Vakantie

Joepie, de kinderen hebben vakantie.

Geen voorjaarsvakantie, want voorjaar kennen ze hier niet. En om nou elke vakantie zomervakantie te noemen wordt ook zo verwarrend.

Deze vakantie heet heel toepasselijk carnavalsvakantie, hoe kan het ook anders.

Maud en Youri waren beide wel toe aan vakantie. Maud is zelfs al vanaf donderdag thuis.

Moe, verkouden, algehele malaise waarschijnlijk voortvloeiend uit alle drukke afgelopen weken.

Als we nu terug kijken op de afgelopen periode kan je wel stellen dat we al heel wat meegemaakt en gedaan hebben.

Dat kost allemaal energie. Maar je krijgt er ook voor terug.

De kinderen hebben hun energie moeten stoppen in school. Een nieuwe school met nieuwe kinderen en nieuwe leerkrachten. Het is toch knap hoe beide hun plekje binnen de groep inmiddels gevonden hebben.

Youri had afgelopen week voor de eerste keer vriendjes mee naar huis. Nu is dat ook sinds vorige week pas doenlijk. Voor die tijd hadden we nog geen spullen.

Maar het verteld wel dat hij dus vrienden gemaakt heeft in de klas en ze ook vraagt om te spelen, dat is al een grote stap.

Maud heeft het ook naar haar zin op school en heeft een vast groepje meiden waar ze mee optrekt.

Het is fijn dat het zo snel goed gaat, maar ze hebben het heus ook nog wel over de oude klassen.

Ze laten toch hun vrienden en vriendinnen in Nederland achter. Gelukkig is er Skype en wordt het contact goed onderhouden.

Dat vinden wij belangrijk, we komen immer ook ooit weer terug en dan is het fijn als er nog contact is.

Eind juni komen Maud, Youri en ik naar Nederland. De wens van de kinderen is dan om beide nog een dagje mee te draaien in hun oude klas. Dat gaan we natuurlijk regelen. Je laat "vroeger" niet zo maar los.

Nu laten we school wel even lekker los en gaan we genieten van een weekje vrij.

Voor ons geen skivakantie, maar relaxen op het strand. Niks mis mee!

Op naar het hoogtepunt

Langzaam aan wordt het steeds gekker hier op Curacao!

Alles is in de feeststemming en winkels zijn versierd.

Het is dan ook carnaval!

Het is ongelooflijk wat er allemaal rondom dat carnaval gebeurd.

Twee weken geleden hadden we al de paardenparade, vorige week kindercarnaval. 

Morgen de tienerparade, zondag de echte grote optocht, dinsdag weer een optocht als afsluiting.

En dan hoop ik dat ik het allemaal goed heb, want het duizelt me hier gewoon van de optochten.

Ik mis er vast een paar.

Al die hutjes cq tentjes staan hier dan ook al weken langs de weg, want de optochten worden telkens over dezelfde route gedaan.

Ze willen het dan nog wel eens omdraaien, dus de route tegen gesteld lopen, maar het blijft de zelfde route!

Ik begreep al dat ik morgen of hooguit zaterdag mijn boodschappen moet doen, daarna ligt alles plat.

Iedereen viert feest! Er zijn wel wat winkels open zoals bijvoorbeeld Albert Hein. Maar hoe kom ik daar?

Het halve eiland is afgezet. Nee, ik regel het wel van te voren. Ik kom liever niet voor verrassingen te staan.

Wij willen zondag bij de grote optocht gaan kijken. We zijn al druk bezig met de voorbereidingen.

Het is niet zoals in Nederland dat je ergens een uurtje of twee staat en dan de gehele optocht hebt gehad.

Hier duurt het uren en uren. Eerst voordat het al start, want over het algemeen is dat te laat.

Daarna sta je ook nog wel even voordat alles voorbij is.

Ze houden die optocht midden op de dag, dus op het heetste moment.

Dat betekent dat we inmiddels in het bezit van een grote koelbox zijn waarin ijs en drankjes kunnen.

Ook nemen we stoeltjes mee, petjes tegen de zon, een grote fles zonnebrand en een enorme portie geduld!

Wat ik ook graag met jullie wil delen is de muziek.

We hebben hier op de radio dolfijn fm, dat is te vergelijken met radio 538.

De hele dag hits en nieuws van de eilanden.

Één van die hits is een nummer wat vast en zeker niet in Nederland gedraaid wordt.

Hier horen we het dagelijks op de radio.

Het is zo'n lekker swingend nummer, het lukt je niet om dan stil te blijven zitten.

Bij mij in de auto gaat standaard de volumeknop naar rechts.

Laten jullie weten of je dit nummer kent?

http://m.youtube.com/watch?v=fw8kQxMQ6uc

Mens en dier

Op Curacao leven ongeveer net zo veel mensen als in Amersfoort.

Maar dat zijn dan wel de "getelde" mensen. Er leven ook heel veel mensen in de illegaliteit.

Deze mensen komen per vliegtuig aan en geven bij de douane hun paspoort af.

Vervolgens komen ze niet meer opdagen als hun vlucht terug gaat.

Zij hebben dan ook geen paspoort meer, maar dat is voor hun niet belangrijk.

Op Curacao zijn meer dan 40 nationaliteiten te tellen. Hoezo multi culti!

Het eiland heeft echt een tweedeling van arm en rijk.

De rijke mensen zijn over het algemeen de blanken, vandaar de aversie tegen blanken.

Die aversie heeft natuurlijk ook te maken het slavenverleden.

De mensen die het niet rijk hebben proberen op allerlei manieren extra inkomsten te genereren.

Ze hebben meerdere banen of snabbelen wat bij door verkoop langs de weg.

Ze verkopen verse vis, groente, drankjes zoals water.

Op verschillende stranden zie je de vissersbootjes liggen die van de locals zijn.

Voor dag en dauw gaan ze op pad om te vissen. Dit gebeurd nog heel traditioneel met wat netten en een hengel. Niks geen leegvissen van de zee! 

Het is soms best nog knap wat ze vangen. Af en toe hebben ze een tonijn. Die is extra veel waard.

Verder zijn het meestal red snappers.

Er zijn ook " slimme" vissers. Die varen met hun gevangen handeltje langs de restaurants aan zee.

Ze komen aan wal om te vertellen wat ze gevangen hebben en zo hebben de restaurants de verste vis die je maar kunt wensen.

Voor de toeristen is het ook leuk. De vis die door de vissers gevangen wordt, wordt direct bewerkt.

Dat betekent dat ze onder andere vast de ingewanden eruit halen, brrr.

Maar dit trekt bv schildpadden. En dat is voor een beetje natuurliefhebber natuurlijk super om te zien.

Over bijzondere natuur gesproken.

Maud had vrijdag een boottocht als afsluiting van de stageweek.

Tijdens deze tocht kwamen ze een bultrug tegen. Dit is een walvissoort die wel 16 meter lang kan worden.

Het is heel bijzonder om deze in de Caribische zee tegen te komen.

Het is nu dan ook hotnews. Google maar eens bultrug Curacao. Dan kom je vast beelden en filmpjes tegen. Maar Maud en haar klas hadden de primeur!

Grote jongen

Tico onze nieuwste telg van de familie doet het super goed.

Hij woont hier pas een week, maar het voelt al veel langer aan.

Vannacht was de eerste nacht dat hij volledig door geslapen heeft zonder mij te wekken om te plassen.

Tjonge, dat is dan wel lekker hoor. Ik heb het er graag voor over en doordat ik niet hoef te werken heb ik er ook zeker de tijd voor, maar doorslapen zonder onderbrekingen is dan toch wel heeeel fijn.

Helaas heeft Storm geen interesse in de pup.

Dat is jammer, want de pup heeft wel interesse in hem. Hij wil heel graag spelen, maar Storm draait gewoon zijn kop om.

Wie weer komt er nog verandering in. Tico vermaakt zich ook wel zonder Storm! 

Vandaag werd het hek rondom het erf geplaatst.

Hierdoor kan Tico het terrein niet meer af en hoeft hij niet meer aan de lange lijn.

Vanmiddag ging hij op ontdekkingstocht. Hij wel, Storm niet. 

Hij ontdekt dingen buiten, maar maakt binnen ook van alles mee.

Tandenpoetsen was iets totaal nieuws voor hem, haha.

Ondanks dat Storm niet met hem wil spelen geeft hij wel het voorbeeld.

Zo leert hij waaks te zijn op het terrein en dat als we naar buiten gaan dat vooral is om te plassen.

Erg handig.

Ook handig vandaag was dat je Storm overal kunt neerzetten. Ik had al eerder foto's geplaatst van Storm bij het uitzichtpunt.

Tico konden we daar vandaag gewoon bij zetten. Hij begreep precies wat er van hem verwacht werd.

Wat een droppie hè?

Met een omweg

Oké, dacht ik gisteren nog dat ze hier in Curacao best modern waren, vandaag kom ik er direct weer op terug!

Vanmiddag hebben we het portable modemkastje van Scarlett terug gebracht, want UTS is geweest voor de installatie van het internet.

Bij de huur van dit apparaatje hebben we borg moeten betalen.

Logisch dat we bij inlevering van het kastje ook de borg terug zouden krijgen.

Haha, had je gedacht. We kregen een cheque uitgereikt. Net als vroeger in Nederland.

Daarmee moest ik naar de bank.

Bij de bank was dan weer een soort loket met een koker. Zie de foto.

In de koker moest de cheque en een ID bewijs. Dat laatste wist ik natuurlijk niet.

Eerst de cheque in de koker, koker dicht, in de slurf, ssssslllllll weg.

Komt hij weer terug en wordt er iets in het Papiaments door een speaker gezegd.

Ik begrijp één woord hiervan, ID.

Rijbewijs gepakt, in de koker, koker dicht, in de slurf, ssssssslllll weg.

Komt de koker weer naar beneden, nu weer met mijn cheque en een pen.

Er moet ergens een handtekening op begrijp ik hieruit.

Handtekening op de voorkant gezet, cheque in de koker, koker dicht, in de slurf, ssssssllllll weg.

Denk je dat ik nu dan eindelijk mijn geld kreeg? Nee, fout gedacht.

Handtekening moest op de achterkant vertelde een inmiddels achter ons gearriveerde antiliaan die hier smakelijk om moest lachen.

Handtekening op de achterkant van de cheque gezet, cheque weer met pen in de koker, koker dicht, koker in de slurf, ssssssslllll weg. En ja wel, de koker komt terug met mijn geld.

Het is net het casino. Haha.

Moderner dan gedacht

Vandaag stond in het teken van het maken van een afrastering.

Puppielief heeft bedacht dat de buren ook hele leuke mensen zijn en dat hun tuin tevens ook als uitlaatplaats kan dienen.

Lijkt me niet de bedoeling, dus tijd om op pad te gaan om gaas te scoren.

Via de facebooksite durft te vragen Curacao hebben we eerst de vraag geventileerd waar we gaas van de rol konden krijgen voor niet al te veel.

Daaruit kwamen meerdere reactie en zijn wij naar een bouwmarkt gegaan.

Je hebt hier meerdere bouwmarkten van supermodern tot achteraf zaakjes.

Sommige hebben echt iets weg van een grote praxis.

Wij gingen naar een redelijk moderne bouwmarkt.

Ze hadden van alles, maar wij konden geen gaas vinden. Gek, want via durft te vragen wisten we toch zeker dat we hier moesten zijn.

Toch maar eens even vragen.

Blijken ze toch moderner te zijn dan we dachten! Ze hebben namelijk nog een heel stuk achter de bouwmarkt waar je met je auto doorheen kan rijden.

Slim! Heb je dan grote hoeveelheden nodig of hele zware dingen, dan hoeven die niet eerst op een wagentje gesjouwd te worden en daarna pas weer in de auto.

Hier gaat het rechtstreeks in de auto en het wordt nog voor je gedaan ook!

Aan het eind van de dag was het ook nog even tijd voor ontspanning!

We hebben een plekje gevonden waar de honden heerlijk los kunnen lopen.

Die zijn er hier niet zo heel veel. Of wij weten ze gewoon nog niet, dat kan natuurlijk ook.

Bij dit plekje loop je een berg op richting een grootwaterbasin.

Even een klim, maar dan heb je ook wat.

 

Pleinfeest

Vandaag stond in het teken van het pleinfeest.

Het pleinfeest is een groot jaarlijks terugkerend evenement georganiseerd door school.

Er worden heel veel spellen aangeboden, er zijn hapjes en drankjes en er is een rad van fortuin met leuke prijzen.

Elk jaar is het gebonden aan een ander thema. Dit jaar was het thema music mania.

In de handvaardigheidlessen werd er al weken van te voren geknutseld. Er werden muziekinstrumenten  gemaakt die gebruikt werden voor de opening.

De opening werd gedaan door een DJ

Omdat school niet echt carnaval viert met hossen en polonaise is dit het alternatief. Je mag verkleed

komen in het thema. Of niet. Youri zag dat niet zo zitten.

Met een optocht van alle kinderen werd het feest geopend en konden de kinderen de spelletjes langs.

Er was groots uitgepakt! Er waren oud Hollandse spelen, maar ook meerdere hindernisbanen, een kabelbaan, mastklimmen, schieten en waterspelen.

Hier hoeven we ons niet druk te maken over of het niet te fris is voor een waterspel.

Heerlijk verkoelend juist om je eens lekker nat te laten gooien.

Het spel "kussengevecht" werd dan ook erg gewaardeerd door Youri.

Eindelijk deel 2

Eindelijk is gisteren de container uitgepakt!

Wat waren we blij dat we dinsdag de bevestiging kregen dat de douane de container had vrij gegeven en dat het gisteren door kon gaan.

Het is net of je de hele tijd kadootjes mag uitpakken. Zo blij!

De container werd s morgens om 8.15 voor de deur geplaatst door een stoere vrachtwagen.

Hierna begonnen er 4 man druk te sjouwen met dozen.

Erik stond bij de deur met een lijst gemaakt door de verhuizers in Nederland.

Op de doos stond een nummer. Die moest hij aftekenen op de lijst en vervolgens naar de juiste kamer dirigeren.

Om 11.00 stond alles binnen en was de container leeg. Ongelooflijk hoe snel dat gaat.

Hierna begonnen ze met uitpakken. Niet alles werd uitgepakt. Alleen hetgeen dat door de verhuizers in elkaar moest worden gezet.

Ik vertelde waar alles moest staan en zij schroefde het in elkaar. Super toch!

Onderwijl zaten wij ook niet stil. Alle dozen met de andere spullen, daar konden wij aan beginnen.

Ik ben begonnen met de keuken.

Heerlijk om weer thee te kunnen zetten, koffie te kunnen zetten, een broodje te kunnen roosteren, genoeg bestek en borden te hebben. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Na een tijd zag het er beneden bij de woning zo uit.

Omdat het vrij hard waaide, duurde het niet lang voordat de helft bij de buren in de tuin lag.

Dat is ook niet de bedoeling, die wilde we graag nog even te vriend houden.

Wij zijn dus maar even gestopt met uitpakken en hebben geholpen met het opruimen van de lege dozen.

Om 15.30 vertrokken de verhuizers met een enorme troep achter latend.

De rest mochten wij doen zeg maar.

En dat hebben we dan ook gedaan. Doos na doos werd uitgepakt. Je gaat maar door en door.

Aan het eind van de dag waren we kapot! Ik had de fut niet meer om een blog te schrijven.

De nacht ervoor was weer een gebroken nacht geweest om Tico uit te laten.

Ik ga er gemiddeld twee keer per nacht uit om hem te laten plassen.

Het gaat heel goed met hem, maar een hele nacht in de bench redt hij echt nog niet.

Na een onderbroken nacht en een dag lang uitpakken was er geen energie meer voor een blog.

Maar vanaf vandaag gaan we gewoon weer vrolijk verder.

Bij deze nog even twee foto's van onze "waakhonden"

Snelle leerling

Vannacht ging het al stukken beter met Tico.

Ik moet zeggen, het is een slimme hond! Hij heeft snel in de gaten wat er van hem verwacht wordt.

Dat is mooi, maar zegt ook iets over het karakter van deze hond.

Hij leert snel en heeft dus uitdaging nodig. Want heeft hij iets onder de knie, dan moet er iets anders aangeboden worden. Zo niet, dan gaat het mijn interieur kosten.

In Nederland heb ik lange tijd met Timber onze vorige herder agility gedaan.

Tenminste zo heet het nu in de tijd dat alles een Engelse naam moet hebben.

Vroeger heette het nog gewoon behendigheid. En dat was het precies. De hond werd behendig in allerlei toestellen waar hij overheen, onderdoor of doorheen moest.

Timber vond dat geweldig. Die wist in de auto altijd al precies wat we gingen doen.

Ook hebben we regelmatig wedstrijden mee gedaan.

Dit hondje is hier vast ook geschikt voor, maar of ze agility op het eiland doen? Ik heb zo mijn twijfels.

Vanmiddag hebben we boodschappen gedaan. Niets bijzonders zou je zeggen.

Deed ik in Nederland ook regelmatig. Hier doe ik het nog meer dan regelmatig.

Niet alles blijft zo lang goed als dat op de verpakking staat.

Dat kan ook bijna niet. Tijdens transport en verwerking in de winkel kan het nooit zo koel staan als dat zou moeten.

Ook verlies je houdbaarheid door vervoer naar huis.

Dat houd in dat ik minder te gelijk haal en dus meer in de supermarkt te vinden ben.

Op zich lekker, de airco staat er meestal op een aangename temperatuur.

Hier bij Albert Hein kennen ze ook bonus aanbiedingen. Ze heten hier alleen anders.

Hier heten ze prijsverzakking.

Nou, bij de kassa krijg ik meestal bij het afrekenen een hartverzakking!

Wat een schatje

Wat een schatje! Dat horen we sinds gisteren regelmatig.

En dan gaat het dus helaas niet over mij, maar over de hond.

De hond heeft tegenwoordig ook een naam. Het was even moeizaam welke naam het dan moest worden, maar Maud en Youri hebben gekozen voor de naam Tico.

Oké, luisteren doet hij nog niet, net zo min als buiten plassen en poepen.

Maar dat kan je van een baby ook niet verwachten, dus ook niet van een pup.

Vannacht was het dan ook bal. Om 2.00 was ik te laat.

Nee, niet het beruchte Curaçaose half uurtje, maar Tico was me voor en had al zijn behoefte al in de bench gedaan.

Heerlijk hoor, sta je dan om 2.00 uur midden in de nacht poep te ruimen.

De tijd van s nachts opstaan voor voedingen en poepluiers was gelukkig al een tijdje geleden.

Dat maakt dat het er nu wel bij kan.

Nu maar eens zien wat deze nacht brengt.

Maud heeft de afgelopen dagen wel meer dan één pup in handen gehad.

Zij doet deze week haar snuffelstage. Ze heeft er nu twee dagen opzitten en dat was best pittig.

Het is toch iets anders dan in de schoolbanken zitten. Nu wordt er gewerkt van 8.15 tot 16.00.

Gisteren was ze dan ook echt kapot en is op de bank in slaap gevallen.

Maud doet haar stage bij een vrouw die zich ook inzet voor de dieren op het eiland. 

Zij vangt zieke en hulpbehoevende dieren op, maar ook dieren die anders op straat moeten leven.

Op dit moment heeft ze onder andere 7 pups die schurft hebben.

Dat hebben veel straathonden hier. Zo sneu voor die kleine hummeltjes die zo'n jeuk hebben.

Maud helpt mee de pups te wassen en in te smeren met aloe vera.

Als ze weer gezond zijn mogen ze naar een "for ever home", maar dat zal nog wel even duren.

In ieder geval draagt Maud haar steentje bij met de verzorging van alle honden en katten.

Eindelijk deel 1

Eindelijk, eindelijk. Deel 1 is afgerond.

Het uitzoeken van een puppy.

Het viel niet mee. Er zijn zelfs nog tranen gevloeid om de hondjes die we hebben moeten achter laten.

Maar ja. Zoals ik al eerder genoemd heb, we kunnen niet de hele wereld redden.

Deze heeft in ieder geval geluk gehad, die mag met ons mee.

Er zitten ook minder leuke kanten aan puppy's , echt waar!

Het is leuk al dat kleine grut, maar bij wie staat de wekker om 2.00 uur midden in de nacht?

Precies, bij mij. Ik ga het guppie proberen buiten te laten plassen.

Zal niet mee vallen, want vanavond zijn er ook al behoorlijk wat uitjes gemaakt zonder resultaat.

Maar ja wat wil je? Puppy heeft nu al druk bestaan. Knuffelen met Maud, spelen met Youri, slapen bij Maud, slapen bij Youri. Je zal er bijna moe van worden.

In ieder geval geen tijd om te plassen.

Ik hoop dat het vannacht wat soepeler gaat.

We slapen er nog een nachtje over

Gisteren zijn we voor de derde keer afgereisd naar het dierenasiel.

Je kunt op zo veel manieren aan een huisdier komen.

De manier waarop wij geen huisdier zullen aanschaffen is door deze te kopen in een dierenwinkel!

We zullen op geen enkele wijze het broodfokken aanmoedigen.

Nu zijn er zo veel verschillende instanties die honden van de straat opvangen, daar kunnen we zeker terecht.

Maar laten we het asiel ook niet vergeten, ook hier zitten honden in hokken weg gestopt wachtend op een baasje.

Donderdag waren we er al eens langs gereden om eens te informeren naar hun fosters met pups.

Bleek dat ze ook een aantal leuke pups hadden zitten. Er was er eentje die wel heel schattig was, maar eerst bekeken moest worden door de dierenarts.

We zouden de volgende dag door de dierenarts terug gebeld worden of hij wel of niet mee mocht.

We werden niet terug gebeld en ook bij zelf bellen kregen we geen gehoor, dus zijn we maar weer die kant uit gereden.

Daar hoorden we dat de pup karpattenziekte heeft. Hij krijgt hiervoor wel antibiotica, maar was nog wel ziek.

We waren weer even het hok ingedoken en vonden de pup eigenlijk zwakker dan donderdag.

Het was al een mager ding, maar hij werd nu ook sloom. Één van de kenmerken van karpattenziekte in een ernstige vorm. Ook zagen we kleine bloedinkjes en nog steeds karpatten (dat zijn teken ) op zijn lijf zitten.

Triest, maar het voelde niet goed om deze pup zo mee te nemen.

Dat heb ik dan ook maar niet gedaan. Al hoewel je gevoel anders zegt hoor! Dat is heel moeilijk.

Je gunt zo'n ziek beestje het beste, maar weet ook dat als hij het niet overleefd je de kinderen een groot verdriet aandoet.

S avonds heb ik contact gezocht met vrienden van ons. Zij is dierenarts assistente en haar heb ik raad gevraagd wat te doen.

Het advies was toch om het niet te doen. Hoe sneu ook voor het diertje dat het waarschijnlijk niet gaat redden. Slik. Hoe ga ik dat Youri vertellen die graag deze pup mee naar huis wilde?

Maar even een nachtje over slapen.

De volgende dag toch maar verteld hoe het zat. Youri pakte het wonderwel goed op.

Hij had gelukkig ook nog andere leuke hondjes gezien, dus vond het niet zo erg om een andere te moeten kiezen. Gelukkig maar.

Dus weer op naar het dierenasiel. Maud mee, Erik mee en opnieuw bekijken welke hond ons komt uitkiezen.

Het was niet te doen. Ze zijn allemaal leuk. De één is schattig, de ander speelt zo leuk enzovoort.

Één voordeel, er kon nog niet gekozen worden want de dierenarts was er gisteren niet.

Een pup mag alleen weg als de dierenarts hem gezien heeft.

Aangezien de kinderen toch niet konden kiezen, kunnen ze er nu weer een nachtje over slapen.

Morgen gaan we wéér naar het asiel en vragen de dierenarts naar de gezondheid van alle pups.

Hierna zal er een keus gemaakt worden.

Morgen zien jullie wie het is geworden. Ik heb al wel zo mijn voorkeur, maar ja of die bepalend zal zijn??

In opbouw

Zoals ik al meerdere malen heb verteld zijn ze op dit eiland niet vies van een feestje.

Begin maart is het officieel carnaval.

Ja, in Nederland. In Nederland vieren we heel braaf op een zaterdag, zondag en maandag carnaval en woon je in het zuiden dan heb je tevens carnavalsvakantie.

Alle andere hebben al over een week voorjaarsvakantie.

Wij hebben hier vakantie vanaf 3 maart, maar voor die tijd wordt er al uitgebreid van alles gevierd hoor.

Waarom zo lang wachten?

Morgen is de eerste optocht. Het paardencarnaval. 

Wat hier heel gewoon is, is dat je ruim van te voren al een plek creëert waar je al die optochten die elke week voorbij komen kan bekijken.

En dan bedoel ik niet dat je ergens een stoel neerzet, nee er worden hele tribunes gebouwd, huisjes gemaakt, stellingen opgezet. Echt bijzonder om te zien.

Men betaald voor zo'n plekje en dat geld gaat dan weer naar de carnavalsverenigingen.

Via onze Antiliaanse buren horen we natuurlijk ook veel over alle gewoontes en tradities.

Zo weten we inmiddels dat de grote carnavalsoptocht hier ongeveer 8 uur duurt. Dan heb je alles gezien.

Nou is het wel zo dat in die 8 uur ook de wachttijd is inbegrepen. Als ze zeggen dat ze 14.00 uur starten, dan is dat geen garantie dat ze dan ook echt beginnen.

8 uur optocht, ik denk dat ik het al eerder zat ben. We zullen zien.

Onze buren hebben ook nog steeds hun kerstboom staan. En het was nog een "echte" ook.

Die is nu dus helemaal dor en bruin. Maar dat deert ze niks, dat hoort er gewoon bij.

Hadden ze eerst kersversiering erin hangen, nu is hij versierd met maskers en hoedjes voor carnaval.

Op Aswoensdag gaat hij dan pas echt de deur uit.

In Nederland zal je voor gek verklaard worden als je nu je kerstboom nog zou hebben staan.

Het is mooi om te zien hoe hier "buiten de lijntjes" wordt geleefd. En met recht geleefd!

Valentijnsdag

Vandaag was het Valentijnsdag.

Voor ons niet zo heel bijzonder, maar hier op Curacao wel.

Hier grijpen ze dan ook elke gelegenheid aan om een feestje te bouwen.

Vrijwel bij elk restaurant is en speciaal Valentijnsdag diner.

Op dit moment van schrijven horen wij in de verte een groot feest met live muziek.

Zelfs de scholen staan in het teken van Valentijn. Op de lokale scholen is het gewoonte om net als bij Sinterklaas lootjes te trekken en iets voor elkaar te kopen.

Ons Antiliaanse buurmeisje was er gisteren zelfs helemaal zenuwachtig van en was enigszins verbaasd dat wij dat helemaal niet hadden.

Wat zijn wij dan weer veel te nuchter als Nederlanders!

Bij Maud op school konden rozen besteld worden.

Deze werden dan vandaag uitgedeeld. Dit werd in Dronten ook al wel gedaan.

Maud heeft via via haar vriendinnen in Nederland een roos laten bezorgen. Daar waren ze heel blij mee.

Hier op school kreeg Maud ook een roos. Niet van een stille aanbidder, maar van een vriendin.

Ook leuk.

We worden steeds creatiever. Het is natuurlijk wat behelpen zonder al onze eigen spullen.

Maar we laten ons niet uit het veld slaan.

Vanavond wilden we een toetje. Natuurlijk hadden we geen bakjes.

Op een bord had ook nog gekund, maar wij vonden dit wel een aardige oplossing.

Nog even geduld

Jaaaaa, sorry lezers maar we gaan het weer over de container hebben.

Hij is namelijk op Curacao gearriveerd en daar kan een mens toch erg blij van worden!

Er was een lief containerschip wat hem even gebracht heeft van Aruba naar Curacao.

En nu staat hij hier dus, te wachten om uitgepakt te worden.

Nog een week dan is het zo ver.

Vanmiddag een stop gemaakt bij het dierenasiel.

Een klein stopje werd een groot stopje, want ook hier hebben ze hele leuke pups.

Vorige week zijn we wezen kijken bij een pup.

Leuk ding, maar ze had geen interesse in ons. Aangezien ik het motto hanteer dat een hond zijn baasjes uitzoekt en niet anders om, heb ik lang getwijfeld.

Uiteindelijk hebben we het niet gedaan.

Maar niet getreurd, ze hebben hier een overschot aan honden dus er zit vanzelf een geschikt hondje tussen.

Zo dus vandaag in het dierenasiel, wat een droppie zeg.

Youri was mee en had het diertje het liefst vandaag nog meegenomen.

Gelukkig mag dit niet, het is immers geen brood wat je haalt maar een dier waar je een goede tijd aan vast zit.

Morgen krijgt de pup een gezondheidscheck van de dierenarts.

Is ze gezond verklaart dan zouden er wel eens spoedig foto's van een schattig hondje op het blog kunnen verschijnen.

Nog even geduld.

Eerst zien, dan geloven

Soms kan je al van te voren inschatten dat iets niet zo gaat lopen als dat je zou hopen.

De container is er zo één.

Via het nummer op het slot van de container kunnen we zijn reis volgen.

Hierdoor weten wij al eerder dat de container verlaat is dan dat we geïnformeerd worden door het verhuisbedrijf.

Inmiddels is de container via Rotterdam naar Cartagene gegaan en vandaar werd hij weer verscheept naar Curacao.

Eerst zou hij gisteren aankomen, toen weer vandaag.

Uiteraard vandaag het track en tracé systeem bekeken, staat hij op Aruba!

Kunnen we twee dingen doen. Of daarheen verhuizen of het verhuisbedrijf maar weer bellen.

Ik heb maar voor het laatste gekozen, had geen zin om mijn koffers weer te pakken.

En je gelooft het niet, de verhuizer zegt dat de container echt vandaag is aangekomen! 

Ze hebben ons direct ingepland voor de uitpaksessie op 20 febr. Ik geloof er helemaal niets van!

Ze gaan nog bellen voor een bevestiging als de douane de container heeft vrij gegeven.

Ik vermoed maar zo dat ze morgen of overmorgen bellen met het verhaal dat hij er toch niet staat.

Ik word nog maar even nergens blij om, eerst zien dan geloven.

Vanmiddag werd ik gebeld door UTS. Of de monteur langs kon komen.

Tuurlijk, graag zelfs. Zo geschiede, 10 minuten later stond hij voor de deur.

En nu denk je zeker dat we een internetaansluiting hebben?

Fout gedacht, haha. Nee hoor, deze monteur kwam even kijken of we een goede telefoonaansluiting hadden.

Die hebben we! Wordt dan nu ook het internet aangelegd? Nee, daar wordt u weer voor gebeld.

Dan komt er een andere monteur om het aan te sluiten.

Ik had het kunnen weten.

Verkennen en leren kennen

Vandaag stond in het kader van verkennen en leren kennen.

In een nieuwe woonomgeving moet je toch weer je plekje zien te vinden.

Als je kinderen hebt loopt dit toch altijd wat soepeler dan als je die niet hebt.

Kinderen zoeken elkaar op.

Vanmorgen begon mijn verkenningstocht met een koffie afspraak met Mariette.

Mariette woont al een tijdje op Curacao en schrijft ook een blog over haar belevenissen.

Ik was me vanuit Nederland aan het oriënteren voor een judovereniging voor Maud.

Bij die zoektocht kwam ik haar blog tegen. Haar zonen judoën hier.

Ik heb Mariette's blog vanaf dat moment gevolgd en haar blog was ook de inspiratie voor mijn blog.

Wel grappig, want je weet heel veel over elkaar door het blog maar eigenlijk ook weer niet.

Verder ken je elkaar niet in persoon en weet je niet of het klikt ondanks dat je heel veel raakvlakken hebt. Want behoudens de judo komen ze ook uit Flevoland en is ze ook bekend met kinderen met dyslexie. 

Het koffiemoment was heel gezellig, dus er zal vast een vervolg uit voortvloeien.

Vanmiddag zochten de kinderen elkaar op.

Onze Antiliaanse buurkinderen kwamen gezellig langs en werden door Maud en Youri uitgenodigd te komen zwemmen. Zij hebben zelf geen zwembad, dus daar werd geen nee tegen gezegd.

Ons buurmeisje van de andere kant werd ook uitgenodigd en zo werd het een gezellige boel.

Onze buurvrouw kwam nog even informeren of dit allemaal wel de bedoeling was.

Tuurlijk is dot de bedoeling. De kinderen genieten hier zichtbaar van.

De vorige woonlocatie was prima, maar had iets weg van een bejaardenoord.

Hier zijn weer leeftijdsgenootjes te vinden en dat bied mogelijkheden tot verkennen en leren kennen.

De buurvrouw is nog even gezellig gebleven en ook daar heb ik een tijdje mee gekletst.

Zo hoor je nog eens wat. Zij wandelt regelmatig naar het strand en zwemt vervolgens tussen twee boeien tig banen in zee. Of ik eens mee wilde? Tuurlijk. Gaan we ook gewoon eens verkennen.

Na het zwemmen werd er door de kinderen nog vrolijk verder gespeeld.

Er is nog gevliegerd en gehonkbald.

Ik heb Youri in tijden niet zo actief gezien! 

Ps. vind je de foto's wat aan de kleine kant? Je kunt er op klikken dan worden ze vergroot.

Sorry dat ik dit nu pas vertel ;-)

Moe......

Vanmorgen keek iedereen elkaar zo aan van vooruit maar weer, we gaan ervoor maar we zijn nog zo moeeeee.

Iedereen had bar slecht geslapen. De één had het te warm gehad, de ander een te hard matras enzovoort.

Het was voor iedereen weer even wennen in een nieuwe situatie. 

Inmiddels hebben we alles redelijk kunnen oplossen. Met hulp van vrienden hebben de kinderen nu in ieder geval een supergoed bed met zelfs twee matrassen op elkaar.

Eens kijken of ze morgen uitgeruster wakker worden.

Gisteravond zagen wij ons buurmeisje vliegeren. Dit deed ze lekker op de golfbaan waar zo na vijf uur niet meer gegolfd wordt. Dan kan het mooi voor belangrijke zaken gebruikt worden.

Nu was dat vliegeren, maar er wordt ook gevoetbald en gehonkbald. Ideaal zo'n achtertuin.

Vanmiddag kwam ik in een winkel een stelling met vliegers tegen.

In het kader van "we doen eens wat anders dan computeren" leek het me een goede investering.

Dat bleek al snel, want er kon niet eens gewacht worden tot 17.00 uur.

Maar wil je dan vliegeren, dan doe je dat voor het huis op straat.

Ook geen probleem.

Ik hoop dat deze tendens zich nog even voort zet.

Gelukt!

Vandaag was het zo ver. We zijn verhuisd naar ons huis waar we de komende 3 tot 5 jaar willen verblijven.

Het viel allemaal reuze mee. Alles paste in de auto.

Zelfs de hond en de kat!

De foto is niet helemaal scherp, omdat hij al rijdend is genomen. Maar ik kon jullie deze dan ook niet onthouden. Die poes van ons is echt niet goed wijs!

Ze denkt dat ze een hond is! Ze wil niet in een reismandje, maar los in de auto en gaat vervolgens bij Storm achterin zitten. Beetje maf is ze wel.

Na ongeveer de heft van de rit is ze naar voren gekropen en op een kussen gaan zitten.

Nog even en poes begint autorijden nog leuk te vinden ook!

Vanmiddag hebben we ook kennis gemaakt met onze andere buren.

Dit zijn Antiliaanse mensen en ook ontzettend aardig. Mams werkt als verpleegkundige op de hartbewaking in het ziekenhuis en pap heeft een takelwagen bedrijf.

De dochter van 14 zit in 2 vwo en wil graag arts worden. Dat is natuurlijk helemaal in het straatje van Maud. Die twee gaan het wel vinden!

Ze hebben ook nog een zoon van bijna 11, dus ook Youri is voorzien van een leeftijdsgenootje.

En jongens spreken toch allemaal dezelfde taal, computertaal!

Het was een verademing om vanavond weer op gas te koken. Wij gaan ons wel vermaken hier.

En als jullie dit blog kunnen lezen, dan is het tijdelijke internet nog gelukt ook!

Pre verhuizing

Vandaag stond het teken van de verhuizing van morgen.

We hebben alvast een eerste rit met spulletjes gemaakt, zodat we morgen niet zo veel meer in de koffers hoeven te proppen.

Die gingen op weg van Nederland naar hier al bijna niet dicht, dus waarom nu weer dat gevecht aangaan als dat niet hoeft?

Plus dat morgen ook ergens in één van de auto's een hond geplaatst moet worden.

We zien wel hoe en wat. Misschien moeten we een keer extra rijden.

In ieder geval hebben we vandaag het huis gesopt, spulletjes klaar gezet en wat inkopen gedaan van kleine benodigdheden die toch wel handig zijn om te hebben. Denk aan bv een pollepel, aardappelschilmesje en een snijplank.

We hebben ook kennis gemaakt met onze buren.

Ons buurmeisje is een meisje uit de klas van Youri, hoe toevallig!

Nou we zijn er klaar voor! Internet is via Scarlett voor 2 weken aangeschaft totdat UTS komt installeren.

Als het goed is kan ik dus gewoon verder met bloggen.

Zien jullie niets meer van mij verschijnen, dan heb ik even tijdelijk geen internet.

Nog even!

Sinds vanmiddag ben ik de trotse eigenaar van een nieuwe woning.

Ik heb de sleutel in ontvangst genomen van ons huis waar wij de aankomende 3 jaar willen vertoeven.

Erik was nog aan het werk op een ander eiland, dus heb ik het alleen gefikst.

Nu gaan we alles bij elkaar sprokkelen wat we nodig denken te hebben.

Zelf nemen we kleding mee. Via vrienden, kennissen en collega's lenen we de rest.

Denk aan bedden, beddengoed, handdoeken, keukengerei, pannen.

Echt ongelofelijk hoe vriendelijk en behulpzaam iedereen is. Bedankt iedereen!!

We hebben er enorm veel zin in.

Vanmorgen ons laatste ritje vanaf Coral estate naar school. De laatste keer om 6.00 uur uit bed en voor de laatste keer in de file.

Goh, wat ga ik het niet missen.

Vanavond zijn we op bezoek gegaan bij iemand van Carf, één van de organisaties die zich bezig houdt met de opvang van zwerfhonden.

We wilden graag kennis maken met Prada. Denk niet dat het hondje zo blijft heten als ze bij ons komt wonen. Ik heb niets met merken als Prada en Gucci. Maar dat terzijde.

Dit hondje is samen met haar broertje gevonden in de buurt van een supermarkt.

Het broertje heeft al een forever home, Prada nog niet.

Omdat Prada een lief, makkelijk hondje is, dachten wij dat ze voor ons geschikt zou kunnen zijn.

We willen niet een te drukke pup bij Storm zetten. 

Helaas was Prada wat moe van de hele dag spelen en vond ze ons interessant, maar ook niet meer dan dat.

Morgen of overmorgen gaan we nog eens kijken, maar dan overdag. 

Mocht ze het worden, dan zullen er snel foto's volgen.

Wauw en ieuw!

Er leven bijzondere dieren op Curacao en ik als natuurmens vind de meeste ook erg interessant.

Maar er is toch echt één dier waar ik helemaal niets mee heb en dat is de vleermuis.

Die vind ik eigenlijk doodeng. Vooral omdat ze onvoorspelbaar zijn.

Zo hangen ze nog en ineens vliegen ze weg.

Het is hier heel normaal dat in het donker vleermuizen om de lantaarnpalen vliegen.

Prima, die lantaarnpaal staat ver genoeg weg.

Mijn auto niet, die staat dus onder die paal.

Gisteravond had ik nog iets nodig uit de auto.

Terwijl ik iets aan het pakken ben hoor ik ineens iets uit de lucht vallen.

Raar, maar je ziet niet zo heel veel, dus het zal wel.

Tot ik ineens weer iets van de grond af zag opstijgen richting lantaarnpaal. 

Het bleek dus een vleermuis te zijn. Waarschijnlijk een zieke, want niet veel later viel hij weer op de grond.

Oei, dat was deze held toch net even te gortig, ik wist niet hoe snel ik binnen moest komen.

Dadelijk valt dat beest op mij, ieuw. Alleen het idee geeft me al een akelig gevoel.

Maar kijk ook even naar de foto. Ik kan er het mooie niet in vinden.

Dat het beestje niet helemaal tof in zijn hoofd was klopte wel.

Vanmorgen lag hij dood op straat.

Het zijn eigenlijk maar hele kleine beestjes. Ongeveer zo groot als je handpalm, maar ze kunnen je toch aardig de stuipen op het lijf jagen.

Vanmiddag lag er weer zo'n grote jongen voor de haven.

Ja, je leest het goed, vóór de haven. Ze zijn zo immens groot dat ze niet eens in de haven passen.

Ik vind het net de bijlmerflat die voorbij komt varen. Het zal er vast leuk zijn aan boord, maar ik zit liever op het eiland.

Wat wel heel gaaf is, is als ze 's avonds weer wegvaren. We hebben (nu nog in onze tijdelijke woning) uitzicht op zee.

Wat een lichtparadijs komt er dan voorbij!! Dat is echt wel weer een wauw als zoiets voorbij komt.

Op slag ben ik al die lelijke vleermuizen weer vergeten ;-)

En weer wat geregeld

Vandaag stond weer eens in het teken van regelzaken.

Omdat zaken regelen hier een hoop tijd vergt, is het noodzaak het goed in te plannen.

Vanmorgen zou ik naar UTS gaan. Dat is een provider voor internet, telefoon en tv.

Omdat ik wel kon inschatten dat het even zou duren had ik ervoor gezorgd dat ik er 10.15 was.

Je zou denken dat ik dan wel om 12.30 bij school zou kunnen zijn. Niet dus, zie het verhaal hieronder.

Het was even zoeken waar de voordeur zat, maar jawel gevonden.

Binnen gekomen stond er een beveiliger in een uniform die alleen maar naar een bepaalde kant knikte.

Ik keek om en zag daar een mevrouw staan met een tablet in haar handen.

Goh, wat modern dacht ik nog. Ze vroeg me wat ik kwam doen.

Ik vertelde haar keurig dat ik een internetabonnement kwam afsluiten.

Hierna verscheen mijn naam op een bord en kon ik zo zien wanneer ik aan de beurt was.

Tjonge, wat modern. Ik schrok ervan, haha.

Nou, dat schrikken had niet gehoeven, want voor de rest ging het vrolijk verder op z'n Antiliaans.

Er waren twee baliedames, dus ik had nog hoop dat het redelijk snel zou kunnen gaan. Met de nadruk op kunnen. Één van de twee kreeg een telefoontje, is daar een tijd mee bezig geweest en is daarna papierwerk gaan doen.

Ondertussen kwamen er steeds meer mensen binnen en waren er na mij nog 9 wachtende.

Er was één bank voor twee personen, de rest moest staan. Ik dus ook.

Om 12.00 was ik nog niet aan de beurt, maar was het blijkbaar wel lunchtijd voor de dames achter de balie.

Zonder blikken of blozen pakken ze hun spulletjes en gaan eten. Nou ja zeg!

Gelukkig kwam er 5 minuten later een andere dame terug die het werk weer oppakte.

Ik voorzag al dat ik niet op tijd op school kon zijn, dus om 12.25 snel nog een sms'je naar Maud.

Ik was nu de eerstvolgende, zonde dus om weg te gaan.

Inderdaad was het dan eindelijk om 12.30 mijn beurt. Had ik netjes aan de dame met de tablet uitgelegd wat ik kwam doen. Denk je dat de dame achter de balie dit dan nu in één of ander systeem ziet? Ben je mal. Ze vraagt gewoon weer wat ik kom doen. 

Een nummertjes apparaat zoals bij de slager was net zo effectief geweest. Maar hè, weet je wel hoe ouderwets dat is!

Internet is aangevraagd, nu is het dan weer wachten wanneer ze het aan komen sluiten.

Wat eten we vandaag??

Jullie zullen je vast wel eens afvragen wat wij hier zoal eten.
Nou, het antwoord is vrij simpel, eigenlijk hetzelfde als jullie.
Doordat we hier meerdere Nederlands georiënteerde supermarkten hebben, kunnen we eigenlijk alles wel krijgen.
Maar, er zit wel een maar aan..... Niet alles is altijd te koop met de nadruk op altijd!
Soms verbaas je je daar echt over. De ene week koop ik nog Jumbo eigenmerk koffie, de weken erna is het niet meer te krijgen en staat er koffie uit Colombia. Zo gaat het met meerdere producten. Er is geen garantie dat het er is. Dat maakt nog wel eens dat je in je hoofd een boodschappenlijstje hebt voor de komende dagen en uiteindelijk de winkel verlaat met een totaal ander menu.

Dat "de winkel verlaten" moet ik echt plannen. Omdat het hier natuurlijk zo warm is, ga je niet met je boodschappen achterin ook nog even langs de drogist.

Nu staat de supermarkt vlak bij school en dus een 20 minuten rijden van huis.

Dat is voor versproducten in deze temperatuur eigenlijk vrij lang.

Als ik dus bij de supermarkt ben geweest, rij ik daarna snel door naar school. Daar komt Youri uit om 12.30, Maud om 12.40. 

Dan heeft Maud voorin de tas met koel en vriesproducten en zetten we de airco op standje vrieskou.

Die kunnen we dan laten blazen op onze voeten. Vervolgens komen wij bij het huisje aan met bevroren tenen, maar hè, de spullen zijn nog goed!

Vandaag was de pot echt oer Hollands. Het enige verschil is dan dat wij dit nu buiten eten en jullie binnen ;-)

Wat wel een verschil met de Nederlandse supermarkten is, is de hoeveelheid sapjes die je hier kunt krijgen.

Heerlijk, en in tig verschillende smaken. De supermarkt waar ik naar toe ga heeft een afdeling verse sappen en nog een hele stelling sappen in pak.

Het gaat dan ook niet per liter, maar meteen per 3,5 liter. Ach, kunnen we effe vooruit.

Zoals ik hierboven al schreef is het een hele toer om etenswaren goed te houden in de warmte.

Omdat de kinderen lange dagen maken op school, nemen ze ook best wat mee.

Vandaag hebben we voor Youri een superhandige koelbox gekocht. Die hebben heel veel kinderen en leek Youri ook wel makkelijk.

Zie hier wat er mee gaat en hoe dat er dan uit ziet. ( in het zilverfolie zitten 3 broodjes)

Opgelost

Wat leuk om te merken dat er weer gereageerd wordt op het blog!

Het was erg jammer dat het via het blog zelf moeizaam ging.

Nu ik de link naar mijn blog op Facebook plaats, kan iedereen ook via Facebook reageren.

Een beetje interactie tussen jullie in het koude Nederland (en af en toe een reactie vanuit Caribische Nederland) en ons hier is extra leuk.

Vandaag stond vooral in het regelen van onderkomen. 

Vanuit het park kreeg ik te horen dat deze tijdelijke woning niet langer dan tot volgende week door ons gehuurd kan worden en ook de andere huisjes op het park zijn bezet.

Maar we geven niet zo snel op. 

We hebben een oplossing gevonden! We gaan gewoon kamperen in ons nieuwe huis!

We hebben het geluk dat de eigenaar heel wat spullen heeft laten staan voor in het gastenverblijf.

Zo staat daar al een tweepersoons bed, een eettafel, een loungeset, pannen en borden.

Dit gaan wij gewoon weer naar boven slepen.

Ook mogen wij van een collega een bed (of alleen de matrassen lenen) en zullen we verder vooral moeten improviseren.

Maar dat maakt helemaal niets uit! Ik heb er zelfs zin in!

Lekker in het huis dat we uitgezocht hebben, in de buurt van school en supermarkt.

Nu hoeft poes niet nog een keer extra te verhuizen en kunnen we ons vast een beetje settelen.

Woensdag mogen we de sleutel al in ontvangst nemen, van het weekend gaan we over.

En dit is hem dan:

Meer foto's volgen later.

Vandaag haalde ik ook een hele trotse Maud uit school.

Zij had een supergoed cijfer voor Frans en was daar natuurlijk erg trots op. 

Het is zo afhankelijk van wie je welk vak krijgt en of je diegene "begrijpt". De ene leraar is zeker de andere niet.

In dit geval kan Maud het goed vinden met de leerkracht Frans met als resultaat een 9,8 voor een SO!

Durf te vragen

Hier op Curacao is Facebook ook een veel gebruikt medium.

In Nederland kennen we pagina's als de weggeefhoek, 2dehandssites enzovoort.

Hier hebben we die ook. We hebben onder andere 2dehandscuracao en durf te vragen Curacao.

Vooral die laatste pagina is echt fantastisch! Je kunt natuurlijk meelezen met de vragen die er gesteld worden, of je stelt zelf een vraag.

Nu heeft Maud de opdracht gekregen om in Februari een snuffelstage te doen.

Prima, zij op zoek naar een adres en via ons eigen netwerk kwam ze bij een dierenarts terecht.

Alleen, dat mocht niet van school want daar liep al iemand stage.

Alle andere leerlingen hadden in december al hun plekje geregeld en school vond dat er maar één leerling per plekje mocht. Ja prima, maar een alternatief bieden ze niet en veel zat al vol!

Na even boos te zijn geweest had Maud een super idee. We vragen gewoon op durf te vragen Curacao of iemand nog iets weet!

En ja wel hoor, binnen een uur had ze al meerdere aanbiedingen.

Van meelopen in groep 3 op de international school tot bij een manege.

Maud heeft er uiteindelijk voor gekozen om een mevrouw te helpen die honden en katten van de straat opvangt.

Er zijn best veel mensen (vooral eigenlijk Nederlanders) die zich druk maken om de dieren op het eiland.

Het zijn er natuurlijk nooit genoeg, maar samen komen ze een eind.

Gisteren zijn we even op bezoek geweest om kennis te maken.

Natuurlijk kon mams ook niet van de dieren afblijven.

Dit arme dier heeft maar drie poten door toedoen van de mens.

Vandaag vermelde ze op Facebook dat ze weer een kitten van straat hadden.

De hulp van Maud zal zeer gewaardeerd worden!

Even wat heel anders. We waren van de week ook in Punda bij de pontjesbrug.

Die is nog steeds in kerststemming. Ik weet niet hoelang ze dat gaan volhouden, maar wij konden er nog mooi even een foto van maken voordat het misschien zou verdwijnen.