Maar er is toch echt één dier waar ik helemaal niets mee heb en dat is de vleermuis.
Die vind ik eigenlijk doodeng. Vooral omdat ze onvoorspelbaar zijn.
Zo hangen ze nog en ineens vliegen ze weg.
Het is hier heel normaal dat in het donker vleermuizen om de lantaarnpalen vliegen.
Prima, die lantaarnpaal staat ver genoeg weg.
Mijn auto niet, die staat dus onder die paal.
Gisteravond had ik nog iets nodig uit de auto.
Terwijl ik iets aan het pakken ben hoor ik ineens iets uit de lucht vallen.
Raar, maar je ziet niet zo heel veel, dus het zal wel.
Tot ik ineens weer iets van de grond af zag opstijgen richting lantaarnpaal.
Het bleek dus een vleermuis te zijn. Waarschijnlijk een zieke, want niet veel later viel hij weer op de grond.
Oei, dat was deze held toch net even te gortig, ik wist niet hoe snel ik binnen moest komen.
Dadelijk valt dat beest op mij, ieuw. Alleen het idee geeft me al een akelig gevoel.
Maar kijk ook even naar de foto. Ik kan er het mooie niet in vinden.
Dat het beestje niet helemaal tof in zijn hoofd was klopte wel.
Vanmorgen lag hij dood op straat.
Het zijn eigenlijk maar hele kleine beestjes. Ongeveer zo groot als je handpalm, maar ze kunnen je toch aardig de stuipen op het lijf jagen.
Vanmiddag lag er weer zo'n grote jongen voor de haven.
Ja, je leest het goed, vóór de haven. Ze zijn zo immens groot dat ze niet eens in de haven passen.
Ik vind het net de bijlmerflat die voorbij komt varen. Het zal er vast leuk zijn aan boord, maar ik zit liever op het eiland.
Wat wel heel gaaf is, is als ze 's avonds weer wegvaren. We hebben (nu nog in onze tijdelijke woning) uitzicht op zee.
Wat een lichtparadijs komt er dan voorbij!! Dat is echt wel weer een wauw als zoiets voorbij komt.
Op slag ben ik al die lelijke vleermuizen weer vergeten ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten