Maar als ik er dan echt bij stil sta valt dat best nog wel mee.
Maar inderdaad, het is wel veel minder dan ik van mezelf in Nederland gewend was.
Het is gewoon waar dat je tempo hier daalt.
Niet omdat je lui wordt, maar omdat het veel te warm is om hard te rennen.
Maar als Erik dan thuis komt en vraagt hoe mijn dag was, is het nog heel raar om te zeggen dat ik maar twee dingen heb gedaan.
Ik blijf nog steeds lijstjes houden die ik het liefst in één of anders uiterlijk twee dagen weg gewerkt wil hebben.
Maar dat gaat gewoon niet. Je zweet je kapot nadat je gezogen hebt. Strijken is ook zo iets.
Dat kan je maar beter buiten doen, binnen is het niet te harden boven die hete strijkbout.
Alles kost meer tijd en energie. Je neemt vanzelf meer pauzes om bij te komen en wat te drinken.
En toch blijft het als "falen" voelen. Ik moet daar nog echt vanaf.
Maar ja, jaren rennen krijg je er blijkbaar niet in een paar maanden uit.
Ik vrees dat als ik eenmaal het Curaçaose ritme onder de knie heb ik ongeveer weer bijna terug ga.
Tegen die tijd is het zaak om je in Nederland dan niet zo gek te laten maken.
Of ik dat kan? De tijd zal het leren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten