miami voor een internationaal toernooi.
Dat ziet Maud wel zitten.
Die heeft direct al het inschrijfformulier voor de wedstrijden meegenomen met de medelingen of ik het effe wil regelen.
Ja wel mevrouw, komt voor elkaar.
Oja, lukt het haar om op dat toernooi een gouden medaille te halen, dan krijg je je zwarte band als beloning.
En vooral dat laatste is bij Maud de drive om er voor te gaan!
We zullen zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten