Tikkeltje te duur

De afgelopen twee dagen stond Curacao in het teken van het Nord Sea Jazz Festival.

Je kunt wel stellen dat dit bij één van de grootste evenementen van het eiland hoort.

Er worden dan ook altijd echt grote namen naar binnen gehaald.

Vorig jaar stonden Prince, Toto, Los Lobos en Diane Ross op het programma.

Voor dit jaar hadden ze onder andere Rod Stewart en Bruno Mars op het programma.

De hotels zitten voller dan gewoonlijk. Kwam je dezer dagen op Hato binnen, dan werd je onthaalt door een Jazz band. Super leuk natuurlijk, maar...........niet te betalen!

Als het aan Maud lag gingen we erheen! Een optreden van Bruno Mars zag ze wel zitten.

Maar een kaartje voor €155 per persoon is me toch echt een tikkeltje te veel!

Dat is toch niet voor een normaal mens neer te leggen. Het is hét evenement van het eiland, maar voor  de lokale bewoners is dit onbetaalbaar. En voor mij dus ook.

Gelukkig is voor alles een oplossing te bedenken.

Maud heeft een vriendin van school die redelijk in de buurt woont van het terrein waar het allemaal plaats vond.

Ze hadden met z'n vijven bij haar afgesproken. Het was nog een heel gedoe om haar daar te krijgen, we moesten door een aantal veiligheidszones heen.

De dames zijn een nog in aanbouw zijnde woning ingeklommen en hebben vanaf daar alles kunnen horen. Alleen wat minder kunnen zien. Ze hadden wel verrekijkers meegenomen, maar hadden geen zicht op het podium. Wel op het evenemententerrein en het publiek.

Ze hebben veel lol gehad en genoten. En wat kostte me dit geintje? Niks! Daar doe ik het voor.

Uitzicht van Maud

Stiekem kijken met de verrekijker.

Vleermuis in huis

Er was hier net nogal wat commotie in huis.

Er vloog namelijk een vleermuis binnen. Hij was wat vroeg, Halloween is toch echt pas in oktober.

Ze vliegen hier wel vaker. Ze scheren over het zwembad en komen laag over in de tuin.

Maar ik heb het dus helemaal niet op vleermuizen. Ik vind ze gewoon eng. Stom hè?

Ik heb slangen vast gehouden, spinnen vast gehouden, ben niet bang voor muizen, maar vleermuizen brrr.

Ze hebben ook zo'n gemene kop met van die tandjes. Ik denk dat ik als kind te veel drakula gekeken heb, ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat ik altijd weg duik als ik ze zie. En dat is natuurlijk helemaal niet nodig. Ze vliegen immers op sonar net als de dolfijnen op sonar zwemmen.

Ze zullen dan ook niet tegen mij aanvliegen, maar toch. Maar wat doe je als je een vleermuis binnen hebt die al een kwartier lang rondjes vliegt?

Ik ben in ieder geval buiten gaan zitten, dat leek mij het veiligst. Erik zou voor de rest zorgen, het vleermuisvrij maken van de woning.

Hij is bij het zwembad het beruchte leguanennet gaan halen. Daar wilde hij de vleermuis wel mee vangen. Nou deze vleermuis was niet gek! Toen hij het net zag is hij uit zichzelf vertrokken.

Mooi en nu snel ramen en deuren dicht.

1,2 of 3?

Zo, aan alles komt een eind. Zo ook aan deze week.

Een week die zo raar begon, maar gelukkig normaal is geëindigd.

Heerlijk het weekend voor de deur waarin niets hoeft, maar wel mag.

Vanmorgen had ik mijn oude buurvrouw van Blue Bay op de koffie. 

Een goed en gezellig begin van de ochtend.

Vanmiddag ben ik met Youri weer naar tennis geweest. Het is voor Youri vrij uniek dat hij het nog steeds volhoudt en er plezier in heeft.

Dat zien we natuurlijk graag, maar dat kost nogal eens moeite. Hij vindt al snel alles saai en heeft het dan wel weer gezien. Wat voor hem ook belangrijk is, is de aansluiting bij de groep.

Sport hij in een team waar al één jongen in speelt die niet met hem door één deur kan, dan is Youri er klaar mee. Nu is tennis gelukkig redelijk solidair. Alleen de groepslessen zijn met meer, maar ik hoor hem niet. Mij dus ook niet. Ik zie alleen maar hoe hij geniet en het leuk vindt om te spelen.

Het zal nog wel even duren voordat hij zo ver is dat hij wedstrijden kan meedoen, maar dat geeft niets.

Vanavond hebben we een hangavond gehouden. Ieder zijn plekje, uitzending gemist kijken, muziek luisteren, gamen. Iedereen ontspant en geniet op zijn eigen manier.

Uiteraard doe ik dat onder het genot van een lekker bakkie koffie. En met een koekje.

De meeste koekjes die ik hier in de supermarkt haal zijn ook te verkrijgen in Nederland. 

Of is het nou andersom en zijn de koekjes uit Nederland ook hier verkrijgbaar?

Maakt niet uit, als het maar lekker is. En dat is nou juist vaak het probleem. Zeker bij deze koekjes.

Zeg nou eens eerlijk, wie neemt er van deze nou heel braaf maar 1 koekje?? Ik niet. 

Oké, ik zal eerlijk zijn, ik neem er 3! 

Nu hebben wij hier een hele goede rede om meerdere koekjes tegelijk te nemen.

Laat je ze namelijk te lang liggen dan zijn ze al snel niet meer lekker.

Ze worden zacht en smaakloos. Alles door het klimaat van hier.

Je moet hier alles in luchtdichte zakken of plastic bakken doen anders kan je het de dag erna al weg gooien. Das zonde toch? Kan je ze beter opeten.

Spontane actie

Soms snap ik het niet hoor.

Maud komt vanmiddag om 15.15 uit school. De laatste twee uur heeft ze gym gehad.

Dit doen ze dan buiten! Iedereen weet dat je tussen 12.00 en 15.00 je gedeisd moet houden en zeker met de felle zon rekening moet houden, sturen ze die kinderen twee uur lang de volle zon in!

Ik vraag me dan af of degene die dat bedacht heeft wel bij zijn volle verstand is!

En dat terwijl er een gymzaal leeg staat. Die van de naastgelegen basisschool die om 12.30 uit gaat.

Volgens de gymdocent was het niet te doen om met 20 kinderen (2klassen) binnen te gaan gymen.

Eh, in Nederland zijn de klassen groter en wordt er toch echt wel binnen gegymd. 

Deze tijgermoeder gaat actie ondernemen, dat staat vast. Wordt vervolgd!

Na gym kon Maud meteen door naar surfles. Tijdens haar les doe ik dan meteen even een paar boodschappen. Wel een koelbox met koelelementen meegenomen, anders kon ik geen versproducten kopen.

Op de terugweg kwamen we langs een sushi restaurant.

Ik had al op Facebook gelezen dat ze een hele leuke aanbieding hadden. Een kilo sushi voor een leuk bedrag. Mmmm, klinkt goed.

Maud en ik besloten maar eens lekker gek te doen en ze te halen.

Genieten hoort ook bij het leven, niet alleen maar afzien. 

Het was heerlijk! Deze spontane actie werd thuis ook zeer gewaardeerd door Erik. 

Youri is er niet zo van, voor hem hebben we de frituur gestart. Hij blij, wij blij.

We hebben hetgeen we eigenlijk vandaag zouden eten een dagje opgeschoven en genoten van de sushi. Het was voor herhaling vatbaar. 

Na regen komt zonneschijn

Het weer is een beetje van slag. Maar ach, daar kunnen de mensen in Nederland wel over meepraten.

Hier heeft het eigenlijk vanaf ongeveer 13.30 geregend. Soms even droog en dan kwam het weer.

Het is daardoor wel meer bewolkt wat de temperatuur weer aangenaam maakt.

Van het weekend was het heel warm. Weinig wind en een gevoelstemperatuur van 41 graden.

Normaal is het hier in september en oktober bloedje heet. De wind is dan vrijwel weg waardoor het erg warm is. Dan in november begint het regenseizoen met veel en heftige buien.

Maar die buien van vandaag vond ik wel lekker eigenlijk. 

Waarschijnlijk ben ik ze in november wel zat hoor. Dan heb ik al 100 keer mijn huis opnieuw gepoetst nadat de honden vuil binnen kwamen en ben ik vast al 10 keer nat geregend. Dan lijkt het zooooo Nederland dat ik dan echt wel weer verlang naar mijn zonnetje.

Maar de natuur kan de regen wel waarderen. Dat zie ik terug in mijn tuin.

Ineens staan er prachtige planten in bloei. Soms heel kort, dus snel genieten.

Gisteren kwamen de eerste bloemen uit. Het lijken wel lelies en ze ruiken heerlijk.

Vanmorgen hingen er al een paar. Nu vanmiddag kwam er weer een uit en vanavond was hij vol in bloei.

Morgen zal hij ook wel hangen, dus nu snel een foto gemaakt.

Ook vond ik in de tuin deze kokosnoot. Heeft niets te maken met de regen, maar ik vond hem zo leuk dat ik hem jullie ook even wil laten zien.

Morgen maar eens zien wat de natuur ons dan brengt.

 

Jeeeeehhhh, het kan

Ja wel hoor, het kan! Ik heb het vandaag zelf gezien.

Er kunnen dagen zijn dat er helemaal niks gebeurd! 

Oké, heb ik vrijwel ook niks gedaan, dus aan mij had het niet gelegen. Maar dat ligt het wel vaker meer niet dan wel.

Maar de rest van de familie, honden en buitenwereld heeft heel goed meegeholpen vandaag.

We hebben de dag kunnen afsluiten zonder incidenten. 

Wouw, het mag in de krant. 

Over kranten gesproken. Die hebben we uiteraard hier ook.

We hebben ze uit het buitenland, maar ook van eigen bodem.

Je kunt kiezen uit de Papiaments talige versie of een Nederlandse. Een van de Nederlandse heet de Amigoe.

Wat hier nog zo leuk is, is dat je de krant aan de weg kunt kopen.

S morgens staan er jongens/mannen op kruispunten om de kranten te verkopen. Elke dag op de zelfde tijd.

Op een gegeven moment weten ze dus wel welke auto's er dagelijks voorbij komen welke een krant willen hebben. Als je de krant in de supermarkt koopt kost hij 1,40. Dat is omgerekend ongeveer 60 eurocent. Voor dat geld koop je nog eens een krantje.

Met Storm gaat het gelukkig goed. Hij heeft weinig tot geen last van zijn wonden. Nu krijgt hij ook pijnstillers dus dat zal zeker schelen.

Hij moet alleen erg wennen aan die rare kap om zijn nek. Af en toe knalt hij ergens tegen aan. 

Luna hangt nog steeds om Storm heen. Ze ziet nu ook wel dat hij kwetsbaarder is. We houden haar in de gaten. Wij staan in de rangorde nog altijd boven Storm en Luna en zijn bepalend.

We zullen in ieder geval de aankomende tijd de partijen scheiden als wij niet thuis zijn.

Ook met Youri zijn oog en oren gaat het beter. Ook hier slaat de medicatie aan.

Gelukkig maar. Het schijnt dat wonden hier door de warmte veel eerder ontsteken. Daar moet je echt voor uitkijken. 

We kijken vooruit en gaan weer vrolijk verder. De chocola heeft gesmaakt, de rust was ook heerlijk, maar we gaan door. Teveel tegenslag zou een dikke kont opleveren.

Het houdt niet op

Ken je die reclame? Het houdt niet op? Niet vanzelf!

Nee, daar kwam het inderdaad vandaag wel op neer.

Vanmorgen kwam de tuinman. Op het moment dat hij zijn tuingereedschap naar binnen brengt rent Luna de poort uit!

Rennen en rennen dat ze doet, ik er achter aan. Maar ik kon haar niet bijhouden. Ze ging de mondi (struiken) in en ook daar ging ik haar achterna. Het had vanmorgen geregend en het was er glad en drassig. Ik zag er niet uit! Ik zat tot mijn knieën onder de modder. Elke keer als ik bijna bij haar was keek ze me aan en rende weer weg. Toen ze weer in onze straat was en naar rechts rende in plaats van naar links was ik er klaar mee. Ik dacht ik zie je wel weer een keer. Ik blijf niet rennen. En weer je wat er toen gebeurde toen ik naar huis liep? Ze kwam me achterna! Wie neemt nou wie in de mailing!

Hierna kon ik haar gelukkig vangen en mee naar huis nemen.

Vanmiddag kwam Youri die zeer chagrijnig uit school.

Er had iemand gedreigd dat hij Youri in elkaar zou slaan omdat hij met zijn schrift gegooid zou hebben.

Youri kan daar helemaal vol van zijn, niet tot rede vatbaar.

Ik probeer hem weerbaarder te krijgen, zodat hij zich niet zo op de kast laat jagen.

Hij is de oudste van de hele school. Oké niet de grootste maar hij laat zich zo snel imponeren.

Ik denk laat kletsen die jongen, dreigen is wat anders dan doen. En geef die knul gewoon een grote bek, dan is het klaar. Maar daar is Youri te zachtaardig voor. Altijd bang dat hij dan op zijn kop zal krijgen van de juf. Moeilijk, heel moeilijk!

Vanavond tijdens het avondeten smste Erik dat het vliegtuig vertraging had. Vlucht was 3 uur vertraagd.

Prima, komen we wel overheen. Maar dan moeten niet de honden net besluiten te gaan vechten!

Luna en Storm waren boos op elkaar. Ze vlogen elkaar aan. Bloed stroomden en het zag er niet naar uit dat er één zich zou gaan overgeven. 

De buren kwamen ook al op de herrie af en schreeuwde ons toe dat we ze aan de achterpoten uit elkaar moesten trekken.

Dat hebben we gedaan en het lukte. Toen ieder in een aparte ruimte gezet om de schade te bekijken.

Storm was er het ergst aan toe. Hij had forse wonden bij zijn oog en op zijn neus. Hij had een kies afgebroken, een wond op zijn voorpoot en een wond aan zijn achterpoot.

Godzijdank had mijn eigen dierenarts nog spreekuur en konden we direct terecht. Dit keer geen belrondes naar dierenartsen die niet opnemen.

Omdat hechten bij het gezicht kans geeft op bijtincidenten is hij onder narcose gebracht.

Er zijn heel wat hechtingen in gegaan! Ben nog inval assistente geweest. Heb geholpen met tillen, poot omhoog houden voor het hechten, omdraaien enzovoort. De officiële assistente was er niet.

Door deze werkzaamheden kreeg ik geen korting, das nou weer jammer.

Met zulke akkefietjes kan ik voor mezelf wel een collecte beginnen! Wat een geld!

Nadat Storm weer bijgebracht werd kon ik hem mee naar huis nemen.

En nu zit ik aan de koffie. MET chocola! Ik heb het verdiend. Ik ga er van uit dat we nu alles wel gehad hebben. Ik doe niet aan alles komt in drieën, ik hou het bij twee. Meer dan genoeg!

Dag met hindernissen

Vandaag was zo'n dag waarvan je hoopt dat hij niet erger wordt dan hij al is.

Het was echt een dag met allerlei hindernissen.

Oké, hindernissen zijn er soms om te nemen en te overwinnen, maar ik ben er klaar mee.

Vanmorgen vroeg om 7.15 begon het al.

Youri aan mijn bed om te vertellen dat hij Tico net zag plassen in huis. In plaats van dat hij het opruimt, maakt hij ons wakker om het te laten opruimen. Allemaal wakker dus.

Niet lang daarna begon het te onweren en flink te regenen. Dat vonden de honden niet erg, want er komen dan meer leguanen en hagedissen te voorschijn. Één groot feest dus in de tuin en daarna één groot feest in mijn huis. 

Ze zagen er niet uit en liepen in en uit. Echt overal lag modder. De druppel was toen Tico, ja weer Tico, het ook nog eens leuk vond om op het bed te springen.

Grrrrr. Ook daar nu modder.

Een kleine impressie van mijn vloer.

En zo zag mijn hele huis er dus uit!

Vervolgens een hoop commotie bij het zwembad. We hoorden een hoop gespartel en een blaffende Tico. Wat bleek? Storm was in het zwembad gevallen en kon er niet meer uitkomen.

Hij heeft niets met water en was er vorige week ook al een keer ingevallen alleen deed hij dat toen naast het trappetje. Nu was het aan de andere kant. Hij kon in zijn paniek niet bedenken dat er zich ook nog ergens een trap bevond.

Best wel een beangstigend idee. Als we er dus niet waren geweest of het niet hadden gehoord dan was hij verdronken! Met hele grote angstogen deed hij zijn best om kop boven te houden.

En dat allemaal omdat.......er uiteraard weer een leguaan in het zwembad lag.

Dat kan dus ook gebeuren als wij niet thuis zijn. Nu laten we ze allemaal wel eens in de tuin, maar dat doe ik niet meer. Storm gaat naar binnen. Ik zou het verschrikkelijk vinden als ik hem op de bodem van mijn zwembad vind!

Trouwens over leguanen gesproken, daar hebben er vandaag 3!! van in ons zwembad gelegen.

We bleven vissen.

Zie je hem zwemmen? Achter de stok.

Daarna gaan ze al hangend uitdrogen. En ik mijn best maar doen om de honden weg te jagen.

Kan je zeggen, dat valt niet mee op een warme dag zonder wind met gevoelstemperatuur 41 graden!

Resultaat van leguanen vissen?

Een gat in het net door de scherpe klauwen van die beesten. Ik haal het van het zakgeld van de honden af! Wat denken ze wel!

Na een uurtje vegen, schrobben en dweilen was ik wel toe aan een pauze. Omdat het zo heet was heel even in de airco. Lekker even aanzetten, kort laten blazen en afkoelen maar.

Helaas, dat feest ging ook niet door! Stroomstoring! Je kan het toch niet bedenken!

Dat gebeurd wel vaker, maar waarom nou net nu?

Dan maar afdouchen. Gelukkig was er na een uurtje weer stroom. 

Dacht je dat we het nu gehad hadden? Mis! 

Poes had vanavond een epileptische aanval. Dat was lang geleden dat ze de laatste had. 

Hopen dat het er bij één blijft. We gunnen poes nog een paar mooie jaren op Curacao.

En dan nu eindelijk heb ik dan de tijd om mijn blog te schrijven. 

In de airco, fris gewassen, op een schoon bed......word ik aangevallen door één of ander insect! 

Nog een uur en een kwartier dan is de zondag voorbij. Pffff, ik hoop dat de tijd een beetje snel gaat!

Niet fit

Vanmorgen vroeg hebben we allemaal bij of uitgeslapen net hoe je het wilt noemen.

Heerlijk rustig opgestart voordat er weer kinderen gebracht moesten worden naar hun afspraken.

Youri stond vanmorgen op met een half dicht oog. Mmm, maar eens even aankijken.

Hij had een game afspraak. Gamen met één oog kan wel, dus toch gewoon gebracht.

Maud had een afspraak met een aantal vriendinnen op het strand. Dit keer mambo beach.

Op welk strand ze afspreken verschilt nogal eens. Dat betekent de ene keer verder rijden dan de andere. Voor ons valt dit strand een beetje in het midden.

Toen Youri weer thuis kwam zat zijn oog inmiddels helemaal dicht en had hij ook last van zijn oor.

Tja, of ik nu vandaag een arts bezoek die weekendtarief hanteert of morgen maakt dan ook niet meer uit.

Dus gebeld naar onze eigen arts. Dan krijg je een bandje met daarop ingesproken welke arts er dienst heeft. Die weer gebeld en uitgelegd waarom we wilden komen.

Youri kon direct terecht, dat is dan wel weer erg prettig. Niks geen assistentes die eerst bepalen of  het echt wel nodig is dat je komt. Ook geen volle bezoekuren, gewoon kom maar langs.

We kwamen ook niet bij zijn praktijk maar aan huis.

De conclusie, één ontstoken oog en twee ontstoken oren. 

Hij is nu een piraat met één oog.

Alles gaat hier nog zoals het vroeger ging in Nederland. De arts kijkt, schrijft een recept, dan contant betalen en op naar de apotheek. Je krijgt ook nog een geschreven rekening mee met daarop een stempel dat je betaald hebt, die kun je indienen bij de verzekering.

Wij moeten hier alles voorschieten. Dus alle medische zorg, tandarts enzovoort.

Toen Maud bloed moest laten prikken kon ik ook eerst dokken. Dat is best een hoop geld.

Ik betaalde toen per handeling. Voor het prikken en ook voor elk aangekruist item dat onderzocht moest worden. Stel dat er niks uitkwam en de arts vond dat het bloed ook op iets anders onderzocht moest worden, moest ik eerst komen bijbetalen anders doen ze niks.

Nou gelukkig heeft Youri niet echt veel pijn aan zijn oog en oren. Het voelt hooguit vervelend.

Gelukkig maar. Hier in de hitte is ziek zijn of je niet fit voelen geen pretje.

Bijna weekend

Zo de eerste week zit er op. Voor Maud en Erik dan. Voor Youri was dit week 2.

Dit was ook de eerste week dat alle clubjes weer van start gingen.

Ik rij nu twee keer per week voor Youri naar tennis en één keer per week voor Maud naar windsurfen.

Het scheelt al stukken dat de kinderen tegenwoordig op de fiets naar school gaan.

Dit is niet alleen maar in mijn voordeel. Maud heeft er ook haar voordeel van.

Doordat ze dit jaar vakken heeft moeten kiezen vallen er gaten in het rooster.

Dat zijn de momenten wanneer er vakken gegeven worden die zij niet heeft.

Op woensdag zijn dat zelfs drie lesuren achter elkaar. Nu ze zo dichtbij woont en op de fiets is kan ze naar huis komen, hier vast huiswerk maken en een broodje eten en daarna weer terug naar school.

Zo valt het allemaal best wel mee.

Youri had vandaag een dagje strand met zijn klas.

Alle andere klassen gaan volgende week op kamp voor één of twee dagen.

Groep 8 gaat dat pas aan het eind van het schooljaar. Dat duurt nog even. Om het wachten te compenseren zijn ze vandaag naar daaibooibaai geweest.

Mams had de tas samen met zoonlief ingepakt. Dat betekent dat ik overal aan dacht en Youri het in zijn tas deed.

Toen ik hem vanmiddag ophaalde had hij een rood verbrand hoofd. Heb je je niet ingesmeerd??

Nuuuhh, niet nodig. Toen kwam het verhaal dat een jongen uit de klas in een zee-egel was gestapt.

Ik zeg nog " gelukkig had jij je surfschoenen mee". O, die had ik niet aan hoor.

Ik was blij dat hij in ieder geval wel zijn surfshirt aan had, anders was hij helemaal verbrand geweest.

Pfffff, mannen! 

Vanmiddag kwam Erik redelijk op tijd thuis. Gezellig, hij had zin in het weekend.

Het was toch weer even wennen om na de vakantie het ritme van 6.15 opstaan weer op te pakken.

We wilden de week eigenlijk lekker afsluiten door uit eten te gaan.

Helaas werd dat even anders. Telefoon, een spoedopdracht. Dag Erik.

Uiteindelijk hebben we met z'n drieën toch buiten de deur gegeten, maar eindigden we bij de Burger King. De kinderen zijn al net zo flexibel als wij. Gelukkig!

LRT

LRT staat voor Leguanen Rescue Team.

Wij zijn hier als gezin gespecialiseerd LRT-er!

Menig leguaan heeft zijn leven te danken aan ons.

Niet dat zij ons dankbaar zijn, nee meestal zie je ze nooit meer terug.

Op een enkeling na die het echt niet begrepen heeft.

Leguanen zijn hier een normaal verschijnsel. Je ziet ze overal. Ook helaas vaak doodgereden op straat, daar is dan niks meer aan te redden.

Wij redden ze vooral thuis en dan voornamelijk in de tuin.

Je moet ook wel een hele eigenwijze levensmoeie leguaan zijn wil je in onze tuin heerlijk toeven.

Met drie grote rovers en één kleintje schuilt er altijd gevaar.

Vandaag dacht er een leguaan de honden te slim af te zijn door het zwembad in te springen.

Ze kunnen zwemmen en nog goed ook.

De honden weken niet van de zwembadrand, ze bleven gewoon wachten tot hij weer bij het trappetje om hoog zou komen.

Nou kan een leguaan wel 45 minuten onder water blijven!! Echt heeeeeel lang.

Zo lang had ik geen tijd om te wachten. En vervolgens daarna te zien dat de honden alsnog met de leguaan er vandoor gaan.

Het net dat gebruikt wordt om bladeren uit het zwembad te vissen heeft uitkomst geboden.

Zo is hij uit het water gevist en weer vrij gelaten.

Niet eerder dan dat ik de honden natuurlijk eerst even vast gezet had. Anders was het weinig zinvol geweest.

Onze teller staat nu op 4. Leve het LRT!

Gewend of verwend?

Niks is hier gewoon of in ieder geval niet zoals ik het gewend ben.

En misschien komt dan ook wel de waarheid naar boven dat ik niet gewend maar verwend ben.

En ik niet alleen, maar vele met mij!

Want hoe makkelijk hebben wij het in Nederland met wat betreft water, electra en gas!

We kunnen alles ons huis in laten stromen en betalen achteraf na elke maand wat er gebruikt is.

Reuze handig, maar hoe bijzonder dat eigenlijk is daar kom je pas achter als je het niet hebt.

Hier hebben we ook water, elektra en gas.

Water en elektra loopt via Aqualectra, onze enige leverancier op het eiland. 

De meters hangen buiten het huis of zelfs buiten het erf zodat ze maandelijks afgelezen kunnen worden en je exact betaald wat je verbruikt hebt (als je geluk hebt).

Gas gaat echt heel anders hier. We kunnen wel op gas koken. Dit is trouwens veel goedkoper dan elektrisch.

Als je hier elektrisch koopt heb je echt te veel geld!

Gas wordt in grote gasflessen geleverd en staan naast je huis.

Is er één leeg dan bestel je een nieuwe. Hiervoor ga je naar het kantoor van de gasleverancier.

Daar betaal je 68naf omgerekend ongeveer €28.

Dan is het wachten wanneer ze de fles komen brengen. Ja echt! Je hebt werkelijk geen idee.

Dat zeggen ze er namelijk niet bij. Meestal binnen twee weken, maar geen idee welke dag!

Het kan dus zijn dat ze een keer voor de deur staan wanneer je er niet bent. Pech dus.

Volgende ronde heb je misschien meer geluk. Wanneer die volgende ronde is???? 

Afgelopen voorjaar hadden ze ineens geen gas meer. Het was op. Dan moet je dus heeeeeel lang wachten op een nieuw gevulde fles.

Om te voorkomen dat je dan niet kunt koken heb je er twee. Is de één leeg, ga je verder met de ander en bestel je direct een nieuwe.

Dat hadden wij vorige week dus gedaan. Dinsdag besteld en drie keer raden wie er vanmorgen voor mijn deur stond?? 

Oude ingeladen, nieuwe aangesloten en Sandra kan weer aan de stoofschotels. Gas genoeg voor minstens een half jaar (per fles).

Waterproblemen

Vanmorgen was Maud boos.

Ze was namelijk wakker geworden van het dripsysteem in de tuin.

Ja en niet één keer, maar wel vaker!

Of het anders kon worden ingesteld.

Ik heb haar nog voorgesteld om het dripsysteem af te schaffen en haar met haar gietertje dagelijks de tuin rond te laten gaan. Viel niet in goede aarde, om maar in de tuintermen te blijven.

Dus de instellingen van het dripsysteem zijn gewijzigd, op verzoek van Maud dus.

Wat is nu dan een dripsysteem?

Wel, dat zijn allemaal aan elkaar gekoppelde tuinslangen en sproeiers die elke nacht twee keer de tuin besproeien.

Dat is echt nodig wil je alles hier groen houden, zeker in de droge tijd waarin we nu zitten.

Niet alles draait tegelijk. Per zone wordt er een deel besproeid. Gras en planten.

Dit water kwam op blue Bay gewoon uit de kraan. Dat is natuurlijk een duur geintje.

Nu hebben we een deepwell. Dit is een waterput die wel 10 meter diep is.

Hieruit wordt grondwater gepompt wat gebruikt wordt voor de tuin en voor het zwembad.

Beter voor mijn portomonnee en daaruit voortvloeiend dus ook voor mijn humeur.

Maar het humeur van Maud lijdt er dus wel onder. Dit kwam doordat één van de sproeiers bij haar raam ligt en dat hoorde ze 's nachts.

Sproeier verplaatsen is geen optie, Maud verplaatsen ook niet. Dan de tijd maar verplaatsen. Hopen dat dit helpt want een slecht gehumeurde Maud is ook geen optie.

Goed gekeurd

Voor mij begon het gewone leven ook goed, ik moest mijn auto laten keuren.

Hier laat je de auto één keer per twee jaar keuren.

Dit gebeurd niet bij je garage zoals in Nederland de APK gebeurd, maar hiervoor ga je naar het keuringslokaal.

En zoals bij alles hier op het eiland gaat dit natuurlijk weer op een hele bijzondere wijze.

Oké, qua tijd viel het me mee, maar bijzonder ja dat was het zeker.

Mijn auto was al eens eerder gekeurd en die datum staat vernoemd op de keuringskaart.

Twee jaar later moet je voor die datum je auto weer laten keuren.

In mijn geval was dat voor 21 augustus. Je maakt hiervoor per telefoon of per mail een afspraak.

De kosten voor de keuring zijn NAF 30 omgerekend is dat ongeveer €12.

Ben je te laat en is de keurings datum al voorbij dan betaal je het dubbele dus naf 60.

Vanmorgen vroeg ging ik op pad. Eerst ben ik naar een gebouwtje gegaan waar ik moest betalen.

Daar kreeg ik een geel keuringsformulier en moest ik een klein stukje rijden naar de garage.

Dit is eigenlijk meer een soort hal waar ze drie auto's tegelijk bekijken.

Je sluit keurig aan in de rij en wacht op je beurt.

Eenmaal binnen wordt je ontvangen door een man die je allerlei opdrachten geeft.

Ik moest m'n richtingaanwijzers aan en uit doen, mijn lampen aan en uit, groot licht aan, ruitenwissers laten werken en claxonneren.

Achter weer precies hetzelfde inclusief even in z'n achteruit zetten en de remlichten checken.

Daarna moest ik een remproef doen. Eerst met mijn voetrem, daarna met mijn handrem.

Klaar! Mijn auto was weer voor 2 jaar goed gekeurd!

Mijn motorkap is niet open geweest, ik ben zelf niet eens de auto uit geweest!

De meneer van de garage vertelde me dat de keuring eigenlijk 15 minuten duurt, maar alle apparaten die ze hiervoor nodig hebben zijn kapot. Dus kunnen ze verder niks en doen ze alleen wat ze zo met het blote oog kunnen checken.

Hierna zet je de auto op een parkeerplaats en ga je weer naar een ander kokertje waar je je nieuwe keuringskaart krijgt.

Het wachten op mijn nieuwe kaart duurde nog langer dan die hele keuring!

Maar, hij is er. De volgende keer is pas weer in 2016.

Ik heb nog even hieronder het gele formulier toegevoegd. Dit is wat eigenlijk gekeurd had moeten worden.

En zo houden we alle wrakken gewoon op de weg.

We zijn er klaar voor!

Vandaag hebben we genoten van onze laatste vakantiedag samen.

Youri was natuurlijk al een week naar school, de bikkel, maar de rest was nog vrij.

Morgen is Maud haar eerste schooldag. Nou ja dag? Ze heeft school van 7.15 tot 9.15.

Het is even kennis maken met de klas en met de mentor. Verder worden de regels van de school doorgenomen en krijgt ze het rooster.

Daarna mag ze weer naar huis.

De dag erna ziet er ook al zo beroerd uit. 7.15 verzamelen en daarna naar het strand.

Snorkelen, hangen, zwemmen en de nieuwe leerlingen leren kennen.

Ik weet slechtere manieren te bedenken om dat te doen. Niets te klagen dus, maar helaas voor haar begint dan woensdag echt het normale schoolleven.

Ook Erik mag morgen weer aan de bak. Zijn collega was afgelopen weken gewoon aan het werk dus gelukkig ligt er geen stapel werk van een meter hoog te wachten.

Vandaag hebben we nog heerlijk rustig aan gedaan. Heerlijk gebruncht, met z'n allen gezwommen en geluierd. Wat kan dat heerlijk zijn!

Kom maar op met het gewone leven, we kunnen het aan!

Opgeruimd staat netjes

We blijven ons verbazen over hoe sommige dingen hier gaan.

En dan niet altijd negatief, soms ben ik blij dat het hier zo gaat als het gaat.

In Nederland lopen we tegen veel regeltjes aan. Sommige regeltjes zijn niet te bevatten of volstrekt doorgeslagen.

Hier is het wat minder gecompliceerd. Erger nog, hier zijn ze bepaalde regels vergeten op te nemen nadat Curacao onafhankelijk is geworden.

Zo zijn ze "vergeten" op te nemen dat er geen afval gedumpt mag worden. Dus dat doen men dan ook vrolijk overal en nergens.

En dan heb ik het niet over alleen een vuilniszakje maar over auto onderdelen, koelkasten, wasmachines, bouwafval en als je van je hond af moet kan je die daar ook wel kwijt.

Thea heeft al meerdere malen er uitgehongerde angstige honden gevonden en meegenomen.

Wij hadden ook een berg afval in de tuin. Deels groen afval en deels restafval zoals dozen van het verhuizen.

Wat ik dan wel weer erg leuk vind is dat een belletje naar Selikor (het afvalverwerkingsbedrijf) genoeg is om een wagen te laten komen die tegen contante betaling je zooi komt ophalen.

Ophalen inderdaad, want wij dumpen niets in de knoek en al helemaal geen honden!!

Zo ging dat dus.

Alles is keurig meegenomen. En dat is dan wel weer prettig van hier. Geen gezeur met plastic apart van groen, papier weer gescheiden van de rest enzovoort.

Ik ben absoluut voor een beter milieu. Echt, ik breng ook mijn plastic flessen keurig naar de daarvoor bestemde bakken. 

Maar in Nederland werd ik er wel een beetje moe van! Daar had ik mijn eigen milieustraat.

Een container voor groen, een container voor papier, een containertje voor chemisch afval, een restcontainer en een zak voor het plastic.

Is op zich prima als je er de ruimte voor hebt. 

Maar zoals het hier gaat is natuurlijk ook niet zoals het moet. 

Ik heb in ieder geval gedaan zoals het hoort, netjes mijn afval laten ophalen door het daarvoor aangewezen bedrijf.

Warm weer, warm water

Langzaam aan voelen we het warmer worden.

Dat kan ook wel kloppen, volgens de statistieken gaan we richting de warmste maanden van het jaar.

Dit verschil zit hem dan nog niet eens zo heel erg in temperatuur, dan wel in de wind.

De wind gaat steeds meer liggen doordat deze wordt gebruikt door windhozen, orkanen en ander windgeweld.

Hierdoor voelt het veel warmer, met een windje is het nog wel uit te houden.

Maar geen wind betekent toch echt dat de temperatuur makkelijk de 32 of zelfs 33 graden haalt.

Dat is warm. Nee, dat is benauwd!

Je zweet snel en blijft warm. Afkoelen kan dan door een airco gekoelde ruimte in te duiken.

Dat kan thuis, maar de supermarkten zijn ook heerlijk!

Boodschappen doen is dan helemaal geen straf en heeft als extra voordeel dat ik dan ook nog eens bepaal wat er gegeten wordt. Dan is het in ieder geval iets gezonds. Jammer voor de kinderen die liever iets eten dat begint met een p. En dan bedoel ik geen peentjes of paprika.

Aan het eind van de dag snak je naar een afkoelende douche. Je kleding plakt, je ruikt jezelf, tijd voor een zeepje.

Maar wist je dat warm water hier helemaal niet zo gewoon is?

Er zijn hier heel veel huizen die geen warm water hebben. Nu is het water dat uit de kraan komt ook niet ijskoud dus kun je er best onder douchen. 

Het is een beetje lauw. S avonds is dat niet zo erg, het is eigenlijk wel lekker.

Maar s morgens als je uit de airco komt en gaat douchen is het wel fris.

Wij hebben wel warm water. In ons vorige huis hadden we dat door een boiler die werd verwarmd door zonne energie. 

In dit huis hebben we heaters.

Dit kastje dat boven de douchekop hangt zorgt bij ons voor warm water.

Je hebt twee of eigenlijk drie standen. Stand één is uit, dus lauw water, stand twee is warm water en stand drie is heet water.

Daar moet je het mee doen. Je kunt niet mengen tussen koud en warm.

Het water wordt namelijk door het apparaat verwarmd en weer terug gestuurd.

Bij ons staat hij standaard op stand twee, dat is één knopje aan.

Zo op deze manier hebben we net wat warmer water dan lauw water. 

Maar zo zie je maar weer dat een thermostaatkraan zoals we dat in Nederland hebben gewoon pure luxe is.

 

Afgerond

Vandaag hebben we weer een hoofdstuk afgesloten, het hoofdstuk Blue Bay.

Nog even vandaag wat laatste dingetjes gedaan zodat het er op en top uit zag.

Daarna aan het eind van de middag de oplevering met het inleveren van de sleutel.

Heerlijk, geen dubbele lasten meer en ons volledig kunnen focussen op waar we nu wonen.

Het is goed zo. We hebben er een half jaar gewoond en in die tijd genoeg geroken en gezien waarom blue Bay geen gezonde woonplek is.

Toen we er kwamen wonen was er ook niet veel anders buiten blue Bay vrij.

Wij wilden in de buurt van school en dan is de keuze beperkt.

Het heeft zo moeten zijn, nu hebben we een prachtige woning in de buurt van school.

Zelfs zo in de buurt dat we ook voor Youri een fiets hebben gekocht zodat hij zelf naar school kan fietsen.

Hij blij, mama blij. Dat zijn weer heel veel taxi ritjes minder per week!

Niet zo snugger

Ik heb voor de honden iets leuks gekocht.

Tenminste dat vind ik. Ik weet niet of de honden het zelf nou ook zo leuk vinden.

Het kwam allemaal zo.

Er was iemand die een filmpje via you tube vond van een stel honden die speelden met een zelf gemaakt iets waar ze brokjes mee konden verdienen.

Dit filmpje kwam hier op Facebook terecht bij een hoop dierenliefhebbers.

Al snel ontstond het idee dat dit hier ook gemaakt kon worden.

Zo gezegd zo gedaan, een dierenliefhebber is aan de slag gegaan en zie hier het resultaat.

Wat is de bedoeling? De flessen kunnen rond draaien. Als de hond door heeft dat hij er een zwiep aan kan geven met zijn poot zal de fles ronddraaien om de stok.

Zo vallen de brokjes eruit en wordt de hond beloond.

Tja, moet je wel intelligente honden hebben. Die heb ik dus niet.

Zie ze hier maar zitten. Ze zitten gewoon te wachten tot wij het weer eens komen voordoen en er dan weer een paar brokjes uitvliegen.

Is ook slim, ze laten ons het werk doen.

Maar ach, geeft niets. Ik heb er wel weer een goed doel mee gesteund.

Het geld dat opgehaald wordt door de verkoop van dit flessenspel wordt gebruikt voor educatie en voorlichting.

Er is een organisatie op het eiland, I animal genoemd die voorlichting op scholen komt geven.

Wil je dat de denkbeelden rondom het houden van huisdieren veranderd, dan zal je bij de jeugd moeten starten.

De jeugd is de toekomst, om volwassenen anders te laten denken en doen is een stuk ingewikkelder.

Deze organisatie gaat met honden naar school en legt uit dat honden niet alleen maar aan een ketting in de zon horen te liggen. Dat ze meer dan alleen een waakhond zijn.

Met honden kan je een band opbouwen en spelen, stoeien en knuffelen.

Er is nog een lange weg te gaan, maar het begin is er.

Hatodag

Gisteren was het Hatodag, dat hoorde ik op de radio.

Toen dacht ik nog "goh wat jammer dat ik dat gemist heb".

Ik dacht namelijk dat het een open dag op Hato was. Hato is de naam van ons vliegveld hier.

Maar Hatodag bleek een hele andere betekenis te hebben.

Het is namelijk elke maandag Hatodag. 

Elke maandag staan bij de rechtbank de drugssmokkelaars terecht die de week ervoor zijn opgepakt. Deze worden opgepakt op Hato, vandaar de naam Hatodag.

Je staat er versteld van maar het zijn er toch nog elke week 15 tot 20!!!

Wordt je voor een eerste keer veroordeelt dan krijg je maximaal 12 maanden straf. Heb je er al eerder voor terecht gestaan dan is je straf tussen de 2 en 3 jaar.

De drugskoeriers verdienen ongeveer rond de 5000 euro per keer smokkelen  

Dat is natuurlijk voor de mensen hier een heleboel geld. Maar men neemt ook een heleboel risico!

Vandaag stond ook weer een noodkreet in de krant van een chirurg. De bolletjes die ze slikken worden tegenwoordig namelijk in steeds dunner plastic verpakt. En daarbij zijn de bolletjes niet meer van poeder maar van vloeistof wat bij openknappen heel snel door het lichaam wordt opgenomen.

Er overlijden hierdoor nu meer bolletjesslikkers dan voorheen.

Het zal ook niet lang meer duren voordat er nog meer zullen overlijden. Misschien al wel in het vliegtuig.

Het schijnt namelijk dat de cellen hier zo erbarmelijk zijn dat de VN hier iets over geroepen heeft.

Ja wel, de VN! Nu mogen ze geen bolletjesslikkers meer oppakken en vast zetten.

Ze geven info over de verdachte nu daar aan Nederland en dan staan ze hem of haar daar op te wachten. 

Het is even afwachten hoeveel er nu horizontaal Nederland binnen komen.

Even wennen weer

Vandaag begon de school voor Youri weer.

Meneer is in groep 8 begonnen, het laatste jaartje basisschool.

Het is hier vrij normaal dat er kinderen komen en kinderen gaan.

Aan het eind van het schooljaar werd niet alleen afscheid genomen van groep 8, maar ook van iedereen die weer naar Nederland gaat.

Het grootste gedeelte van de kinderen die bij Youri op school zitten hebben één of beide ouders werkzaam bij defensie of de overheid.

Zij zijn hier net als wij voor een bepaalde termijn en gaan daarna weer terug.

Zo kan het dus zijn dat er kinderen van alle leeftijden uitstromen en ook instromen.

Youri begon zijn klas vandaag met 18 leerlingen waarvan er 3 nieuw waren.

Nu is hij niet meer degene die het laatste gekomen is, van dat stempeltje is hij af.

Hij kwam zowaar op zijn manier enthousiast uit school. Hij had het leuk gehad vertelde hij. 

Mooi zo, hopen dat hij dat het hele jaar gaat ervaren.

Verder beginnen alle dingen van het normale leven weer een beetje. S avonds lunchpakketjes maken, zorgen dat er pakjes drinken in huis zijn, op tijd naar bed, gymkleren klaar leggen.

Het is weer even wennen, maar we hebben geen keus.

Maar geen geklaag! We hebben het goed gehad deze vakantie.

We zijn lekker naar Nederland geweest waar we een hoop mensen gezien en gesproken hebben.

En we zijn natuurlijk onlangs verhuisd. Echt op vakantie gaan doen we wel een ander moment.

Mooi gemaakt

Bedankt allemaal voor alle reacties op de foto's van ons huis.

Natuurlijk had ik beloofd deze te plaatsen, maar hierdoor kon ik eigenlijk niet vertellen wat ik gisteren daadwerkelijk had gedaan.

Gisteren ben ik namelijk bij landhuis habaai geweest.

Hier op het eiland staan heel veel oude landhuizen. Deze stammen uit de tijd van de plantages.

Ze zijn gebouwd in de 18de en 19de eeuw. Ze werden bewoond door de baas van de plantage en zijn huisslaven. De slaven die werkte op de plantages woonden in slavenhutten rondom de landhuizen.

Er waren een stuk of honderd plantages op het eiland. 

Een hoop landhuizen bestaan nog steeds. Er zijn ook wijken naar vernoemd. We hebben hier bijvoorbeeld brievengat, jan kok, brakkeput mei mei en dokterstuin.

Er zijn op het eiland nog ongeveer 55 landhuizen in tact. De een in een wat betere conditie dan de andere. Ze zijn bezig met restauraties. Het blijven namelijk bijzondere objecten met een prachtige bouwstijl.

Elke tweede zaterdag in de maand is er bij landhuis habaai een art markt.

Over het algemeen ben ik niet zo van de "art". Vaak is het me wat te zweverig.

Maar ik was getipt dat deze toch wel erg leuk was. En ik kan niet anders zeggen dat dit klopt!

Wat een geweldig leuke dingen heb ik gezien! Alles was zelf gemaakt. Kaarsen, zeep, schilderijen, hangers, voederplaatsen voor vogels, zelfs de drankjes die er verkocht werden.

Erik heeft sap gemaakt van Tamarinde gedronken, ik heb de limoenchi geprobeerd.

Allebei heerlijk.

Maar wat kunnen mensen prachtige dingen maken!

We zijn naar huis gegaan met een van kokosnoot gemaakt voederplaatsje voor suikerdiefjes en met een beschilderde steen.

Deze kocht ik bij dit kraampje. Ze heeft van alles beschilderd, flessen, dakpannen, stenen noem maar op. Echt heel knap!

Kijkje in de keuken

Zoals beloofd, vandaag een kijkje in de keuken.

Oké, van de andere ruimtes heb ik ook foto's gemaakt. Alleen de keuken is ook zo saai.

Maar nu eerst maar de keuken dus ;-)

De huiskamer:

Slaapkamer plus badkamer van ons:

Slaapkamer Maud:

Slaapkamer Youri:

Zijkant tuin met zwembad:

De palapa waar je heerlijk in de schaduw maar toch in de wind kunt zitten.

Deel van de tuin:

En de beruchte Ping Pong tafel!

Zo, nu hebben jullie alles gezien en snappen jullie ook wel waarom wij het hier zo naar ons zin hebben.

En niet alleen wij. Ook de honden en de poes hebben het uitstekend.

Poes komt de tuin niet uit, zij heeft genoeg te doen binnen de afscheiding.

De honden kunnen helemaal om het huis rennen. Dit doen ze dan ook dagelijks meerdere keren.

Tico en Luna zijn echt dikke vrienden. Ze dagen elkaar uit om rondjes te rennen en spelen echt samen.

Ze slapen samen en drinken samen. Zo lief.

Links is Tico, rechts is Luna. Tico is inmiddels al even groot als Luna. Hij moet alleen nog wat in de breedte groeien.