Je legt voors en tegens naast elkaar en bedenkt hierna hoe hier mee om te gaan.
Dit kan over hele simpele dingen gaan zoals neem ik een bepaalde kast wel of niet mee?
Maar het heeft ook best voor hoofdpijnkrakers gezorgd.
Één van die krakers was het meenemen van de huisdieren. We waren in Nederland in het bezit van Storm, poes en twee cavia's Bram en Boris.
We kwamen al snel tot de conclusie dat de cavia's niet mee konden. Niet omdat wij dat niet wilden, maar omdat ze niet ingevoerd mochten worden. Het was ons niet helemaal duidelijk hoe en wat, maar het leek ons verstandiger ze in Nederland te laten.
We hebben een prachtige plek voor ze gevonden. Ze wonen nu namelijk bij een grote cavia opvang in Friesland. Ze zijn daar gecastreerd en wonen in een groep. Ze hebben zelfs de mogelijkheid om heerlijk naar buiten te gaan. En, niet onbelangrijk, ze zijn nog steeds van ons.
We hebben ze namelijk ook direct zelf geadopteerd. Wij betalen dus eigenlijk daar hun opvang.
Af en toe krijgen we namens hun wat te horen, ze hebben het uitstekend.
Dat is dus een goede oplossing geweest.
Toen hadden we poes, die heeft ook wel voor hoofdpijn gezorgd.
Poes heeft namelijk epilepsie! In principe hanteren wij het motto " een dier heb je niet voor even, maar verzorg je de rest van hun leven! Maar, moet je een poes met epilepsie de stress aandoen om een reis van 10 uur te maken? En dan niet alleen de reis in een bench, maar ook nog eens in de herrie van een vliegtuig?
We hebben het gedaan en er geen spijt van! Natuurlijk hebben we in de rats gezeten toen ze na twee dagen de benen nam. Maar alles is helemaal goed gekomen. Was ze eerst op blue Bay voortdurend de hort op om salamanders te vangen, nu ligt ze meerendeel van de dag heerlijk binnen.
Ze is wel op onderzoek in de tuin, maar niet voor lang. Ze ligt nu weer als vanuits net als in Nederland gezellig naast je op de bank. Best bijzonder, maar we genieten er van. Wat nog bijzonderder is, is dat ze nog maar één keer een epileptische aanval heeft gehad en daarna niet meer! In Nederland brak er toch wel eens wat vaker een aanval door de medicatie. Hier dus niet! Fijn voor poes, maar ook fijn voor ons. Zo'n aanval is voor beide niet leuk.
En dan hebben we natuurlijk Storm. Over Storm twijfelde we helemaal niet. We hadden al gehoord en gelezen dat menig hond deze kant uit was gegaan, dat hoefde dus totaal geen problemen op te leveren.
Maar voor Storm is het hier eigenlijk het zwaarst! Hij heeft de pech dat hij al vrij snel na aankomst op het eiland karpattenziekte kreeg.
Dit is een ziekte die in Nederland niet voorkomt. Zodra je hier bent moet je direct beginnen met preventieve middelen tegen teken.
Dat hebben we dan ook braaf gedaan. Maar zelfs met anti teken middelen is de kans dus nog aanwezig dat je hond gebeten wordt.
Dan is het nog niet direct zo dat hij dan ook meteen karpattenziekte heeft.
Het is net zoals de ziekte van Lyme is Nederland, niet elke teek is ermee besmet.
Nu heeft Storm de pech gehad wel een besmette teek tegen gekomen te zijn.
In mei werd hij heel ziek. Waarschijnlijk was hij dat al veel langer, maar waren voor ons de symptomen nog niet helder. We dachten dat hij moeite had met de warmte.
Gelukkig waren we op tijd en kregen we bij de dierenarts een stoot anti biotica per injectie en een berg pillen.
Helaas is het dan niet zo dat ze volledig genezen zijn. En dat bleek ook wel.
Wij zagen Storm weer langzaam aan slomer worden. Weer in de mand blijven liggen als de rest op leguanenjacht was.
Nu herkenden we de symptomen wel en hebben niet afgewacht, maar zijn dit weekend nog bij de dierenarts geweest om pillen te halen.
Opnieuw kregen we anti biotica. Nu in een hogere dosis.
We gunnen het Storm ook zo dat hij kan genieten van de tuin. Gelukkig zijn we er opnieuw op tijd bij!
Om het leed wat te verzachten krijgen ze allemaal maar wat vaker wat lekkers.
Soms maak ik een ijsje voor ze van water en frikandel.
Deze keer was het een kong bal met daarin smeerkaas. Zijn ze ook wel even zoet mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten