Klopt allemaal, maar er is meer.
Een groot deel van de cultuur is gebaseerd op de slavernij van vroeger.
De slavernij is nog steeds een pijnlijk iets. Zeer begrijpelijk natuurlijk, want het was ook iets waar ik als blanke niet trots op ben.
Maar dat men nog steeds boos op het verleden is bleek wel toen oma en ik spraken over de feestdagen.
Wij liepen over de pontjesbrug en oma vroeg mij of ze hier dezelfde feestdagen hebben als in Nederland.
Dat is voor een deel zo en dat vertelde ik haar.
Ze hebben hier over het jaar genomen:
Carnaval (geen feestdag, maar wel een aantal vrije dagen)
Goede vrijdag, eerste en tweede paasdag
Koningsdag
Dag van de arbeid
Hemelvaart
1 pinksterdag, dus geen twee.
Dag van de vlag
Dag van de onafhankelijkheid
Kerst
Oud en nieuw
Ik vertelde oma dat op 10 oktober de dag van de onafhankelijkheid gevierd werd. Sinds 2010 is Curacao een op zich zelf staand land binnen het Caribisch Nederland.
Ik had al gezien dat er een oudere vrouw met ons opliep en meeluisterde.
Op een gegeven moment sprak ze ons aan. Het was een echte zuid Afrikaanse.
Ze wilde heel graag iets kwijt.
Haar voorouders zijn slaaf geweest hier op Curacao.
Meegenomen in een schip om hier voor de blanken te moeten werken op de plantages en in de zoutpannen.
Gelukkig is dat voorbij en kunnen zij nu ook vrij leven. Maar ze voelde zich nog steeds niet vrij.
Ze voelde zich totaal niet onafhankelijk.
Ze gaf daarbij het voorbeeld van een paar maanden geleden dat Willempie en Maxima hier waren.
De koning van dit land. Zo onafhankelijk waren ze dus niet, zij hadden niet gekozen voor een koning of voor een president.
Het wordt ze nog steeds allemaal opgelegd. Nederland laat aan de ene kant Curacao zijn eigen boontjes doppen, aan de andere kant zitten ze er nog steeds boven op en is Curacao onderdeel van het ministerie van binnenlandse zaken.
De oude vrouw was niet boos op ons, maar zette ons wel aan het denken.
Persoonlijk vind ik dat iedereen die op Curacao komt moet weten van het slavenverleden.
Dit is een stuk cultuur en geschiedenis, maar maakt ook dat je begrijpt waarom je nog steeds als blanke niet gewaardeerd wordt.
Nu is het een beetje te vergelijken met het gevoel Nederland-Duitsland. De oorlog is al lang voorbij, maar Duitsers moeten ook eerst maar eens bewijzen dat ze aardig zijn.
Dat moeten wij hier ook. Hier zijn wij de "slechterikken" en moeten wij ons bewijzen.
Gelukkig is mijn motto " behandel een persoon zoals jij zelf ook graag behandelt wilt worden!"
Daarmee kom je hier op Curacao een heel eind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten