Met alle liefde worden ze vertroeteld.
Maar ze vergen ook hun energie.
Luna doet het goed en is aan de betere hand.
Wel is het zo dat ze de kap niet snapt die ze eigenlijk om moet om het likken aan de wond tegen te gaan.
Als ze naar beneden kijkt zakt de kap ook iets af. Vervolgens doet ze zelf haar kop niet meer omhoog, maar laat hem hangen met de kap steunend op de grond.
Zo blijft ze dan een hele tijd staan.
Ja oké, aan de wond zitten doet ze zo niet, maar wij vonden het toch wat sneu om haar zo te laten staan.
Kap dus af en volledige controle erop. Waar zij is ben ik en waar ik ben was zij toch al dus dat komt goed uit.
Maar ja, vanmiddag hadden we een verjaardag. Luna met kap alleen laten is geen succes.
Besloten om de verjaardag te verdelen. Ik een deel hier en daarna Erik een deel hier.
Om 18.30 belde Erik dat het rustig genoeg was op de verjaardag om Luna misschien mee te nemen.
Kap maar voor de zekerheid mee en op naar de verjaardag.
En daar ging het hartstikke goed. Ze heeft keurig naast me gelegen, had veel bekijks en sjans van de andere honden en zelfs nog een lekker bak voer gekregen.
In de auto zeiden we nog dat het een goed idee was geweest. Zo zijn we toch nog beide op de verjaardag aanwezig geweest.
Mmm, maar onze feestvreugde werd bij thuiskomst al meteen teniet gedaan.
De geur kwam ons al tegemoet.
Tico had lekker zijn bench onder gepoept. En bedankt. Weg euforisch gevoel.
De oppas had toch niet van huis gekund.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten